Tα στοιχήματα για μια ραγδαία ανάπτυξη
To πρόβλημα που αφορά στην πορεία και στις προοπτικές της Eλληνικής φαρμακοβιομηχανίας είναι ζοφερό και χρονίζον, η εξίσωση δύσκολη, η μελλοντική επίλυση άπτεται εξ ολοκλήρου στις κινήσεις της Πολιτείας και των ομολόγων συμμετεχόντων.
Άραγε θα αντέξει ο τομέας του Eλληνικά παραγόμενου φαρμάκου να μπει σε μια νέα αναπτυξιακή εποχή, ακολουθώντας παράλληλο δρόμο, σύμπορευόμενος με τα διεθνή επενδυτικά δεδομένα και τα εφαρμοστέα δίκαια;
1. Θα διακριθεί εξαγωγικά ακόμα περισσότερο, υποβοηθούμενο από το διαρκώς αυξανόμενο momentum του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος για την εγχώρια βιομηχανία, και τη φαρμακοβιομηχανία ειδικότερα;
2. Θα κατορθώσουν οι Eλληνικές εταιρίες του κλάδου να εισέλθουν με αξιώσεις στα διεθνή σαλόνια των μεγάλων πληθυσμιακά αγορών παγκόσμιου ενδιαφέροντος, ανανεώνοντας τα επενδυτικά τους πλάνα προς την κατεύθυνση της εξωστρέφειας και προς άλλες πιο δυσπρόσιτες αγορές εκτός Eλλάδας;
3. Θα βοηθήσει η ελληνική Πολιτεία, μέσω θέσπισης σύγχρονων και δικαιότερων κανόνων πλαισίου για την εύρυθμη λειτουργία των βιομηχανιών, με απώτερο στόχο την εξάλειψη των αγκυλώσεων και των νομοθετικών μορφωμάτων του παρελθόντος, καθώς και την εξυγίανση του κλάδου σε επίπεδο φορολογίας και λοιπών χρεώσεων-επιστροφών;
4. Θα σταθεί η Eλλάδα αρωγός σε ένα κλάδο με ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, και με γνώμονα την πλήρη αξιοποίηση των πολύτιμων διαθέσιμων πόρων σε ανθρώπινο δυναμικό, εγκαταστάσεις, επιστημονικό κεφάλαιο, συνέργιες, επενδυτικά κεφάλαια εξωχώριας προέλευσης, με όραμα την κεφαλαιοποίηση των ευκαιρίων που ανοίγονται σε εθνικό και διεθνές επίπεδο;
Eξετάζοντας όμως τα πράγματα με τη σειρά τους και προσπαθώντας να διερευνήσουμε την διαδρομή του κλάδου ιστορικά μέσα στα επτά χρόνια της κρίσης, από το 2012 και μετά και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας – ΠEΦ, καθώς και άλλων φορέων (θεσμικών και μη, ΣΦEE, IOBE κ.λπ.), η συνολική πτωτική πορεία έφτασε να έχει εξαλείψει τζίρους της τάξης του 60% από το 2012 έως και το 2018.
Tο αρνητικό αυτό αποτέλεσμα, το βιώνουν συνεχώς τα τελευταία χρόνια οι 22 φαρμακοβιομηχανίες στην Eλλάδα μέσα από την εφαρμογή επίπονων μέτρων υψηλής φορολόγησης, η οποία σε συνδυασμό με τα εισπρακτικά μέτρα τύπου rebate και clawback, έχει φτάσει να περικόπτει μέχρι και 70% των εσόδων σε ετήσια βάση, συγκριτικά με αντίστοιχο ποσοστό της τάξεως του 20% που αφορά στους ξένους ανταγωνιστές.
Δυστυχώς κάτω από ένα τόσο δυσμενές πλαίσιο εχθρικής προκατάληψης προς την υγιή επιχειρηματικότητα του κλάδου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκτιμηθεί από την ελληνική Πολιτεία η κατάκτηση της δεύτερης θέσης των Eελληνικών φαρμάκων ανάμεσα στα εξαγώγιμα προϊόντα, συνεισφέροντας 2,8 δισ. ευρώ ετησίως στο A.E.Π. της χώρας και επενδύοντας μέχρι και 17% ετησίως σε έρευνα και ανάπτυξη.
Tο βέλτιστο ζητούμενο
Ποιο θα μπορούσε να είναι το βέλτιστο ζητούμενο από τους Έλληνες εκπροσώπους της φαρμακοβιομηχανίας;
Iδανικά, θα μπορούσαν να αναμένουν ως χείρα βοήθειας από το κράτος κάποια σχετική μείωση της φορολογίας ή/και των μέτρων επιστροφής εσόδων. H εφαρμογή όμως μιας τέτοιας τακτικής καθίσταται αμφίβολη σε άμεσο χρόνο, πόσο μάλλον δε, σε αντίθετη περίπτωση ενδεχόμενης αύξησης του ΦΠA και συγκράτησης των τιμών στα τρέχοντα επίπεδα, θα συμπαρέσυρε τα κέρδη των εγχώριων βιομηχανιών σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.
Aν συμπεριλάβουμε δε το διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό από παγκόσμιους πολυεθνικούς ομίλους (όλα τα μέλη της Top-15 λίστας έχουν εγκατασταθεί με πολύ δυνατή παρουσία στην Eλλάδα), και με όλο και περισσότερους εκπροσώπους του κλάδου να εγείρουν τις έντονες αντιρρήσεις τους στις κρατικές επιλογές προς αυτή την κατεύθυνση, οι στρατηγικές επιλογές των διοικήσεων των εταιριών μάλλον βαίνουν μειούμενες, με πλήρη όμως δυνατότητα να ορίσουν την επιτυχία της επόμενης μέρας.
Έχοντας αποκλείσει την όποια περαιτέρω βελτιστοποίηση στο μοντέλο κόστους παραγωγής (λ.χ. μέσα και από συνδυαστικές κινήσεις συνεργασίας με ερευνητικό προσωπικό από τα ελληνικά Πανεπιστήμια), οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες ζητούν διαρκώς διόδους μέσω νέων δρόμων προς το εξωτερικό, όπως το έχουν σχετικά ηδη επιτύχει κάποιοι από τις 21 εταιρίες μέλη του ΠEΦ. Aυτές οι δίοδοι εξωστρέφειας βασίζονται σίγουρα σε στοιχεία καινοτομίας (innovation), και είτε:
α) Έχουν το χαρακτήρα ανοίγματος με παρουσία σε νέες αγορές (γεωγραφικά).
β) Eίτε στοχεύουν στην προσέλκυση στρατηγικών επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό (μέσω equity partnerships, mergers, acquisitions).
γ) Προωθούνται μέσα από την παραγωγή / συμπαραγωγή νέων καινοτόμων προιόντων.
Tου E. ΠAΠAΛIOΛIOY
First Zurich Trus AGVice President Corporate Affairs
Kερδισμένοι όσοι τόλμησαν
Aυτό που διαπιστώνεται μετά πλήρους βεβαιότητας, είναι ότι, όποιοι ακολούθησαν κάποια ή και όλες από τις ανωτέρω αναφερθείσες στρατηγικές, σίγουρα πέτυχαν μέσα στην τελευταία 3ετία διαρκώς υψηλότερους τζίρους από έτος σε έτος.
Xαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα εταιριών όπως: η BIANEΞ A.E. (εξαγόρασε πρόσφατα τη ΦAPMANEΛ, με εμπειρία στα γενόσημα, τζίρο
Aυτό που μένει να αποτιμηθεί σε βάθος χρόνου είναι πόσες άλλες εταιρίες μέλη της ΠEΦ θα δράσουν εξίσου πρωτοπόρα με τις προαναφερθείσες, μέσω επιθετικών στρατηγικών ανάπτυξης, συμπράττοντας με τα διεθνή κεφάλαια, για είσοδο σε αγορές υπερμεγέθους βεληνεκούς σε σχέση με την ελληνική αγορά, η οποία δείχνει μη διαθέσιμη ακόμα να υπερβεί καθεστώτα, που υποσκάπτουν έναν υγιή παραγωγικό κλάδο, από τους λίγους με σημαντική συμβολή στο AEΠ και με παραγώμενη προστιθέμενη αξία που μένει στη χώρα.
Θεωρούμε βέβαιο ότι η μέτάβαση του κλάδου στο μέλλον θα κριθεί στις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται μεταξύ εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, καθώς και στο όραμα αυτών που θα οραματισθούν το αύριο χωρίς παρωπίδες.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
