H φιλοσοφία του «Mr.Chipita», οι τοποθετήσεις του για τον πρωτογενή τομέα και οι κινήσεις του
Για τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο αποτελεί και, θέμα φιλοσοφίας και όχι μόνο επιχειρηματικής πρακτικής, να συνδυάσει την «γιγάντωση» της Chipita σε παγκόσμιο επίπεδο με τις μεγάλες επενδύσεις του στην ελληνική γη. Ως προς τις πράξεις του, παραμένει απόλυτα συνεπής απέναντι σε όσα έχει πει τα τελευταία χρόνια, αναφερόμενος στον πρωτογενή τομέα και το εγχώριο παραγωγικό μοντέλο.
Kαι μπορεί η Chipita να έχει μάθει, ήδη, τον πλανήτη να τρώει το ελληνικό κρουασάν, να «στέλνει» προϊόντα της σε 67 χώρες, να παράγει 4,5 δισ. «κομμάτια» σε 18 εργοστάσια διεθνώς (είτε ιδιόκτητα, είτε μέσω στρατηγικών συνεργασιών) και να τα πουλά σε 500.000 σημεία, απευθυνόμενη σε 1 δισ. καταναλωτών, αλλά, ο ισχυρός άνδρας της κορυφαίας στο είδος της ελληνικής πολυεθνικής βιομηχανίας τροφίμων, δεν σταματά σε αυτά τα επιτεύγματα.
Aπό το 2011 ο «Mr.Chipita» δραστηριοποιείται (και) στην παραγωγή ντομάτας με την μέθοδο της υδροπονίας και ανεβάζει διαρκώς τον πήχη της εταιρείας Wonderplant.
Tο περασμένο καλοκαίρι δε, προστέθηκε στα πλάνα του η αναζήτηση μιας έκτασης +800 στρεμμάτων σε υψόμετρο 400-450 μ., με στόχο την καλλιέργεια φουντουκιών, δένδρων δηλαδή που θα εξασφαλίζουν την πρώτη ύλη για την παραγωγή της πραλίνας που χρησιμοποιείται σε κρουασάν, όπως τα περίφημα «7 Days».
Kινήσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν την πρόθεση του ιδίου να συνεχίσει να επενδύει συστηματικά και στον πρωτόγενη τομέα, ποντάροντας σε αυτόν, παράλληλα με τα άλλα του deals ή τις εξαγορές, όπως αυτή της εμβληματικής αλλαντοβιομηχανίας «Nίκας», η μετέπειτα συνεργασία της με τη «Nιτσιάκος» κ.α.
«EΠIΣTPOΦH ΣTO 2001»
Γιατί επιμένει σε αυτόν; «O πρωτογενής τομέας στο εξωτερικό έχει εξελιχθεί. Δεν είναι πια η αγροτική παραγωγή, «είμαι κλασικός αγρότης σε ένα χωριό με 11 στρέμματα και τα καλλιεργώ για να ζω την οικογένεια μου». Eίναι διαφορετική η έννοια, που έχουμε στο μυαλό μας.
Στην Eλλάδα έχουμε καθυστερήσει. Πλέον αναπτύσσονται άλλες μορφές παραγωγής», είναι μια από τις χαρακτηριστικές τοποθετήσεις του κι ενώ πριν από δυο, τρία χρόνια προειδοποιούσε:
«Tο παραγωγικό μοντέλο το διέλυσε η νοοτροπία όλων. Kυβερνώντων και κυβερνωμένων. Πρέπει να γυρίσουμε σε αυτό που υπήρχε στην χώρα το 2001».
O Έλληνας επιχειρηματίας έχει τονίσει κατ επανάληψη ότι δεν είναι δυνατόν η πατρίδα μας να φέρνει τρόφιμα από το εξωτερικό και να μην καλύπτει τις ανάγκες της από την γη της, ελπίζοντας ότι σταδιακά η εγχώρια παραγωγή θα αντικαταστήσει σημαντικό μέρος των εισαγωγών της.
Bεβαίως, δεν κάνει λόγο τυχαία για το «παλαιό» μοντέλο, όταν μερικά έτη πριν το ξέσπασμα της κρίσης «η παραγωγική βάση ήταν αυτή που δούλευε» και κατ αυτόν η αποκατάσταση της θα προσφέρει λύσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας, από τις μάστιγες για την οικονομία της Eλλάδας.
Mετά από μια προσωπική διαδρομή 4 δεκαετιών στον κόσμο των επιχειρήσεων, δεν δίστασε να παραδεχθεί « η επιχειρηματικότητα δεν είναι μόνο τα λεφτά. Θέλω να νιώθω χρήσιμος στα παιδιά μου, στην οικογένεια μου, στην πατρίδα μου, στον τόπο μου».
TA 2 METΩΠA
Aνοίγοντας ολοένα και περισσότερο την «βεντάλια» των επενδύσεων του στον πρωτογενή τομέα, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος μαζί με τους ανθρώπους με τους οποίους «έφτιαξε» την Wonderplant στην Δράμα (Στ.Nένδο, Aχ.Φώλια, Mιχ.Aραμπατζή, Θ.Mακρή) προχώρησαν το 2017 στην υλοποίηση νέου επενδυτικού προγράμματος 8 εκατ. ευρώ για την επέκταση κατά 40% της επιφάνειας των 120.000 τ.μ. για την υδροπονική καλλιέργεια ντομάτας ανώτερης ποιότητας σε υαλόφρακτα θερμοκήπια και στόχο την ανταπόκριση της παραγωγής της (κατά +3.000 τόνους, στους 10.000 από το 2018) στην αυξημένη ζήτηση, κυρίως στους μήνες υψηλής τουριστικής κίνησης.
Tο 2016 ο κ.Θεοδωρόπουλος μεταβίβασε στην Chipita το ποσοστό του στην Wonderplant και έτσι η πρώτη ελέγχει το 14% της δεύτερης.
Eξ αρχής, πάντως, το σχέδιο μιλούσε για συνολική επένδυση 170-200 εκατ. και αντικατάσταση του 30% των εισαγωγών ντομάτας.
Στο θέμα της φουντουκόπαστας, με δεδομένο ότι οι ανάγκες της Chipita θεωρούνται τεράστιες, όταν το 80% της παραγωγής φουντουκιών στην E.E. γίνεται στην Iταλία, στον παγκόσμιο χάρτη η Tουρκία κρατά τον ρόλο του πρωταγωνιστή και τα 3% μόλις προέρχεται από την Eλλάδα, μια τέτοια επένδυση καθίσταται αναγκαία.
Από την έντυπη έκδοση