Το πόκερ για τη διαδοχή Γιούνκερ έχει ξεκινήσει, μαζί και οι τριβές γύρω από το πρόσωπο του Μάνφρεντ Βέμπερ. Μια υποψηφιότητα θα μπορούσε ενδεχομένως να γεφυρώσει τις αντιρρήσεις, αυτή της Μαργκαρέτε Βεστάγκερ.
Η νύχτα των αποτελεσμάτων ήταν σύντομη για τον Μάνφρεντ Βέμπερ, αλλά οι λίγες ώρες ύπνου δεν αποτυπώθηκαν στο πρόσωπο του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και υποψηφίου για το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν. Όπως γράφει η Deutsche Welle, λίγο μετά την ιστορική συντριβή της Χριστιανικής Ένωσης στις ευρωεκλογές και τη μείωση των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Βέμπερ έσφυζε από αυτοπεποίθηση. «Μπορεί η οικογένεια των Χριστιανοδημοκρατών να μην είναι ‘φωτεινός νικητής’ των ευρωεκλογών, αλλά βλέπω παρόλα αυτά το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα να διατηρεί αξιώσεις να ηγηθεί» τόνισε εννοώντας τον εαυτό του ως πρόεδρο της Κομισιόν.
Βεστάγκερ: «Να σπάσω το μονοπώλιο»
Στη συζήτηση για τον διάδοχο του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που ξεκινά επίσημα αργότερα το απόγευμα στις Βρυξέλλες σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των 28, εισέρχονται κυρίως οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι που διεύρυναν τη δύναμή τους σε αριθμό εδρών στο ευρωκοινοβούλιο, σε σημείο που να έχουν αξιώσεις στην διεκδίκηση των ανώτατων αξιωμάτων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Ανάμεσα στους πιθανούς υποψήφιους για πρώτη φορά και μια γυναίκα, η Μαργκαρέτε Βεστάγκερ από τη Δανία, επιτυχημένη Επίτροπος Ανταγωνισμού, η οποία ανήκει στην οικογένεια των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών ALDE.
Τη νύχτα προς τη Δευτέρα με φόντο τη γιγαντιαία σκηνή στην αίθουσα της ολομέλειας της Ευρωβουλής διατύπωσε ξεκάθαρα τη φιλοδοξία της να γίνει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε ερώτηση μάλιστα δημοσιογράφου γιατί το δημοσιοποιεί τώρα απάντησε: «Θα ήταν περίεργο να μην απαντήσω σε μια ερώτηση που μου τίθεται» είπε ξεκινώντας «επιθετικά» το πόκερ διεκδίκησης μιας από τις πιο ισχυρές θέσεις των Βρυξελλών. Και όπως φαίνεται, οι πιθανότητες να το επιτύχει δεν είναι και τόσο κακές.
Τι επιδιώκει όμως η ίδια με την υποψηφιότητά της; «Να σπάσω το μονοπώλιο» απαντά υπονοώντας τα πρόστιμα δισεκατομμυρίων που επέβαλε σε πολυεθνικούς κολοσσούς, όπως η Google και η Apple, ως Επίτροπος Ανταγωνισμού, που έκαναν το όνομά της γνωστό και έξω από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Βρυξελλών. «Η ισορροπία δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει διασαλευθεί, δεν υπάρχει πια πλειοψηφία των δύο μεγάλων κομμάτων, το μονοπώλιο της εξουσίας έχει διαρραγεί». Πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται κανείς, ποιος είναι ο στόχος των δηλώσεών της. Αφορούν τον Μάνφρεντ Βέμπερ, που θεωρείται φαβορί για το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν.
Ο δύσκολος δρόμος των συμμαχιών
Όμως ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι πλέον ο ίδιος γιατί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μαζί με τους Σοσιαλιστές, έχουν χάσει τόσες έδρες που δεν έχουν την πλειοψηφία για να «επιβάλουν» πρόσωπα σε καίρια ευρωπαϊκά πόστα. Κατά συνέπεια, συνέβη αυτό που ο Βέμπερ φοβόταν. Εκ πρώτης όψεως δεν είναι κακό γιατί ορισμένοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων μπορεί να το εκμεταλλευτούν για να ανατρέψουν το σύστημα του Spitzenkandidat, του επικεφαλής των πολιτικών ομάδων, που καθιερώθηκε στις ευρωεκλογές του 2014 με στόχο να φέρει το ΕΚ πιο κοντά στον λαό. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και αποδεκτό.
Ο γάλλος πρόεδρος Μακρόν για παράδειγμα θεωρείται πολέμιος αυτού του συστήματος και ήδη εργάζεται για σύμπτυξη συμμαχιών. Την Κυριακή το βράδυ συνομίλησε τηλεφωνικά με την Άγκελα Μέρκελ, χθες Δευτέρα γευμάτισε με τον Πέδρο Σάντσες, ισπανό πρωθυπουργό και επικεφαλής του Σοσιαλιστικού κόμματος και σήμερα πρόκειται να γευματίσει στις Βρυξέλλες με τον βέλγο κεντροδεξιό πρωθυπουργό Σαρλ Μισέλ, ενώ το βράδυ συνεχίζει τις επαφές και με άλλους ευρωπαίους ηγέτες στο περιθώριο του πρώτου μετά τις ευρωεκλογές συμβούλιου κορυφής, όπου θα δρομολογηθούν οι διαδικασίες για την πλήρωση των θέσεων στα θεσμικά όργανα. Διότι ναι μεν οι ευρωπαίοι ηγέτες προτείνουν για πρόεδρο της Κομισιόν λαμβάνοντας υπόψη τα εκλογικά αποτελέσματα, τις αποφάσεις όμως παίρνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου οι ζυμώσεις για συμμαχίες βρίσκονται στο ζενίθ.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν άλλες παρατάξεις του ευρωκοινοβουλίου θα μπορούσαν να στηρίξουν την «επιθετική» υποψηφιότητα της Βεστάγκερ. Θα ήταν εφικτό ενδεχομένως για τους Πράσινους, τους Αριστερούς και τμήματα των Σοσιαλδημοκρατών, πολύ περισσότερο από μια υποψηφιότητα Βέμπερ. Αλλά η εικόνα ενός τέτοιου παζαριού θα έπληττε το γόητρο του σώματος. Για να αποδυναμώσει λοιπόν τον κίνδυνο διενέξεων ανάμεσα στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Βεστάγκερ κάλεσε και τα δύο σώματα να επιλέξουν μετά από συνεργασία τα ονόματα για τα πόστα των Βρυξελλών. Πολλές πιθανότητες έχει και ο Φρανς Τίμερμανς, επικεφαλής υποψήφιος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, δεδομένου ότι σε αυτό το πόκερ εξουσίας υπάρχουν κι άλλες κενές θέσεις προς πλήρωση, όπως ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
