Δεν πληρώθηκαν στην J&P Άβαξ έργα 1,4 εκατ. δολ.– Aγωνία για τις συμβάσεις
Όταν ο Δάκης Ιωάννου αποφάσισε να πραγματοποιήσει επιχειρηματική εισβολή στη Λιβύη με την J&P Άβαξ, ποντάριζε στο γεγονός ότι θα είχε εξασφαλισμένα τα έσοδα, από τα πετροδόλλαρα του Καντάφι.
Αποδείχθηκε όμως ότι επρόκειτο από τις περιπτώσεις που το ρίσκο δεν επιβραβεύεται και μετατρέπεται σε μπούμπερανγκ, όχι γιατί δεν ήταν υπολογισμένο, αλλά γιατί απλά δεν μπορούσαν να προβλεφθούν οι απρόβλεπτοι παράγοντες, όπως η εξέγερση των αντικαθεστωτικών και η πολυεθνική συμμαχία για την εξόντωση του Λίβυου ηγέτη.
Με αυτή την εξέλιξη των συγκρούσεων, η παρουσία της J&P Άβαξ και της θυγατρικής της Αθηνά, εξελίχθηκε σε περιπέτεια, με τις οικονομικές απώλειες να μην είναι ιδιαίτερα μεγάλες, αφού δεν έχουν εισπραχθεί 1,4 εκατ. ευρώ από εκτελεσθείσες εργασίες. Σοβαρό πλήγμα ωστόσο υπέστησαν οι στόχοι που είχε ο Δάκης Ιωάννου στη χώρα, οι οποίοι αφορούσαν σε συμβάσεις τις οποίες είχε στόχο να διεκδικήσει, που σύμφωνα με πληροφορίες μπορεί να ξεπερνούσαν τα 100 εκατ. ευρώ.
Η J&P Άβαξ, ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στη χώρα της βόρειας Αφρικής το 2007, μέσω της θυγατρικής Αθηνά, πέραν την έντονης παρουσίας της μητρικής εταιρείας J&P Overseas, αναλαμβάνοντας θαλάσσιες εργασίες στο λιμάνι της Σύρτης. Μέσα σε δύο χρόνια, η J&P Άβαξ, κατάφερε να γίνει ο όμιλος με την μεγαλύτερη παρουσία τεχνικής – κατασκευαστικής εταιρείας στη Λιβύη, από τους περισσότερους ελληνικούς ομίλους που έχουν δραστηριότητα στη χώρα.
Έστησε εργοτάξια στην πόλη Τζάλο (μαζί με την μητρική J&P Overseas) και στην Βεγγάζη, και ξεκίνησε την υλοποίηση λιμενικών και οδικών projects, τα οποία παραμένουν κλειστά.
Ένα από τα μεγαλύτερα έργα κατασκευής αποτελεί ο σταθμός επεξεργασίας καυσίμων και φυσικού αερίου, υπό το όνομα “Faregh Phase 2”. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα του είδους στη χώρα, με πρόβλεψη για ημερήσια παραγωγή 200 εκατ. standard κυβικών ποδών φυσικού αερίου. Η J&P ανέλαβε το συγκεκριμένο έργο τον Δεκέμβριο του 2005, οι εργασίες του διήρκησαν τρία χρόνια και οκτώ μήνες και παραδόθηκε μέσα στα χρονικά όρια του συμβολαίου.
Διαβατήριο για την ανοδική πορεία της J&P Άβαξ στη Λιβύη, που την ανέδειξε σε κυρίαρχο κατασκευαστικό όμιλο στη χώρα, αποτέλεσε η εμπειρία της θυγατρικής Αθηνά, σε σειρά έργων και η εκτέλεση επιτυχημένων συμβάσεων σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της αραβικής χερσονήσου.
Στον «αέρα» οι συμβάσεις
Οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη Λιβύη, αν και δεν επηρέασαν την οικονομική κατάσταση της J&P Άβαξ, την προσθέτουν στη λίστα των ελληνικών εταιρειών που διεκδικούν και θα συνεχίσουν να διεκδικούν αποζημιώσεις από έργα που έχουν εκτελέσει στη «Τζαμαχαρία».
Οι μελλοντικές απώλειες της J&P Άβαξ, που προκύπτουν από την μη ανάκτηση απαιτήσεων, σύμφωνα με την λογιστική κατάσταση του τριμήνου (με ημερομηνία αναφοράς 32.3.2011) ανέρχονται στο 1,1 εκατ. ευρώ. Πάντως η εταιρεία έχει πραγματοποιήσει εργασίες εντός του 2011 για τα έργα στη Λιβύη ύψους περίπου 1,4 εκατ. ευρώ και εκκρεμεί η είσπραξη του ποσού.
Το ποσό είναι σχετικά μικρό, αφού η θυγατρική Αθηνά αναγκάστηκε να διακόψει τις εργασίες που γινόταν σε λιμενικό έργο στη Λιβύη, αλλά τα έργα βρισκόταν στο τελικό στάδιο της ολοκλήρωσής τους.
Παράλληλα η αξία του μηχανολογικού εξοπλισμού στη Λιβύη ανέρχεται σε 5,8 εκατ. ευρώ, για τον οποίο όμως υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη για κινδύνους, στους οποίους περιλαμβάνεται και η περίπτωση πολέμου ή ταραχών ή λεηλασιών.
Οι μεγάλες απώλειες όμως για την J&P Άβαξ προέρχονται από τις μελλοντικές συμβάσεις, τις οποίες είχε βάλει στόχο ο όμιλος του Δάκη Ιωάννου και οι οποίες τώρα είναι στον «αέρα». Το 2006, ο Καντάφι είχε ανακοινώσει ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης των υποδομών της χώρας. Μόνο για την υλοποίηση ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου που θα εκτεινόταν σε όλη την Αφρική σχεδιάζονταν να δαπανηθούν περίπου 9 δις δολάρια.
Η J&P Άβαξ, μαζί με την μητρική J&P Overseas και την θυγατρική Αθηνά, πόνταραν ιδιαίτερα στο πρόγραμμα αυτό, που περιλάμβανε και οδικούς άξονες, και ήδη είχαν προετοιμαστεί για την διεκδίκηση συμβάσεων, που λέγεται ότι ανερχόταν στα 100 εκατ. ευρώ.
Πρόβλημα προκύπτει βέβαια και με τη συνέχιση των εργασιών που έχει αναλάβει η J&P Άβαξ και τα οποία είχαν διακοπεί με την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων. Οι εργαζόμενοι οι οποίοι είχαν εγκλωβιστεί στην Τζάλο, στο κέντρο της λιβυκής ερήμου, στην τοποθεσία Faregh, όπου βρίσκεται ο σταθμός επεξεργασίας καυσίμων και φυσικού αερίου, αρνούνται να επιστρέψουν στη Λιβύη, όπως και αυτοί που εργάζονταν στο λιμάνι της Βεγγάζης.Υπενθυμίζεται ότι επιστρατεύθηκε C-130 για τον επαναπατρισμό τους μετά από εγκλωβισμό περίπου δέκα ημερών στην έρημο.
Μοναδική ελπίδα για τη επαναδραστηριοποίηση της J&P Άβαξ στη Λιβύη, είναι να υπάρξει επαφή με το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, για να διαπιστωθεί κατά πόσο είναι στα σχέδια της νέας κυβέρνησης, η υλοποίηση των έργων που είχε αναλάβει ο Καντάφι και αν ισχύει ο προγραμματισμός των μεγάλων έργων που έχουν προαναγγελθεί.
Η ιταλική Eni άνοιξε τον πόλεμο του πετρελαίου
Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί έχουν ξεγράψει τον Καντάφι και προσπαθούν να συνεχίσουν τις business στη Λιβύη και να πάρουν ένα κομμάτι από την πίτα του πετρελαίου με ευνοϊκότερους όρους, μέσω της νέας «κυβέρνησης» των αντικαθεστωτικών.
Στον πόλεμο για τον έλεγχο του πετρελαίου τις Λιβύης, η οποία είναι η 17η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής πετρελαίου στον κόσμο, με αποθέματα για 80 χρόνια, την πρώτη νίκη πέτυχε ο ιταλικός πετρελαϊκός όμιλος Eni. Η διοίκηση του ομίλου υπέγραψε συμφωνία με το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, το πολιτικό όργανο των αντικαθεστωτικών, προκειμένου να συνεχίσει τις δραστηριότητές της στη Λιβύη, που αφορούν στη λειτουργία του αγωγού φυσικού αερίου Greenstream, που συνδέει τη Λιβύη με την Ιταλία.
Αναλυτές λένε ότι η ιταλική Eni και η γαλλική Total θα αναδειχθούν οι μεγάλες νικήτριες της μεταπολεμικής Λιβύης χάρη στη μεγάλη στήριξη των κρατών τους στους επαναστάτες. Και δεν έπεσαν έξω, καθώς η Total ετοιμάζεται να υπογράψει κι αυτή συμφωνία επανέναρξης των δραστηριοτήτων στη Λιβύη.
Στη σειρά μπαίνει ο ρωσικός κολοσσός Gazprom που είχε πάρει την άδεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στη λιβυκή έρημο από την ιταλική Eni και ετοιμάζεται να επιστρέψει.
Στο «παιχνίδι» για τα πετρέλαια της Λιβύης ξαναμπαίνει και η BP, η οποία πριν ξεσπάει ο εμφύλιος, είχε ξεκινήσει πρόγραμμα ύψους 900 εκατ. δολαρίων για νέες έρευνες παραγωγής πετρελαίου. Το ίδιο ετοιμάζεται να κάνει και η Shell, η οποία πραγματοποιεί πρόγραμμα ερευνών, όμως δεν παράγει πετρέλαιο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
