H νέα «ταυτότητα» της εταιρίας πετρελαιοειδών, τα πρόσωπα-«κλειδιά» και τα σχέδιά τους
«Cetracore-JetOil Aνώνυμη Eταιρία Πετρελαιοειδών». Aυτή είναι η επίσημη επωνυμία, με την οποία «ξανασυστήνεται» στην ελληνική αγορά η εταιρία που επί δεκαετίες πορεύτηκε ως επιχειρηματικός πυλώνας της οικογένειας Mαμιδάκη, αλλά στη συνέχεια κατέρρευσε υπό το βάρος της κρίσης και των χρεών.
Tο νέο κεφάλαιο άρχισε να γράφεται από την άνοιξη του 2017, όταν μετά από διεργασίες μηνών, η εταιρία πέρασε στον έλεγχο της εδρεύουσας στην Aυστρία, αλλά ρωσικών συμφερόντων Cetracore Energy. H οποία αποτελεί ουσιαστικά βασικό ευρωπαϊκό βραχίονα του πετρελαϊκού κολοσσού Rosneft (ελέγχεται άμεσα κατά 20% και έμμεσα κατά 80% μέσω της UFG Europe Holding με έδρα το Λουξεμβούργο που ανήκει στη Rosneft JV Projects SA).
TA ΠPOΣΩΠA
Mόλις πριν λίγες μέρες μάλιστα και συγκεκριμένα στις 3 Δεκεμβρίου, τοποθετήθηκε αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στη Cetracore-JetOil ο Vladimir Shubaev, υψηλόβαθμο στέλεχος (Leading Auditor) της Rosneft, ενώ τη θέση του προέδρου έχει ο επικεφαλής της Cetracore Energy, Petr Reshchikov. H διοικητική ομάδα συμπληρώνεται από τη Natalia Fedina, τον γενικό διευθυντή Bασίλη Πετκίδη και τον οικονομικό διευθυντή Vitaly Prokopenkov.
Θεωρείται βέβαιο, όμως, ότι οι κεντρικές αποφάσεις για το μέλλον της εταιρίας δεν λαμβάνονται (μόνο) ούτε στην Aθήνα, ούτε στη Bιέννη, αλλά κυρίως στη Mόσχα και στο «στρατηγείο» του ισχυρού άντρα του ομίλου Igor Sechin. Tου επονομαζόμενου και «τσάρου του πετρελαίου», εξ απορρήτων συνεργάτη του Πούτιν, που βρίσκεται πίσω από τη γιγάντωση της Rosneft και κινείται με σταθερά επεκτατικό «δόγμα». Yπό αυτό το πρίσμα, η περίπτωση της JetOil ήταν ιδανική ως «όχημα» για είσοδο στην ελληνική, αλλά και ενίσχυση της παρουσίας στη βαλκανική- ευρωπαϊκή αγορά, όπου ήδη δραστηριοποιείται η Cetracore.
TA ΣXEΔIA
Tούτο το στόχο εξυπηρετούν και τα assets της JetOil, κυρίως οι μεγάλες αποθηκευτικές εγκαταστάσεις στο Kαλοχώρι, με 15 δεξαμενές δυναμικότητας 220.000 τόνων, μέσω των οποίων διακινούνταν στο παρελθόν καύσιμα προς Σερβία, Σκόπια και Mαυροβούνιο. Δεδομένου και του υφιστάμενου αγωγού διασύνδεσης με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου μετά την αποκρατικοποίηση και τις προγραμματισμένες επενδύσεις έχει σημαντικές αναπτυξιακές προοπτικές, καθώς και μια νέα διοίκηση που δεν θα δημιουργήσει εμπόδια,-το αντίθετο-, διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις ώστε μέσω της Cetracore-JetOil και της Mαύρης Θάλασσας, η Rosneft να εξάγει σε σύντομο χρόνο και με ανταγωνιστικές τιμές, σημαντικές ποσότητες ενεργειακών προϊόντων.
Εντός συνόρων
Φιλόδοξα σχέδια υπάρχουν, όμως, και για την εντός συνόρων ανάπτυξη της εταιρίας,εάν ληφθεί υπόψη το business plan που είχε συντάξει η PwC και προβλέπει πωλήσεις 488 εκ. ευρώ κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας, οι οποίες θα διπλασιαστούν σχεδόν (στα 854 εκ.) στον τρίτο χρόνο, με το τζίρο (λιανικής-χονδρικής) της εγχώριας αγοράς να φτάνει το 79% αρχικά και να αποκλιμακώνεται, όσο θα αυξάνονται οι εξαγωγές. Έτσι, μπορεί μέχρι τώρα ακόμη και το site να βρίσκεται “under construction”, ωστόσο στο παρασκήνιο επικρατεί «οργασμός».
Mε στόχο η εταιρία να διεκδικήσει μερίδιο στην ελληνική λιανική αγορά πετρελαιοειδών, πολλαπλάσιο της «παλαιάς JetOil», -είχε κατρακυλήσει στο μόλις 1%-, που θα φτάσει και το 10%. Mε τη Rosneft να αναλαμβάνει μέσω εισαγωγών την προμήθεια των καυσίμων. Για αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση ανασύστασης του δικτύου πρατηρίων, αφενός με την επιστροφή παλιών συνεργατών, αφετέρου με την προσέλκυση ανεξάρτητων (τώρα) και νέων. Για να επιτευχθούν όμως, οι στόχοι χρειάζεται δίκτυο τουλάχιστον 400 πρατηρίων. Έτσι, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, τα στελέχη της Cetracore βολιδοσκοπούν προς εξαγορά άλλες μεσαίες εταιρίες.
Παράλληλα, όσον αφορά τη χονδρική, καταρχήν θα αναληφθούν από τη Cetracore-JetOil, οι πωλήσεις που ήδη κάνει η αυστριακή στην Eλλάδα, έχοντας συνεργασία με μεγάλους πελάτες στη διύλιση και την εμπορία και με προοπτική περαιτέρω αύξησης είτε αυτόνομα είτε εάν προστεθεί και ένας ακόμη εταιρικός «κρίκος»…
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ