Το “μαράζι” από τον ερωτικό χωρισμό, ή με πιο επιστημονική ορολογία η σεξουαλική συναισθηματική προσκόλληση, δεν είναι ίδιον μόνο των ανθρώπων αλλά πιθανότατα και κάποιων ψαριών, συμπεραίνουν κάποιοι ερευνητές μετά από ένα τεστ συμπεριφοράς που πραγματοποίησαν σε ένα συγκεκριμένο είδος ψαριού.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βουργουνδίας στη Γαλλία επέτρεψαν σε 33 θηλαστικές κιχλίδες του είδους Amatitlania siquia να περάσουν δύο ημέρες επιλέγοντας έναν σύντροφο και στη συνέχεια παρακολούθησαν τη συμπεριφορά τους για τρεις εβδομάδες όταν τις βάλανε με ένα ψάρι που δεν είχαν επιλέξει. Τα πειράματα έδειξαν ότι όταν τα θηλυκά φυλάσσονταν μακριά από τον προτιμώμενο σύντροφό τους, γεννούσαν αργότερα, περνούσαν λιγότερο χρόνο φροντίζοντας τα αυγά τους και είχαν λιγότερους απογόνους.
Σε ένα δεύτερο τεστ, οι βιολόγοι έμαθαν αρχικά στα ψάρια να ανοίγουν μικρά κουτιά σηκώνοντας το κάλυμμα με το στόμα τους. Στη συνέχεια τα εκπαίδευσαν να ξεχωρίζουν τα κουτιά που κρύβουν ένα ελκυστικό σκουλήκι από άλλα κουτιά που είναι άδεια και αυτό χάρη στο χρώμα του καλύμματος (μαύρο ή λευκό κατά περίπτωση). Έπειτα ένα “διφορούμενο κουτί” με γκρι κάλυμμα, τοποθετήθηκε στο μέσον του ενυδρείου. “Τα αισιόδοξα ψάρια θα νομίσουν ότι το κουτί περιέχει τροφή και θα αφαιρέσουν πολύ γρήγορα το κάλυμμα. Ενώ τα απαισιόδοξα θα νομίσουν ότι δεν υπάρχει τίποτε να φάνε και γι αυτό θα κατευθυνθούν αργά προς αυτό”, αναφέρουν οι ερευνητές.
Για να δοκιμάσουν τη συναισθηματική προσήλωση των ζώων αυτών, οι επιστήμονες στη συνέχεια χώρισαν τα ζευγάρια. “Φάνηκε ότι ο χωρισμός αυξάνει την απαισιοδοξία του θηλυκού” και μάλιστα πολύ γρήγορα. Το θηλυκό χρειαζόταν σαφώς περισσότερο χρόνο για να δείξει ενδιαφέρον για το κουτί με το γκρι κάλυμμα σε σχέση με όταν ο αρσενικός σύντροφός του ήταν μέσα στο ενυδρείο. Έπειτα από 48 ώρες, το αρσενικό επέστρεψε στο ενυδρείο όπου κολυμπούσε το θηλυκό του, στο πλαίσιο της δεοντολογικής μεταχείρισης των ζώων. Στη συνέχεια, η ομάδα έκανε τον ίδιο τύπο πειράματος για τα αρσενικά, έχοντας παρόμοια αποτελέσματα.
Είναι η “πρώτη απόδειξη συναισθηματικής προσήλωσης στον σύντροφο σε είδος διαφορετικό από αυτό του ανθρώπου”, τονίζει ο Ντεσόμ-Μονσαρμόν, ένας από τους συντάκτες της μελέτης που δημοσιεύθηκε χθες στην επιθεώρηση Proceedings of Royal Society B. H συναισθηματική προσήλωση στα πτηνά, τα οποία συνήθως είναι μονογαμικά σε αντίθεση με τα ψάρια, δεν έχει εξεταστεί ακόμη, διευκρινίζει ο ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας (CNRS), που μελετά τα τελευταία δέκα χρόνια το ψάρι Amatitlania siquia.
Η ομάδα των ερευνητών θα ήθελε να ξέρει πόσο χρόνο διαρκεί αυτό το ερωτικό “μαράζι” στα ψαράκια του γλυκού νερού που ζουν κυρίως στην κεντρική Αμερική, όμως θα πρέπει να τα χωρίσουν για πολύ καιρό, “κάτι που εγείρει θέματα δεοντολογίας”, όπως επισημαίνουν. “Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα, “μπορούμε να φανταστούμε ότι η συναισθηματική προσήλωση στο έτερον ήμισυ είναι κάτι χρήσιμο στο ζευγάρι και παρουσιάζει εξελικτικό ενδιαφέρον”, σημειώνουν πάντως.
