Μπήκαν τα χαράτσια επί πάντων ανεξαιρέτως των Ελλήνων, μέσα σε μια νύχτα, χωρίς καμιά μελέτη μέσα σε σύγχυση και σπουδή.
Διότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε «τρικυμία εν κρανίω», και επιπλέον είναι υποχρεωμένη να αποφασίσει σε χρόνους dt, για θέματα που απαιτούν μελέτες, υπολογισμούς και χρόνο.
Γιαυτό και δεν πριν καλά – καλά προλάβει να εξαγγείλει ένα μέτρο, έρχεται να το επαναεξαγγείλει σκληρότερο.
Κατανοούμε ότι ο σημερινός Υπουργός των οικονομικών, πήρε το τραίνο σε μια διαδρομή που δεν είχε και πολλά περιθώρια να ελιχθεί διότι ήταν επιβαρυμένο το κλίμα έξω σε βάρος μας επειδή οι δανειστές μας είχαν καταλάβει ότι τους εμπαίζαμε.
Ανεξάρτητα όμως από την προσωπική του ευθύνη, η ευθύνη της Κυβέρνησης είναι αναμφισβήτητη ακόμα και από τους ίδιους τους βουλευτές της, διότι όλοι ξέρουν πλέον ότι δεν υπήρξε ούτε ένας ελάχιστος σχεδιασμός από μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση.
Απλά αναμέναμε να μας πουν τι θα κάνουμε οι άλλοι, που δεν είχαν γνώση των πραγματικών οικονομικών δεδομένων της Χώρας μας, με αποτέλεσμα να πέσει έξω όλος ο σχεδιασμός.
Όταν η Χώρα βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, ψάχνεις να βρεις τρόπους να την βοηθήσεις να βελτιώσεις την οικονομική της θέση, με αύξηση ακόμα και μόνο της παραγωγικότητας, σε προϊόντα που εισάγεις, με όσες δυνατότητες διαθέτεις, δηλαδή έστω και εκ των ενόντων.
Σ’ εμάς ούτε που πέρασε και ούτε περνά από το μυαλό μας μια τέτοια σκέψη, αλλά μένουμε να περιμένουμε γίνουν τα αδύνατα και να έρθουν να επενδύσουν σε μια υπό πτώχευση Χώρα, που έχει τους μεγαλύτερους φορολογικούς συντελεστές όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως.
Παραχωρήστε λοιπόν ακίνητη δημόσια περιουσία σε άτομα που είναι ακτήμονες και δεν έχουν πιθαμή γης, με την προϋπόθεση να καλλιεργήσουν σ’ αυτή αγροτικά προϊόντα που εμείς τα εισάγουμε.
Και ας παραχωρήσουμε τέτοια γη ακόμα και σε αλλοδαπούς, απ’ εκείνους που παρανομούν κάνοντας παρεμπόριο έξω από τα νόμιμα καταστήματα, ώστε να φύγουν από την παρανομία και τον παρασιτισμό και να γίνουν αποδοτικοί σ’ αυτήν την Χώρα.
Έτσι θα επιτύχουμε κατ’ αρχάς να αξιοποιήσουμε, τη αναξιοποίηση δημόσια περιουσία, θα μειώσουμε το ύψος των εισαγωγών μας, αν δεν κάνουμε εξαγωγή, και παράλληλα θα καταστήσουμε παραγωγικούς ανθρώπους που λιμοκτονούν σ’ αυτό τον τόπο, και είναι πηγή εγκληματικότητας.
Αυτό είναι ένα βήμα αλλά που μυαλό και απόφαση να το κάμεις.
Υπάρχουν και άλλα βήματα που θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν.
Θα επανέλθουμε όμως.
