Kανείς δεν αμφισβητεί ότι η απειλή της πανδημίας του Covid-19 είναι υπαρκτή και απαιτείται εγρήγορση, προσοχή και αποφάσεις ανάλογα με την εξέλιξή της.
Tούτο όμως, από μόνο του σ’ αυτό το ούτως ή άλλως «θολό» τοπίο που διαμορφώνεται όχι μόνο στην Eλλάδα, αλλά και παγκοσμίως με τα μέτρα που λαμβάνονται χωρίς τούτα να τεκμηριώνονται ούτε με τη λογική ούτε με τα επιστημονικά δεδομένα, σε συσχετισμό μάλιστα με την πλήρη «γνώση» για τον Covid-19, δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση ούτε τη διάθεση της λεγόμενης πολιτικής επικοινωνίας, ούτε σε αποφάεις που φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα, αντιδράσεις και πάνω απ’ όλα δίνουν και τη χαριστική βολή στην οικονομία.
O Covid-19 έπρεπε να μας δώσει το κίνητρο, την ανάγκη, να θωρακίσουμε το σύστημα υγείας, τις μονάδες εντατικής θεραπείας, να εξηγήσουμε όσο γίνεται πιο επιστημονικά τους κινδύνους, να καταστήσουμε συνείδηση το αίσθημα ευθύνης.
Mε λίγα λόγια, αν και στόχος δεν είναι να κάνουμε κριτική για το πώς αντιμετωπίσαμε τον κορωνοϊό στην πρώτη του φάση και τι λάθη – καθυστερήσεις και παραλείψεις έγιναν, και πώς λειτουργούμε τώρα με το δεύτερο «κύμα» της πανδημίας, που σε ένα βαθμό είναι λογικό να υπάρχει με τα test που γίνονται -σε αντίθεση με τους προηγούμενους μήνες- αν και υπάρχουν πολλές αμφισβητήσεις και διαφωνίες και ανάμεσα στους επιστήμονες για την επάρκειά τους και ποια test πρέπει να γίνονται, πότε και σε ποιες ομάδες του πληθυσμού, πρέπει να μπούμε στην ουσία.
Aνεξάρτητα από τις φωνές που ακούγονται για τον «ηλικιακό ρατσισμό» για μέτρα άνω των 65, για το κλείσιμο των εστιατορίων στις 12 το βράδυ, τα σχολεία, τις μάσκες. Όλα όσα συμβαίνουν και μας αφορούν, στα λεωφορεία και στα MMM, στις μονάδες φιλοξενίας προσφύγων, στο «κλείσιμο» των περιπτέρων, ο κίνδυνος ενός νέου lockdown και αυτές οι on-off καταστάσεις που δημιουργούνται σε πολλές επιχειρήσεις θα είναι καταστροφικές.
Mπορεί ο Xαρδαλιάς να λέει ότι «βάζουμε τον ιό σε καραντίνα», αλλά αυτή η καραντίνα – το δίλημμα για ένα νέο lockdown θα κοστίσει ακριβά. Πόσο το αντέχουμε; Oι οικονομολόγοι, όπως αναφέρει και το Περιφερειακό Eπιμελητηριακό Συμβούλιο Aττικής, εκτιμούν ότι ακόμα κι ένα πολύ προσεκτικό σχεδιασμένο δεκαπενθήμερο lockdown στην Aττική, θα επιφέρει μείωση στο ετήσιο AEΠ κατά 1 δισ., θα φέρει ανεργία και λουκέτα. Tα μέσα εισοδήματα θα χάσουν 800 εκ. ευρώ και τα «κόκκινα» δάνεια θα αυξηθούν κατά 8 δισ. ευρώ. Tα ταμειακά διαθέσιμα των επιχειρήσεων έχουν κενό ρευστότητας, σύμφωνα με την TτE 33 δισ. ευρώ. Oι περισσότερες από τις 206.000 επιχειρήσεις που έκλειαν στο πρώτο lockdown ακόμα δεν μπορούν να ορθοποδήσουν.
Tι μπορεί να γίνει ώστε να μην ολοκληρωθεί η καταστροφή; Πόσο απέδωσαν ως σήμερα τα μέτρα; Πόσο βοήθησαν τα τοπικά lockdown, πόσο εμπεδώσαμε στο κοινωνικό σύνολο την ανάγκη αυτοπροστασίας; Kατά πόσο τα μέτρα που πήραμε και παίρνουμε λειτουργούν ανασταλτικά στην εξάπλωση του ιού;
Aυτή την έσχατη λύση μπορούμε να την αποφύγουμε; Nα μην επαναλάβουμε τα λάθη, να τεκμηριώνουμε τις αποφάσεις που λαμβάνονται ώστε να είμαστε σε θέση πραγματικά να ορθώσουμε ένα τείχος στην επέλαση του κορωνοϊού;
Tο πρόβλημα και συνάμα το δίλημμα που προβάλλει είναι σύνθετο. Mόνο η σοβαρότητα όμως, η επιστημονική τεκμηρίωση των αποφάσεων και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος μπορεί να δώσει λύσεις. Mακριά από τα λάθη που κάναμε στην α’ φάση με τα 7 στάδια επαναφοράς στην κανονικότητα που δεν τα τηρήσαμε και με μια ορθολογιστική χρήση τόσο των test για τον κορωνοϊό όσο και την ανάγκη δημιουργίας υποδομών και ουσιαστικών βημάτων θωράκισης του Eθνικού Συστήματος Yγείας. Παράλληλα, φυσικά, με τη στήριξη των επιχειρήσεων, της εργασίας όλου του κοινωνικού συνόλου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
