Mπορεί η Πλαστικά Θράκης να έχει ανεβάσει τον πήχη τόσο σε επενδυτικό επίπεδο, όσο και σε εξωστρέφεια, υπάρχουν ωστόσο κάποια «αδύναμα σημεία» που «πλήγωσαν» τις, κατά τα άλλα, ισχυρές οικονομικές επιδόσεις του ομίλου. Έτσι ναι μεν η εισηγμένη πέτυχε άνοδο του τζίρου στα 318,5 εκατ. (+9,1%) την περσινή χρονιά, αλλά είδε τα καθαρά κέρδη της να «κουρεύονται» κατά 21,2%, στα 10,6 εκατ. (από 13,4 εκατ.).
O ένας βασικός παράγοντας που έπαιξε ρόλο ήταν ότι, λόγω των επενδύσεων σε νέες γραμμές παραγωγής, υπήρξε αύξηση του όγκου πωλήσεων, αλλά για να διατεθούν στην αγορά τα επιπλέον προϊόντα ακολουθήθηκε μια πιο ελαστική τιμολογιακή πολιτική. Δηλαδή, ο Kων. Xαλιορής αποφάσισε να ρίξει κάπως τις τιμές με αποτέλεσμα να έχει χαμηλότερα περιθώρια κέρδους.
Tο δεύτερο που «πληρώνει» η Πλαστικά Θράκης είναι το σκληρό ευρώ. Δεδομένης της διεθνούς παρουσίας, -μέσω θυγατρικών-, αλλά και της εξαγωγικής «βεντάλιας» της εταιρίας, ένα σημαντικό μέρος των πωλήσεων γίνονται σε δολάριο και στερλίνα. Έτσι, η επίδραση των συναλλαγματικών διαφορών (λόγω πτώσης δολαρίου και στερλίνας έναντι του ευρώ) ήταν σημαντική και υπολογίζεται ότι αυτή και μόνο «κόστισε» 1,25 εκατ. ευρώ.
Ένα ακόμη ζήτημα ήταν η αύξηση των τιμών πρώτων υλών και κυρίως του προπυλενίου (αντιπροσωπεύει το 55% του κόστους πωληθέντων) που λόγω της βαθμιαίας εξέλιξής της, δεν μπόρεσε να μετακυλιστεί στις τιμές πώλησης. Eπιπλέον κόστος προκύπτει για την εισηγμένη και από τη μεταβολή του μέσου ετήσιου επιτοκίου δανεισμού κατά 1 ποσοστιαία μονάδα (ή 100 μονάδες βάσης).
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
