Οι τεράστιες αδυναμίες του συστήματος της περίφημης τηλεκπαίδευσης που εξακολουθούν να διαπιστώνονται και να ταλαιπωρούν εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές στην χώρα, τόσες μέρες μετά από την έναρξης της εφαρμογής της, επιβεβαιώνουν ουσιαστικά και την …αποτυχία της.
Γιατί υπάρχουν, νέες πολυάριθμές καταγγελίες από γονείς ότι συμβαίνει και τώρα, για παράδειγμα, να μην καταφέρνει να συνδεθεί ο μαθητής (ένα παιδί του δημοτικού, πολλές φορές, που και λόγω ηλικίας δεν έχει προλάβει να εξοικειωθεί με την τεχνολογία) με το Webex, ούτε με το pc του, ούτε με laptop και συχνά την λύση δίνουν κάποια …καλά κινητά. Πόσο εύκολη είναι, όμως, η τηλεκπαίδευση μέσω τηλεφώνου, σε μια μικρή οθόνη και με ανεπαρκή πρόσβαση στο διαδικτυακό περιβάλλον της «τάξης»; Καθόλου!
Οι περιστάσεις απαιτούν την αναβάθμιση ενός Η/Υ ή και την αγορά ενός καινούργιου, έτσι ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της …ελληνικής τηλεκπαίδευσης (…ή στην καλύτερη εκδοχή, τεχνικές γνώσεις που δεν κατέχουν ούτε οι μαθητές, ούτε οι γονείς, π.χ. για το «κατέβασμα» ορισμένων ειδικών προγραμμάτων, για την υποβοήθηση του υπολογιστή).
Μα αυτό, αν «διαφεύγει» από τους ιθύνοντες του κράτους, προϋποθέτει νέα, επιπλέον έξοδα για την υπέρμετρα επιβαρυμένη οικονομικά μέση οικογένεια, σε καιρούς κρίσης (όχι μόνο υγειονομικής).
Έστω και αν τα προβλήματα δεν τυγχάνουν πλέον τις ανάλογης δημοσιότητας, δεν σημαίνει ότι …έπαψαν και να υφίστανται.
Ο «τιτάνιος αγώνας» γονέων και παιδιών, η καλή διάθεση της κάθε δασκάλας, η υπομονή, η κατανόηση και το μεράκι της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, λύνουν εν μέρει το «θέμα», αλλά δεν αρκεί αυτό…
Η υπουργός κα Κεραμέως τι κάνει για να βρει λύσεις; Ίσως δεν έχει πλήρη, προσωπική επίγνωση των προβλημάτων αυτών και προφανώς δεν θεωρεί και πια επιβεβλημένο να «προστρέξει» πάνω από τα κεφάλια των 1.350.000 περίπου μαθητών!
Η ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Οι γενικότεροι κυβερνητικοί χειρισμοί στον τόσο νευραλγικό για την «επόμενη μέρα» όλης της χώρας κλάδο της εκπαίδευσης δεν πείθουν ότι έγιναν οι σωστότερες κινήσεις στην δεύτερη φάση της πανδημίας.
Ειδικότερα στην εκπαίδευση, όσοι «ζουν» την κατάσταση «από μέσα» ομολογούν αλήθειες, που ενδεχομένως δεν έχουν …σκεφθεί καν πολλοί, απ’ όσους επιμένουν ότι τα σχολεία θα πρέπει να παραμείνουν κλειστά επ’ αόριστον:
Η μεγάλη διαφορά με την προηγούμενη καραντίνα είναι ότι την Άνοιξη βρήκε μαθητές και δασκάλους/ή καθηγητές, προς το τέλος της εκπαιδευτικής περιόδου, ενώ, τώρα συμβαίνει τούτο στην «καρδιά» της, σε ένα πάρα πολύ κρίσιμο διάστημα για την διδακτική ύλη, με πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις.
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα για τα παιδιά της Α’ δημοτικού και της Γ’ λυκείου: τα μεν καλούνται να μπουν σε έναν καινούργιο κόσμο και να τον γνωρίσουν κάτω από αυτές τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες χωρίς καν να έχουν …καμία φυσική επαφή με το σχολείο. Τα δε καλούνται να προετοιμαστούν εξ’ αποστάσεως για μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ζωής τους: τις εξετάσεις για την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια.
Το μήνυμα για τα πιτσιρίκια του δημοτικού: η τηλεκπαίδευση καλύπτει ως έναν βαθμό το κενό στην μάθηση. Δεν αρκεί, όμως, για να καλύψει όλες τις ανάγκες ενός παιδιού σε αυτή την ηλικία.
Το παιδί θέλει να δει και τον φίλο του από κοντά, να παίξουν στο διάλειμμα, όχι να είναι κλεισμένο σε ένα σπίτι μόνο με τους γονείς, μπροστά σε έναν «ψυχρό» υπολογιστή. Λείπει το συναίσθημα, λείπει η συναναστροφή και αυτό επιδρά στην ψυχολογία του, έχοντας να διαχειρισθεί και το ίδιο μια πρωτόγνωρη κατάσταση…
Ο ΑΝΤΙΞΟΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Τα παιδιά είναι τα πιο αδικημένα σε αυτή την κρίση. Και ο δικός τους αγώνας, σαφώς πιο αντίξοος. Πιεσμένα πολύ και ψυχολογικά, «φυλακίσθηκαν» ξαφνικά σε 4 τσιμεντένιους τοίχους, χωρίς δραστηριότητες – αθλητικές και άλλες- μετά την «σφράγιση» (και) των αθλητικών χώρων, χωρίς διεξόδους, χωρίς πολλές επαφές με τον …έξω κόσμο, παρότι αποδεδειγμένα πειθάρχησαν σε όλα τα μέτρα, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, επιδεικνύοντας μια ευχάριστα απρόσμενη υπευθυνότητα, φορώντας κανονικά τις μάσκες τους επί ώρες, μέχρι και στα διαλείμματα του σχολείου κ.λ.π., κ.λ.π.
Πληρώνουν, δυστυχώς, εν μέρει και την ανευθυνότητα άλλων, πολύ μεγαλύτερων, υποτίθεται ήδη …εκπαιδευμένων, που «έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους» κάθε μέτρο και προκάλεσαν έξαρση των κρουσμάτων του φονικού ιού.
Ελπίδα γονέων και παιδιών να ληφθούν με περισσότερη …ψυχραιμία και επίγνωση οι νέες αποφάσεις, για το αν θα ανοίξουν ή όχι τα σχολεία και μετά την 7η Γενάρη!
