Ο γερμανικός Τύπος για τις εξελίξεις στην Ελλάδα
Η μια γερμανική εφημερίδα μετά την άλλη παρουσιάζουν τα σενάρια για το τι θα συμβεί τον Αύγουστο του 2018, όταν η Ελλάδα βγει επισήμως από το τελευταίο μέχρι στιγμής μνημόνιο.
«Τα μέλη της κυβέρνησης Τσίπρα», γράφει η αριστερή εφημερίδα Neues Deutschland, «δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι το 2018 θα σημάνει μια νέα αρχή. Στις 20 Αυγούστου λήγει το λεγόμενο τρίτο πακέτο διάσωσης. Στη συνέχεια ελπίζουν ότι η Ελλάδα θα μπορεί να κυβερνηθεί και πάλι ανεξάρτητα από τις υπαγορεύσεις των διεθνών πιστωτών. Πράγματι, σύμφωνα με ορισμένους οικονομολόγους, η Ελλάδα θα διαθέτει από τον Αύγουστο επαρκή κεφάλαια, ώστε να χρηματοδοτείται μόνη της για ένα περίπου χρόνο, ενώ την ίδια στιγμή αυξάνονται αισθητά οι εξαγωγές. Μέχρι το 2022 ωστόσο ισχύει η συμφωνία ότι τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού θα πρέπει να είναι της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ. Είναι όμως αμφίβολο αν η Ελλάδα μπορεί να εκπληρώσει αυτό το στόχο χωρίς άλλες χρηματοδοτικές ενέσεις.»
Όπως γράφει η Deutsche Welle, στο άρθρο της που έχει τίτλο «Το τέλος της λιτότητας στην Ελλάδα;» η γερμανική εφημερίδα αναφέρεται αναλυτικά στα 60 προαπαιτούμενα που πρέπει ακόμα να αποφασιστούν, στο πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε αυτή την εβδομάδα στη βουλή και δίνει έμφαση στους περιορισμούς του απεργιακού δικαιώματος και τις αντιδράσεις των συνδικάτων. Στο τέλος ρίχνει μια ματιά στο Eurogroup της 22ας του μηνός, οπότε θα πρέπει οι πιστωτές να έχουν αποτιμήσει θετικά το πολυνομοσχέδιο, ώστε να εκταμιευθεί στις αρχές Φεβρουαρίου η τρίτη δόση του τρίτου μνημονίου ύψους 5,5 δις ευρώ.
«Θα είναι το πρώτο Eurogroup», υπενθυμίζει η ND, «του οποίου θα προεδρεύσει ο Μάριο Σεντένο. Ο Πορτογάλος υπ. Οικονομικών δεν θεωρείται λάτρης της λιτότητας, όμως η εμπειρία δείχνει ότι θα έχει ελάχιστα περιθώρια κινήσεων δεδομένης της υπεροχής των υπ. Οικονομικών Γερμανίας και Γαλλίας. Εν πάση περιπτώσει παράλληλα με τον πακτωλό του Φεβρουαρίου θα αρχίσουν και οι διαβουλεύσεις για μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η συζήτηση αυτή θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί τον Ιούνιο, όταν θα τελειώνει και η τέταρτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. Τότε θα ξεκαθαρίσει πραγματικά, αν η ελληνική κυβέρνηση θα μπορέσει να ανασάνει πραγματικά από τα τέλη Αυγούστου.»
Τους περιορισμούς στη διαδικασία κήρυξης απεργίας παίρνει ως αφορμή και η Tageszeitung του Βερολίνου για σχόλιο με τίτλο «Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ». «Ο Τσίπρας», γράφει, «έχει πείσει το κόμμα του για το εξής αφηγηματικό σενάριο: το καλοκαίρι όλα τελειώνουν, μετά ξεφορτωνόμαστε τους φορτικούς δανειστές. Προϋπόθεση είναι βέβαια ότι θα κάνουμε τον χειμώνα γαργάρα μερικά πραγματάκια ακόμα, όπως είναι για παράδειγμα η περιστολή του δικαιώματος απεργίας. Μια περιστολή όχι δραματική για τα δεδομένα στη Γερμανία, όπου για να κηρυχθεί απεργία απαιτείται συμφωνία του 75% των εργαζομένων σε μια επιχείρηση. Το νομοθέτημα του Τσίπρα προβλέπει το 50% των εργαζομένων, εφόσον όμως δεν έχουν εκκρεμότητες με τη συνδρομή τους στο συνδικάτο. Αλλά πού να βρεις στην Ελλάδα της κρίσης τέτοιους άμεμπτους συνδικαλιστές, όταν οι εργαζόμενοι κοιτάζουν να επιβιώσουν κάνοντας δυο και τρεις δουλειές;»
Και φυσικά δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για τις προοπτικές της Ελλάδας το 2018 χωρίς να αναφερθεί στον τουρισμό. Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου υπενθυμίζει ότι παρά τη μόνιμη κρίση και τον κίνδυνο χρεοκοπίας ο ελληνικός τουρισμός γνωρίζει νέα άνθηση, με τη μια χρονιά-ρεκόρ να διαδέχεται την άλλη. Το 2016 έφερε 24 εκατομμύρια τουρίστες, το πρώτο δεκάμηνο του 2017 σχεδόν 26 εκατομμύρια, το 2018 ενδέχεται να σπάσει το φράγμα των 30 εκατομμυρίων. Αλλά πώς προετοιμάζονται οι Έλληνες για την ερχόμενη σαιζόν, για παράδειγμα στους αρχαιολογικούς χώρους που λειτουργούν σαν μαγνήτες επισκεπτών;
«Πριν καλά-καλά τελειώσει το καλοκαίρι πολλοί ιδιοκτήτες κλείνουν τις ταβέρνες και τα ξενοδοχεία, στρογγυλοκάθονται στις πλαστικές καρέκλες, παίζουν κομπολόι και περιμένουν μέχρι να πέσουν πάνω τους οι τουρίστες της επόμενης σαιζόν. Το διατυπώνουμε με μια δόση υπερβολής, αλλά ο εκσυγχρονισμός και ο μεταρρυθμιστικός ζήλος δεν ανήκουν στα ελληνικά προτερήματα. Ο τουρισμός όμως δεν χρειάζεται μόνο οράματα, ωραία λόγια κι ένα ουζάκι δωρεάν. Χρειάζεται δράση, υπομονή και επιμονή, αγάπη στη λεπτομέρεια. Κανείς δεν δείχνει να ενοχλείται από το ξεχαρβαλωμένο σπιτάκι του φύλακα και τα πεταμένα μπάζα πίσω από το θέατρο της Επιδαύρου, από τις βρωμιές στο γρασίδι κάτω από την Ακρόπολη, από τα σκουριασμένα σίδερα και τα παλιά καλώδια στον χώρο των Μυκηνών. Ούτως ή άλλως οι τουρίστες θα έρθουν»
«Πάντως κανένας άλλο λαός δεν αντιμετωπίζει τους επισκέπτες όπως το κάνουν οι Έλληνες. Όσο καμιά άλλη χώρα στην Ευρώπη η Ελλάδα είναι προικισμένη στο να υποδέχεται ανθρώπους με ανοιχτή αγκαλιά, να μιλά με τον καθένα ξεχωριστά, κι ας πρόκειται για εκατομμύρια τουρίστες. Εδώ δεν αναφερόμαστε στην πασίγνωστη ελληνική φιλοξενία, που σε πολλά μέρη έχει αντικατασταθεί από την παροχή υπηρεσιών. Μιλάμε για την τέχνη να προσεγγίζεις ανθρώπους. Η άνεση να αρχίζεις μια συζήτηση, η ελαφρότητα, η εμπιστοσύνη. Αυτή η αφοπλιστική εγκαρδιότητα των Ελλήνων και η απλοχεριά τους που σε κάνει να ντρέπεσαι.
