“Μπορώ να πω ότι είναι εθνική πολιτική πλέον να στραφούμε προς την ευρύτερη περιοχή, της νοτιοανατολικής Μεσογείου, διότι την ίδια πολιτική έχουν ακολουθήσει όλα τα κόμματα που έχουν περάσει από την εξουσία, από το 2010 και μετά”.
Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων ο Άγγελος Συρίγος, υφυπουργός Παιδείας και αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα, “Γεωπολιτικές προκλήσεις και ευκαιρίες στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο”, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του περιφερειακού συνεδρίου ανάπτυξης, που συνδιοργανώνουν στην Πάτρα, η εφημερίδα “Πελοπόννησος” και η περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και την συντόνισε ο δημοσιογράφος, Γιάννης Χρηστάκος.
Όπως πρόσθεσε ο Άγγελος Συρίγος, “είναι πολύ θετικό ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και παρά τον κορονοϊό και τα προβλήματα που δημιουργούσε, έχουμε ανοιχτεί με διάφορες συνεργασίες στην περιοχή, προσπαθώντας να χτίσουμε στρατηγικές συμμαχίες, που κατά τη γνώμη είναι αυτές οι οποίες περιλαμβάνουν αμυντικές σχέσεις”.
“Από την ώρα”, συνέχισε, “όπου οι συμμαχίες αποκτούν αμυντική διάσταση, οι συμμαχίες αυτές αποκτούν ρίζες, διότι, για παράδειγμα, δεν σε πειράζει και να αποκατασταθούν αύριο το πρωί οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία, αφού ξέρεις ότι η καλή σχέση με σένα θα παραμείνει”.
Παράλληλα, επεσήμανε ότι “θεωρώ πολύ σημαντική την υπογραφή συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Νοέμβριο του 2020”, διότι, όπως εξήγησε, “είναι η πρώτη φορά μετά το 1952 όπου η Ελλάδα υπογράφει μία τέτοιου τύπου συμφωνία με χώρα εκτός ΝΑΤΟ”.
Σχετικά με την Τουρκία, ο Άγγελος Συρίγος είπε ότι “είναι σαφές εδώ και μερικά χρόνια ότι ο νεοοθωμανισμός έχει περάσει σε μία νέα διάσταση” και συμπλήρωσε: “Στην πρώτη του φάση, το 2004-2010 ο νεοοθωμανισμός είχε στραφεί προς τα οθωμανικά κατάλοιπα, όπως τα αποκαλούσε, δηλαδή μουσουλμανικούς πληθυσμούς – μειονότητες, οι οποίες βρίσκονταν διεσπαρμένες σε χώρες των Βαλκανίων. Μετά το 2010 και μέχρι το 2017 -2018 ο νεοοθωμανισμός προσπάθησε να δημιουργήσει μία οθωμανική κοινοπολιτεία στα κράτη εκείνα τα οποία προήλθαν από την οθωμανική αυτοκρατορία, τοποθετώντας ισλαμικές αδελφότητες στην εξουσία. Όμως αυτή η προσπάθεια έσπασε σε δύο σημεία. Το πρώτο σημείο ήταν, όταν ανετράπη στην Αίγυπτο το καθεστώς Mόρσι και ανέλαβε ο Σίσι, ο οποίος ήταν άλλης κατεύθυνσης από τον Mόρσι, αφού δεν ανήκε στους αδελφούς μουσουλμάνους. Το δεύτερο και μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η κατάσταση στη Συρία και ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε”.
Επίσης, σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ανέφερε ότι “εδώ και πολλά χρόνια έχουμε κάνει δύο επιλογές” και εξήγησε: “Πρώτον επιλύουμε τις διαφορές μας με διπλωματία εντός του διεθνούς δικαίου και δεύτερον έχουμε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις”.
Σχετικά με την Τουρκία, είπε ότι “δεν είμαι βέβαιος αν έχει πλέον οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ενδιαφέρον, αφού δείχνει ότι η μόνη χώρα την οποία υπολογίζει είναι η Αμερική”.
Επομένως, πρόσθεσε, “εμείς συνεχίζουμε την πολιτική μας, αφού με τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μπήκαμε σε δύο πολύ ασφαλή λιμάνια και τώρα προσπαθούμε να στήσουμε υποσυστήματα ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου”.
“Νομίζω”, επεσήμανε, “ότι πρέπει να κινηθούμε προς την ίδια κατεύθυνση, δείχνοντας στην Τουρκία ότι η εχθρική της στάση θα έχει κόστος για αυτήν, ενώ αντίθετα η συμμετοχή της και η ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μας, θα είναι προς όφελος και της Ελλάδας και της Τουρκίας”.
