H ανάγκη ποιοτικών ελέγχων και το φαινόμενο του «ράβε-ξήλωνε»
Στις καθυστερήσεις «παίζει» το πολυαναμενόμενο νέο θεσμικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα. Παρότι έχει εξαγγελθεί αρκετές φορές από την κυβέρνηση και ειδικότερα από το υπουργείο Yποδομών, όλο «έρχεται» κι όλο στο δρόμο είναι… Δεν αποτελεί και μεγάλο «μυστήριο» η καθυστέρηση, αν δεχθούμε τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για μπαράζ πιέσεων στην ηγεσία του υπουργείου με στόχο να βάλει νερό στο κρασί της τουλάχιστον σε ορισμένα «αιχμηρά» σημεία, δηλαδή σε εκείνα που υπόσχονται να φέρουν την ανατροπή σε σχέση με τη σημερινή τελματώδη κατάσταση.
Γιατί, βέβαια, στη θεωρία όλοι είναι υπέρ των «τομών», των «μεταρρυθμίσεων» και της εξυγίανσης, όταν όμως ζυγώνει η ώρα της πράξης ξεκινάει το παρασκήνιο.
Πού έχει κολλήσει η υπόθεση; Σε αρκετές προβλέψεις, αλλά περισσότερο σε εκείνες που κόβουν ουσιαστικά τη δυνατότητα αναθεώρησης του κόστους των έργων, μέσω των γνωστών συμπληρωματικών συμβάσεων κ.λπ. Mε άλλα λόγια, το «παράθυρο» που έδινε την αβάντα σε ορισμένους, -και μάλιστα ισχυρούς-, για προσφορές με μεγάλες εκπτώσεις προκειμένου να «χτυπούν» τα περισσότερα έργα. Kαι μετά ακολουθούσε η «βιομηχανία» των αναθεωρήσεων που πολλές φορές εκτόξευε τον τελικό «λογαριασμό» σε ύψη μεγαλύτερα του αρχικού προϋπολογισμού. Mε βάση τα όσα προβλέπονται, -μέχρι τώρα τουλάχιστον-, ο ανάδοχος θα πρέπει σε σύντομο διάστημα ναμελετήσει καλά και να αποδεχθεί τις μελέτες ενός έργου γιατί μετά την «απομάκρυνση από το ταμείο» ουδέν λάθος θα αναγνωρίζεται. Άρα, ουδεμία αναθεώρηση κόστους θα είναι εφικτή. Ένα άλλο «καυτό» θέμα είναι οι «καμπάνες» που προβλέπονται για τις τυχόν λανθασμένες επιμετρήσεις των εκτελεσθέντων εργασιών.
Tώρα, πάντως, η «μάχη» δίνεται για το πόσες και ποιες εξαιρέσεις θα μπουν στους νέους κανόνες…
Tην ίδια ώρα, όμως, μήπως θα πρέπει να καθιερωθούν οι έλεγχοι ποιότητας των έργων που εκτελούνται και των υλικών που χρησιμοποιούνται; Γιατί πλέον το φαινόμενο του «ράβε-ξήλωνε» σε οδικούς άξονες που θεωρούνται «καινούργιοι» έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Δε μιλάμε για την αναγκαία περιοδική συντήρηση, αλλά για τα «μπαλώματα» που γίνονται στους εθνικούς δρόμους. Για παράδειγμα, μόνο στην εθνική οδό Aθηνών-Θεσσαλονίκης σε περισσότερα από 7 σημεία ο δρόμος κόβεται για να γίνουν έργα.
Kι όταν τελειώνουν αυτά τα έργα, το «νέο» οδόστρωμα δεν έχει καμία σχέση με το υπόλοιπο. Άραγε υπάρχει έλεγχος για την ποιότητα των υλικών που μπαίνουν; Kαι να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η “D” είχε αναδείξει το διαρκές σκάνδαλο με τις παράνομες απολήψεις άμμου από ποτάμια και λίμνες που πωλείται πολύ φθηνότερα σε σχέση με τα πιστοποιημένα υλικά των νόμιμων λατομείων. Πόσοι και ποιοι είναι οι «πελάτες»;…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
