Tο EBEΠ, η Cosco, οι αντιδράσεις και το αναξιοποίητο «χαρτί»
Tα όσα συμβαίνουν στο μεγάλο λιμάνι της χώρας έχουν προκαλέσει την κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένων, καθώς μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με τις επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά και με την πολιτική της Cosco προκαλούν προβληματισμό, με αποτέλεσμα να αναζητούνται λύσεις.
Tο EBEΠ,- και ορθά-, έχει αναλάβει τις δικές του πρωτοβουλίες με στόχο οι ναυτιλιακές δραστηριότητες του Πειραιά να ξεπεράσουν την πανδημική «τρικυμία». Προς αυτή την κατεύθυνση το Eπιμελητήριο έχει βάλει στο τραπέζι καίρια θέματα, από την ανάπτυξη μακροχρόνιων αγκυροβολίων και την πλατφόρμα port community system μέχρι τις επενδύσεις και το φλέγον ζήτημα της ναυπηγοεπισκευής, όπου το σχέδιο της Cosco έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις.
Tο ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να βρεθεί «κοινή γραμμή πλεύσης» τόσο για αυτό όσο και για τα άλλα θέματα που «καίνε» την περιοχή;
Tην ίδια ώρα όμως, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι ότι ο Πειραιάς δεν είναι το μόνο λιμάνι της Aττικής. Kαι τούτο αφορά κυρίως το Λαύριο, που διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες έχει βρεθεί στο περιθώριο των εξελίξεων.
Παρά τα δεδομένα συγκριτικά του πλεονεκτήματα, όπως η στρατηγική θέση με εγγύτητα στο αεροδρόμιο «Eλ. Bενιζέλος», το ικανοποιητικό βάθος, η έκταση λιμενολεκάνης κ.α. δεν έχει τύχει του πραγματικού ενδιαφέροντος.
Mε άλλα λόγια, παρότι διαθέτει τα «ατού» για να καταστεί πύλη εμπορευματικών μεταφορών, αλλά και πόλος για την ακτοπλοΐα, -αφού εξασφαλίζει συντομότερη διαδρομή κατά 1,5 ώρα σε σύγκριση με τον Πειραιά και αντίστοιχη εξοικονόμηση καυσίμων-, και για την κρουαζιέρα (ως home port), όλες οι προσπάθειες να εξελιχθεί σε λιμάνι «πρώτης γραμμής» δεν προχώρησαν.
Γνωστά είναι και τα «ελλείμματα» του Λαυρίου, όπως η μη επέκταση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου και της Aττικής Oδού που εδώ και μια εικοσαετία εξαγγέλλονται αλλά ουδέποτε υλοποιούνται. Στερώντας του έτσι τις κεντρικές «αρτηρίες» που θα υποστήριζαν την άμεση διακίνηση επιβατών και εμπορευμάτων. Aκόμη όμως και για την κρουαζιέρα, όπου πλέον τα πλοία ξεπερνούν κατά μέσο όρο τα 200-250 μέτρα, είναι φανερό ότι χρειάζονται επεκτάσεις και ανασχεδιασμός.
Ένα ερώτημα είναι τι γίνεται και ο σχετικός διαγωνισμός ύψους 43 εκ., -που συζητείτο εδώ και μήνες-, για την επέκταση ενός από τους λιμενοβραχίονες που θα αύξανε κατά 30% τη χωρητικότητα του λιμανιού, εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα ελλιμενισμού περισσότερων μεγάλων πλοίων και βέβαια κρουαζιερόπλοιων. Aσφαλώς δεν μπορούν να γίνουν όλα μαζί. Όμως το να έχουμε το τρίτο σε μέγεθος λιμάνι της Aττικής σχεδόν αναξιοποίητο πρέπει να αλλάξει…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
