Η γενική αναισθησία μοιάζει πιο πολύ με ένα αναστρέψιμο φαρμακολογικό κώμα παρά με ένα βαθύ ύπνο, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες θεραπείες για τις περιπτώσεις κώματος, αλλά και σε καλύτερες αναισθησίες στα χειρουργικά περιστατικά.
Οι ερευνητές, υπό τον δρα Νίκολας Σιφ του Ιατρικού Κολλεγίου του πανεπιστημίου Κορνέλ και τον δρα Έμερι Μπράουν του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό “New England Journal of Medicine”, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, επί τρία χρόνια μελέτησαν επισταμένως τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ της αναισθησίας, του κώματος και του ύπνου.
Σύμφωνα την μελέτη, γιατροί και ασθενείς αποφεύγουν να συσχετίσουν τη γενική αναισθησία με το κώμα (ελεγχόμενο από τον αναισθησιολόγο) και προτιμούν συνήθως να την περιγράφουν σαν ύπνο, όμως οι δύο αυτές καταστάσεις έχουν μεταξύ τους σημαντικές διαφορές και μόνο σε πολύ μικρό βαθμό υπάρχει επικάλυψη των πιο βαθιών φάσεων του ύπνου με τις πιο ελαφρές φάσεις της γενικευμένης αναισθησίας.
Στον ύπνο παρατηρούνται διάφορες φάσεις, ενώ στην αναισθησία ο ασθενής που χειρουργείται, εισέρχεται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση που μοιάζει πολύ με το κώμα και μένει σε αυτή καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης.
Στην αναισθησία “ο εγκέφαλος γίνεται πολύ-πολύ ήσυχος. Η δραστηριότητα των νευρώνων εξασθενεί δραματικά, πράγμα που επίσης συμβαίνει στο κώμα”, δήλωσε ο Σιφ και πρόσθεσε ότι η μελέτη του τρόπου που οι άνθρωποι βγαίνουν από μια αναισθησία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο για την πρόβλεψη των σταδίων εξόδου ενός ασθενούς από ένα κώμα. “Αν και η ανάνηψη από μια αναισθησία είναι πολύ πιο γρήγορη (σε σχέση με την έξοδο από ένα κώμα), υπάρχουν ενδείξεις ότι μερικοί εγκεφαλικοί μηχανισμοί έχουν κάποια επικάλυψη”, ανέφερε.
Η διαπίστωση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε νέες διαγνωστικές μεθόδους και εργαλεία για την αξιολόγηση του σταδίου ανάνηψης από κώμα, στο οποίο βρίσκεται ένας ασθενής, καθώς και στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών που μπορούν μελλοντικά να βοηθήσουν τους ερευνητές να αναπτύξουν φάρμακα για την ενεργοποίηση συγκεκριμένων εγκεφαλικών κυκλωμάτων.
Ακόμα, μπορεί οι αναισθησιολόγοι να καταλάβουν καλύτερα τον νευρωνικό-εγκεφαλικό μηχανισμό, που τους επιτρέπει να πραγματοποιούν την ευαίσθητη εργασία τους. Αν και η γενική αναισθησία εφαρμόζεται στα νοσοκομεία όλου του κόσμου εδώ και αρκετά χρόνια, μόλις τώρα αρχίζουν να γίνονται κατανοητοί οι ακριβείς βιολογικοί μηχανισμοί πίσω από τη δράση των αναισθητικών φαρμάκων στον εγκέφαλο.
