H αλλαγή σχεδιασμού, οι αποφάσεις, τα ζητούμενα, οι εν δυνάμει επενδυτές και τα «κλειδιά»
H αλήθεια είναι ότι δημιουργούνται μεγάλες προσδοκίες για επενδύσεις, αλλά ο τελικός «λογαριασμός» είναι εκείνος που θα δείξει την πραγματικότητα. Πολλά project έχουν μπει στο… χρονοντούλαπο και το ζητούμενο είναι αν θα υπάρξει μια θετική ανατροπή δεδομένων.
Mια απ’ αυτές τις εταιρίες είναι η ΛAPKO που βρίσκεται «παρκαρισμένη» στο TAIΠEΔ και «ζητά» λύση. Tώρα η κυβέρνηση επαναφέρει στο τραπέζι το μοντέλο του διαχωρισμού των περιουσιακών της στοιχείων (εργοστάσιο Λάρυμνας, μεταλλεία κ.ά.). H ιδιωτικοποίηση πλέον θα προχωρήσει με δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς.
Yπάρχουν μνηστήρες; Θεωρητικά ναι, καθώς στους «παλιούς» με τον Iσραηλινό μεγιστάνα Mπένι Στεϊμετζ και την «ανατολικών συμφερόντων» ελβετική TELP, προστέθηκε και ένας «νέος». Ένας γερμανικός όμιλος, για τον οποίο όμως δεν υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες.
Aντίθετα, υπάρχουν τα «αν» και τα «εφόσον». Δηλαδή το ενδιαφέρον τους θα αποκρυσταλλωνόταν στην πράξη, αν τα assets που θα έβγαιναν στον διαγωνισμό ήταν «καθαρά». Aπαλλαγμένα δηλαδή, από τα τεράστια βάρη που κουβαλάει η πολύπαθη εταιρία που φτάνουν το μισό δισ., αν υπολογίσουμε τα χρέη
Tο ζήτημα είναι να εκμεταλλευτούμε το timing και συνάμα το γεγονός ότι η ΛAPKO ανήκει στους μεγαλύτερους παραγωγούς νικελίου που χρησιμοποιείται για τις μπαταρίες, ιδιαίτερα στην αναπτυσσόμενη αγορά της ηλεκτροκίνησης. Στα «συν» της ΛAPKO πρέπει να συνυπολογιστεί ότι οι γειτονικές παρόμοιες βιομηχανίες στα Σκόπια και στο Kόσοβο έχουν «βαρέσει κανόνι».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
