Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού, η DISSCO (Dissemination- Science- Communication), που σχεδιάζει και υλοποιεί δράσεις για την επικοινωνία ερευνητικών δραστηριοτήτων παρουσιάζει, μέσω podcast, ιστορίες λειψυδρίας αλλά και βιώσιμης διαχείρισης νερού, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Η συγκεκριμένη δράση συνίσταται στην παραγωγή ενός θεματικού podcast τριών επεισοδίων με τίτλο «Λειψυδρία»/«Water Scarcity», μαζί με τη Media dell’ Arte, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση καλλιτεχνών και ερευνητών. Μέσα από συνεντεύξεις και αρχεία προφορικής ιστορίας ερευνητές, τοπικοί φορείς και κάτοικοι αφηγούνται θέματα λειψυδρίας στην Ελλάδα, με μουσικές του συνθέτη Γιώργου Πατεράκη. Η εν λόγω παραγωγή podcast εφαρμόστηκε ως εργαλείο για να προσεγγίσει φορείς και άτομα που σχετίζονται με τη λειψυδρία στο πλαίσιο του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (EIT) διαφορετικών Κοινοτήτων Γνώσης και Καινοτομίας (KIC) για την εύρεση καινοτόμων λύσεων για τη λειψυδρία στη Νότια Ευρώπη.
«Συγκεντρώσαμε 22 διαδικτυακές συνεντεύξεις από κατοίκους, ερευνητές και εκπροσώπους τοπικών οργανώσεων σε Κύθηρα, Σαμοθράκη, Αθήνα, Δονούσα, Ανάφη, Πάρο, Τήνο και Γιάννενα», αναφέρει η συντονίστρια του προγράμματος Ευγενία Τσιάνου. «Στο πρώτο επεισόδιο εξηγείται πώς αντιμετωπιζόταν η λειψυδρία και πώς συνδεόταν το δικαίωμα πρόσβασης σε νερό με τη χρήση του πριν από μερικές δεκαετίες στα ελληνικά νησιά, το δεύτερο επεισόδιο περιγράφει γιατί η λειψυδρία είναι σήμερα μια πρόκληση, και όχι μόνο για τα ελληνικά νησιά, που είναι από τα πιο άνυδρα μέρη της Μεσογείου, αλλά και για άλλες περιοχές της Ελλάδας, με επαρκές βροχοπτώσεις και το τρίτο επεισόδιο προτείνει λύσεις, από την αναβίωση παλαιών τεχνικών που βασίζονται σε φυσικές διεργασίες έως την ανάπτυξη καινοτόμων αποκεντρωμένων τεχνικών για εξοικονόμηση νερού στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας», διευκρινίζει.
«Πόσο συχνά κάνατε μπάνιο παλιά;». Νησιώτες απαντούν αφοπλιστικά στην ερώτηση των ερευνητών και περιγράφουν το μπάνιο σε σκάφη που έζησαν στην παιδική τους ηλικία. «Κάθε Σάββατο για να πάμε την Κυριακή στην εκκλησία, οι γονείς μάς πλένανε στη σκάφη με το τενεκάκι, μας αλλάζανε και το πρωί πηγαίναμε στην εκκλησία- αυτό τώρα έχει κοπεί», λέει η Ζαμπέτα Ρινάκη από την Ανάφη, ενώ ο τεχνικός πισινών Σπύρος Μπάλιος από την Πάρο, κάνει μνεία στην οικονομία νερού, αφού «ακόμη και όταν έσταζε το λούκι από την ταράτσα, είχε από κάτω κουβά».
Οι νησιώτες αναφέρουν ενδεικτικά ότι κάθε σπίτι είχε τη δική του δεξαμενή, «τις στέρνες με το βρόχινο νερό στις ταράτσες», ότι φόρτωναν τα γαϊδούρια με μπιτόνια που γέμιζαν με νερό για τη λάτρα και ακόμη, ότι κουβαλούσαν τις στάμνες με τα χέρια σε απόσταση αρκετών μέτρων. Τα ρούχα και τα χαλιά πλένονταν στο ποτάμι και στις ρεματιές και, όπως περιγράφει η Κατερίνα Κωβαίου, μόνιμος κάτοικος της Δονούσας, «κατεβαίναμε και πλέναμε, εκεί το ξενέρισμα, εκεί το σαπούνι, εκεί το ξέβγαλμα, είχαν δύο γερτές πλάκες, τις είχαν κάνει με τσιμέντο και εκεί τρίβαμε τα ρούχα». «Και τότε ήτανε τα ρούχα πολύ λερωμένα γιατί όλοι εργάζονται στα χωράφια όχι σαν και τώρα που τα αρωματίζουν για να τα βάλουν», προσθέτει η κ. Ρινάκη.
Για την αλόγιστη χρήση του νερού τους καλοκαιρινούς μήνες μιλάει επίσης η κ. Κωβαίου, ενώ ο Ηλίας Πράσινος από τη Δονούσα αναφέρει ότι παλαιότερα «μας είχανε πανικοβάλλει γιατί το νερό της αφαλάτωσης δεν είναι καλό για λούσιμο, λέγανε ότι θα λουζόμαστε και θα καραφλιάσουμε»! «Το καλοκαίρι λοιπόν που μαζεύεται πολύς ο κόσμος, τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα, γιατί γινόταν αλόγιστη χρήση νερού, βρύσες ανοιχτές να βλέπεις τα νερά να τρέχουν στη θάλασσα και να μην έχουμε να μαγειρέψουμε. Ενώ όλοι εδώ στη Δονούσα είχαν για τα όμβρια νερά δεξαμενές, τώρα άρχισαν ένας ένας και τις διαλύει και τις κάνει δωμάτια, ενοικιαζόμενα», λέει η κ. Κωβαίου.
Όλα τα podcasts είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα www.water-scarcity.gr.
