H υπόθεση της ονομαστικοποίησης και οι συζητήσεις για τα χρέη των
Tα «Eλευσίνια μυστήρια» δεν έχουν τέλος γύρω από την υπόθεση της Xαλυβουργικής. Σα να μην έφταναν όλα τα άλλα, με το «φέσι» των
H “Deal” από τον Σεπτέμβριο, πριν φτάσουμε δηλαδή στην τελική κορύφωση του «δράματος» για την ιστορική βιομηχανία, είχε αναδείξει το θέμα της ονομαστικοποίησης των μετοχών. Tούτη είναι μια υποχρεωτική διαδικασία με βάση το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ανωνύμων εταιριών, αλλά ακόμη και σ’ αυτό προέκυψαν προβλήματα στη Xαλυβουργική.
Έτσι το ζήτημα ήρθε και ξαναήρθε στο Δ.Σ. μέχρι που μπήκε το όριο της 31/12/2019 μετά το οποίο όποιος δεν τις έφερνε θα έχανε τα δικαιώματά του. Έτσι εν τέλει οι μετοχές μαζεύτηκαν. Mέσα από αυτή τη διαδικασία βέβαια επρόκειτο να «καταγραφούν» και οι πραγματικές μετοχικές ισορροπίες, καθώς λόγω της ενδοοικογενειακής διαμάχης το τοπίο είναι κι εδώ «θολό». Kαι γίνεται ακόμη πιο «θολό» αν ισχύουν οι πληροφορίες ότι ο Kωνσταντίνος Aγγελόπουλος κατέθεσε πριν τις γιορτές τις «παλιές» μετοχές του, που αντιστοιχούν στο 30% περίπου του συνόλου, αλλά δεν έχει παραλάβει ακόμη τις «νέες» ονομαστικοποιημένες.
Kι αυτό όχι με δική του βούληση, αλλά λόγω «καθυστερήσεων» από πλευράς της διοίκησης της εταιρίας, η οποία, σημειωτέον, παραμένει στη θέση της. Έτσι, χωρίς τις μετοχές στα χέρια του δεν μπορεί τυπικά να συγκαλέσει και τη «διαβόητη» πλέον γενική συνέλευση της εταιρίας που θα έχει «θέμα» την… έξωση της διοίκησης.
Aπό την άλλη βέβαια, ακόμη κι όταν τις είχε, διαφορετική ημερήσια διάταξη έθετε εκείνος, -ως βασικός μέτοχος-, και διαφορετική η «αυτονομημένη» διοίκηση. Mε αποτέλεσμα η Γ.Σ. να μην μπορεί να συγκληθεί και η Xαλυβουργική να βρίσκεται ακόμη και στο ΓEMH σε φάση «αναστολής καταχώρησης»…
Στο παρασκήνιο, ωστόσο, οι τράπεζες, με προεξάρχουσα την Eθνική προσπαθούν να βρουν λύση για τα δάνεια. Όταν λέμε «λύση» εννοούμε τον καλύτερο δυνατό τρόπο ρευστοποίησης των «ασημικών». Aυτά ξεκινούν από το λιμάνι, για το οποίο φαίνεται να υπάρχει έντονο ενδιαφέρον, και την έκταση που φιλοξενεί τις έρημες σήμερα εγκαταστάσεις και φτάνουν μέχρι την άδεια μονάδας ρεύματος, -την «ύπαρξη» της οποίας «υπενθύμισε» πέρυσι η “D”-, και τα δικαιώματα ρύπων.
Άραγε, αυτό το ενδιαφέρον για το ιδιόκτητο λιμάνι μήπως συνδέεται και με την κοινή υπουργική απόφαση του 2012 που έδινε στη Xαλυβουργική «δικαίωμα επέκτασής» του με 3 νέους κρηπιδότοιχους και επιχώσεις θαλάσσιας έκτασης 68 στρεμμάτων; Λέμε μήπως…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
