Παρέμβαση στο ΣτΕ
Το ζήτημα των δασικών χαρτών επανήλθε στη δημοσιότητα τον περασμένο Ιούλιο.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) εξέδωσε τότε την απόφαση ΥΠΕΝ/ ΔΠΔ/ 64663/ 3.7.2020 με τίτλο «Καθορισμός των διοικητικών πράξεων, των λοιπών πρόσφορων στοιχείων, των τεχνικών προδιαγραφών και της διαδικασίας για την αυτεπάγγελτη αναμόρφωση και κατάρτιση των δασικών χαρτών κατά το άρθρο 48 του ν. 4685/2020 (Α’ 92)» (Β’ 2773).
Αίτηση ακύρωσης κατέθεσαν εναντίον της η «Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων», το «Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας», και εν συνεχεία οκτώ ακόμη οργανώσεις. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) άσκησε παρέμβαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) υπέρ της απόφασης του ΥΠΕΝ και κατά των προσφυγών για την ακύρωση της απόφασης.
Στην παρέμβασή της υπέρ της απόφασης αυτής, η οποία έδωσε το δικαίωμα στους πολίτες να προσκομίσουν τους νόμιμους ιδιοκτησιακούς τίτλους τους για να ληφθούν υπόψη κατά την αναμόρφωση των δασικών χαρτών, η ΠΟΜΙΔΑ τονίζει ότι:
1. Το άρθρο 48 του ν. 4685/2020 και η προσβαλλομένη εφαρμοστική απόφασή του, προβλέπουν το αυτονόητο: Ότι η Διοίκηση εφ’ εξής θα δεσμεύεται από τις προγενέστερες πράξεις της, οι οποίες χορήγησαν νόμιμα δικαιώματα επέμβασης στους ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων και παραχώρησαν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας. Η ρύθμιση αυτή είναι προφανώς αναγκαία για να προστατεύσει αποτελεσματικά και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας των πολιτών, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, η δε τυχόν ακύρωσή της θα έθετε σε κίνδυνο πάμπολλα νόμιμα ιδιοκτησιακά δικαιώματα, σε όλη τη χώρα.
2. Ως τώρα η Διοίκηση, κατά την κατάρτιση των δασικών χαρτών αγνοούσε πλήρως πράξεις του ίδιου του Κράτους, με τις οποίες παραχωρούντο νόμιμα ιδιοκτησιακά δικαιώματα παράλληλα με δικαιώματα χρήσεως (αγροτικής, κατά κύριο λόγο, και στη συνέχεια οικιστικής, βιομηχανικής, τουριστικής κ.λπ.) σε πολίτες. Με τον τρόπο αυτό, ιδιοκτήτες σε όλη τη χώρα που είχαν αποκτήσει τα ακίνητά τους με μια μακρά σειρά νόμιμων τίτλων, που τελικώς αναγόταν σε πράξη της Διοικήσεως, έβρισκαν τα ακίνητά τους εντός των περιγραμμάτων των δασικών χαρτών, με αποτέλεσμα αυτά να βαρύνονται από τις δεσμεύσεις της δασικής νομοθεσίας.
Όλοι αυτοί αφ’ ενός έπρεπε να αποδυθούν σε μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες δεκαετιών για να αντικρούσουν το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου επί των δασών και των δασικών εκτάσεων (άρθρο 62 ν. 998/1979) και, αφ’ ετέρου, αποστερούντο επί μακρότατα χρονικά διαστήματα από κάθε δυνατότητα να διαθέσουν και να αξιοποιήσουν την περιουσία τους.
3. Σε κάθε περίπτωση, η ανωτέρω απόφαση, στοχεύει στην ακριβέστερη αποτύπωση των εκτάσεων που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία και στη διασφάλιση, αντιστοίχως, των εκτάσεων που δεν εμπίπτουν σ’ αυτήν, πράγμα που οδηγεί σε ταχύτερη εκπλήρωση των ισχυουσών συνταγματικών επιταγών σχετικά με τις δασικές εκτάσεις αλλά και με την ιδιοκτησία.
Η ΠΟΜΙΔΑ, σημειώνει καταλήγοντας, «υπενθυμίζει προς κάθε κατεύθυνση, και ιδιαίτερα προς τους ασχολούμενους με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι και αυτό ανθρώπινο και συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα των πολιτών, γι’αυτό και η Πολιτεία και κάθε Αρχή της οφείλει να το σέβεται έμπρακτα και να το προστατεύει, με ορθές και δίκαιες ρυθμίσεις, όπως η προσβαλλόμενη απόφαση.»
