Tι κατάφερε σε μια οκταετία στην ΕΚΤ ο “Super Mario” και τι περιμένει τη Lagarde
Το 2012, οι αγορές ομολόγων βρίσκονταν σε πανικό: Ο κίνδυνος μιας σειράς δημοσιονομικών εκτροχιασμών -και χρεοκοπιών- και μιας διάλυσης της Ευρωζώνης, έμοιαζε ορατός. Οι traders ανησυχούσαν για την αγορά ευρωπαϊκού χρέους. Ούτε χρόνο δεν είχε στη θέση του προέδρου της ΕΚΤ τότε ο Mario Draghi.
Σε μια δραματική συνέντευξη που θα έμενε στην ιστορία, ο Mario Draghi θα έλεγε: «Στα όρια των αρμοδιοτήτων μας, η ΕΚΤ είναι έτοιμη να κάνει ό,τι χρειαστεί για να προστατεύσει το ευρώ. Και, πιστέψτε με, θα είναι αρκετό».
Αυτά τα λόγια, αυτό το «ό,τι χρειαστεί», δεν άλλαξαν μόνο το κλίμα, αλλά ουσιαστικά έσωσαν το ευρώ. Και ο Draghi, πήρε το προσωνύμιο “Super Mario”. Όχι άδικα. Στο τέλος του μήνα, στο τελευταίο meeting στη Φρανκφούρτη, ο Draghi θα δώσει το τελευταίο του «κοντσέρτο». Η οκταετής θητεία του, λήγει.
«Είναι ειρωνικό, αλλά το τέλος της προεδρίας του Draghi συμπίπτει με μια εποχή που αυξάνεται ο σκεπτικισμός για την αποτελεσματικότητα της νομισματικής πολιτικής και αυξάνονται οι φωνές για έναν πιο ενεργό ρόλο για δημοσιονομική πολιτική», λέει η επικεφαλής οικονομολόγος του Hermes Investments, Silvia Dall’ Angelo στο CNBC. Και όντως, οι τελευταίες αποφάσεις του Draghi έχουν προκαλέσει μια μάλλον σπάνια διάσταση απόψεων στην κεντρική τράπεζα σε ό,τι αφορά την επιτυχία των εργαλείων που χρησιμοποίησε.
Η ΕΚΤ έχει καταβάλλει σθεναρές προσπάθειες να επιτύχει τον κύριο σκοπό της, τη διατήρηση ενός επιπέδου πληθωρισμού «κοντά, αλλά κάτω από 2% μεσοπρόθεσμα» μετά το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης χρέους το 2011. Όμως, την ίδια ώρα, οι νέες προκλήσεις στον οικονομικό τομέα, όπως είναι ο εμπορικός πόλεμος, -στον οποίο πλέον εμπλέκεται και η ΕΕ-, το Brexit, οι αδύναμοι ρυθμοί της βιομηχανίας και η γενικότερη επιβράδυνση όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά της παγκόσμιας οικκονομίας, έχουν επιβάλλει μεγαλύτερες πιέσεις. Πιέσεις, οι οποίες στρέφονται προς την ΕΚΤ, από την οποία ζητείται να αναλάβει δράση. Η απόφαση για αγορά κυβερνητικών ομολόγων έφερε σοβαρές διαφωνίες στις τάξεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η Christine Lagarde, θα χρειαστεί τώρα να ρίξει τους τόνους σε ό,τι αφορά αυτή τη διαφωνία και να γεφυρώσει το χάσμα, αμέσως μόλις αναλάβει τη θέση της προέδρου της τράπεζας. Και να αποφασίσει εάν θα συνεχίσει την υπερ-χαλαρή νομισματική πολιτική.
Άλλωστε, η κρίση του 2011 έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην Ευρωζώνη. Και, ο Draghi έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να βγει όσο το δυνατό πιο αλώβητη από αυτή η ΕΕ, ενώ έκανε ό,τι μπορούσε για να αλλάξει το πλαίσιο, δίνοντας στην ΕΚΤ τα εργαλεία να παρεμβαίνει, χωρίς να εξαρτάται από τις -πολυδιάστατες- πολιτικές απόψεις στην ΕΕ. Όμως σε αυτό τον τομέα, λίγα έχουν γίνει. Ο Draghi έχει αφήσει «κληρονομιά», η Lagarde όμως έχει σκληρή δουλειά μπροστά της…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
