Σε μια πρόσφατη έκθεση για την παγκόσμια αλιεία και την υδατοκαλλιέργεια ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι το ένα τρίτο των παγκόσμιων αποθεμάτων θαλάσσιων ιχθυαποθεμάτων αλιεύονται πέρα από τη βιωσιμότητά τους και έχουν φτάσει σε καθεστώς “υπεραλίευσης”. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Μεσόγειος, η οποία είναι η πιο η πιο υπεραλιευμένη θάλασσα στον κόσμο, μαζί με την Μαύρη Θάλασσα.
Η έκθεση της Παγκόσμιας Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας 2018 που δημοσιεύθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαίωσε την παγκόσμια τάση προς τη μη βιώσιμη αλιεία. Σύμφωνα με αυτήν, το 33% των παγκόσμιων ιχθυαποθεμάτων υπεραλιεύονται, αριθμός που αυξάνεται κάθε χρόνο.
Ένα από τα πιο ανησυχητικά ευρήματα της έκθεσης είναι η έκταση της κρίσης υπεραλίευσης στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. “Η Μεσόγειος Θάλασσα είναι η πιο υπεραλιευμένη στον κόσμο, με το 62% των αλιευτικών αποθεμάτων της να υπεραλιεύεται τώρα και με σοβαρό και πραγματικό κίνδυνο να εξαντληθεί”, δήλωσε ο Lasse Gustavsson, εκτελεστικός διευθυντής της περιβαλλοντικής MKO Oceana στην Ευρώπη.
“Η Μεσόγειος Θάλασσα χρειάζεται επείγουσα και τολμηρή δράση, όπως η καταπολέμηση της αλιείας με τράτα βυθού, η προστασία των περιοχών όπου αναπτύσσονται τα ψάρια και ο καθορισμός ετήσιων ορίων αλιείας σύμφωνα με τις επιστημονικές συμβουλές”, πρόσθεσε ο Gustavsson.
Η υπεραλίευση στη Μεσόγειο ξεκίνησε τη δεκαετία του ’70 με την ανάπτυξη τεχνολογίας που επέτρεπε στα σκάφη να αλιεύουν μακρύτερα, βαθύτερα και σε μεγαλύτερους όγκους. Ως αποτέλεσμα, το 90% των μεσογειακών πληθυσμών ιχθύων αλιεύονται τώρα πέρα από τις επιστημονικές συστάσεις. Τα πλέον εμπορικά είδη, όπως ο βακαλάος και η πεσκαντρίτσα, αλιεύονται δέκα φορές πάνω από τα προτεινόμενα όρια.
Η αλίευση με τράτα βυθού είναι ένα άλλο ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα στη Μεσόγειο. Τα εργαλεία που σύρονται στο βυθό, όπως η μηχανότρατα βυθού και η βιντζότρατα, μπορούν να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις σε σημαντικά οικοσυστήματα του βυθού, σύμφωνα με την WWF Ελλάδας.
Η αλιεία με τράτα μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμες βλάβες σε ευαίσθητα ενδιαιτήματα, όπως κοραλλιογενείς υφάλους, λιβάδια Ποσειδωνίας (θαλάσσιο φυτό που παρέχει περιοχή αναπαραγωγής και καταφύγιο σε πολλούς θαλάσσιους οργανισμούς και συνεισφέρει στην παραγωγή οξυγόνου στη θάλασσα), και στο βένθος (τους οργανισμούς που ζουν επάνω και μέσα στο βυθό), αλλά και στα σφουγγάρια. Η τράτα βυθού είναι υπεύθυνη επίσης για τα μισά παρεμπίπτοντα αλιεύματα παγκοσμίως.
Αξίζει αν σημειωθεί ότι το 2016, η τράτα βυθού απαγορεύτηκε στο Στενό της Σικελίας, μεταξύ της Μάλτας, της Ιταλίας και της Τυνησίας, και σε μια άλλη περιοχή μεταξύ της Μαγιόρκα και της Μενόρκα στις Βαλεαρίδες Νήσους.
