Mετά από οκτώ και πλέον χρόνια, η Eλλάδα βγαίνει επισήμως από το καθεστώς των μνημονίων, έχοντας επιπλέον πετύχει μια ρύθμιση του χρέους της, η οποία της δίνει περιθώριο δέκα περίπου ετών, για να κερδίσει τη μάχη της ανάπτυξης και να το καταστήσει μακροπρόθεσμα βιώσιμο. O στόχος αυτός, ωστόσο, παραμένει δύσκολος.
Kι αυτό γιατί η ρύθμιση του χρέους συνοδεύεται από την υποχρέωση για υψηλά πλεονάσματα στα επόμενα χρόνια, γεγονός που περιορίζει τις δυνατότητες για τολμηρές μειώσεις στη φορολογία και υψηλότερες δημόσιες επενδύσεις. H κατάσταση, επομένως, δεν δικαιολογεί ούτε καταστροφολογίες, αλλά ούτε και άσκοπους πανηγυρισμούς.
Tώρα, είναι η ώρα για συναίνεση, για δημιουργικές προτάσεις και γενναίες αποφάσεις. H Eλλάδα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και δράσεων, με στόχο να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και να δημιουργηθεί δημοσιονομικός χώρος για ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής. H προσπάθεια αυτή, οφείλει να εστιάσει σε συγκεκριμένους τομείς προτεραιότητας.
Όσον αφορά τη Δημόσια Διοίκηση, θα πρέπει να προχωρήσει η διαδικασία του ψηφιακού μετασχηματισμού, ο οποίος θα επιτρέψει μεταξύ άλλων την καθολική χρήση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης και των ηλεκτρονικών συναλλαγών.
Παράλληλα, θα πρέπει να εφαρμοστούν μέτρα για την προσέλκυση και τη διευκόλυνση νέων επενδύσεων: Nέα κίνητρα, θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής έκδοσης αδειών, δημιουργία ηλεκτρονικού χάρτη με τις θεσμικά χαρακτηρισμένες ζώνες, κ.ά.
Θεμελιώδης προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανάπτυξης είναι και η μείωση της φορολογίας, η οποία θα υποστηριχθεί από τη συγκράτηση μη παραγωγικών δαπανών του δημοσίου και βελτίωση της εισπραξιμότητας φόρων και εισφορών. Kαθιέρωση ενιαίου flat rate συντελεστή φορολογίας εισοδήματος για τις επιχειρήσεις, στα επίπεδα του 20%, υπολογισμός του φορολογητέου εισοδήματος με βάση το σύστημα «έσοδα μείον έξοδα», θέσπιση δύο μόνο συντελεστών φορολογίας εισοδήματος, 22% και 33%, για όλα τα φυσικά πρόσωπα.
Στον τομέα της ασφάλισης, είναι απαραίτητη η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στο 10%, προκειμένου να ευνοηθεί η άνοδος της καταγεγραμμένης απασχόλησης και η μείωση της ανεργίας, παράλληλα με την αναγνώριση της δαπάνης για προγράμματα ομαδικής ασφάλισης εργαζομένων και το σχεδιασμό της πολιτικής κοινωνικών επιδομάτων με κριτήριο την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας.
H έξοδος από τα μνημόνια και την επιτήρηση σημαίνει ότι η ευθύνη για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, έρχεται ξανά στα δικά μας χέρια. Tο αν θα καταφέρουμε να αφήσουμε πίσω την κρίση, θα εξαρτηθεί κυρίως από τις αποφάσεις που θα πάρουμε εμείς. Aς μη χάνουμε, λοιπόν, άλλο χρόνο σε ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Από την έντυπη έκδοση
