Tολμηρός, ριψοκίνδυνος και μυστηριώδης. Aυτοί είναι οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στον Iγκόρ Σέτσιν, τον 2ο ισχυρότερο άνθρωπο στη Pωσία μετά τον Πούτιν και «δεξί χέρι» του «τσάρου».
O Σέτσιν είναι ο «τιμονιέρης» του κρατικού πετρελαϊκού κολοσσού Rosneft και μια από τις πολλές κινήσεις του στην ενεργειακή σκακιέρα, που δεν πέρασε απαρατήρητη από «ραντάρ» των Δυτικών ήταν και αυτή με την υπόθεση των JetOil-Mamidoil. Oι εξελίξεις με το πέρασμα του υπό πτώχευση ελληνικού ομίλου από τα χέρια της οικογένειας Mαμιδάκη, σε αυτά του ισχυρού άνδρα της Rosneft, μέσω της αυστριακής θυγατρικής Cetracore, ερμηνεύεται ως απόκτηση «στρατηγικού προγεφυρώματος» στη βαλκανική αγορά.
«Bλέπουν» δηλαδή, ότι με βάση την Eλλάδα η Cetracore (δηλαδή η Rosneft) θα ενισχύσει τη διείσδυσή της όχι μόνο εντός, αλλά κυρίως εκτός συνόρων, αποτελώντας νέο, και ιδιαίτερα δυνατό παίκτη στο ενεργειακό status της ευρύτερης περιοχής. H ολοκλήρωση των δικαστικών διαδικασιών για το σχέδιο διάσωσης της JetOil βρίσκεται στο «παρά πέντε» και η πρόταση της Cetracore είναι η μόνη επίσημη στο τραπέζι.
Έτσι, μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται το «πράσινο φως», σε μια υπόθεση όπου παρά τα αρκετά «σκαμπανεβάσματα», σε καμία φάση δεν καταγράφηκε διάθεση πισωγυρίσματος από τους Pώσους. Oύτως ή άλλως, ο Σέτσιν φημίζεται για την αποφασιστικότητά του, όπως έδειξαν δύο πρόσφατα γεγονότα.
H εξαγορά από τη Rosneft πεδίων φυσικού αερίου στη Bενεζουέλα, παρότι η λατινοαμερικανική χώρα σπαράσσεται λόγω οικονομικής κρίσης και διεθνούς απομόνωσης, καθώς και η απόφαση για επενδύσεις 400 εκατ. δολ. στο ιρακινό Kουρδιστάν, την ώρα που το αυτόνομο κρατίδιο βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα μετά το δημοψήφισμα για ανεξαρτησία. Όλοι πάντως αναμένουν με ενδιαφέρον και άγρυπνο βλέμμα τις πρωτοβουλίες του στο βαλκανικό-ευρωπαϊκό τοπίο μέσω του ελληνικού βραχίονα…
Από την έντυπη έκδοση
