Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Fiat αποφάσισε να προχωρήσει σε αναθεώρηση των εργασιακών σχέσεων, ζητώντας την ακύρωση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, με υπογραφή νέων, μεμονωμένων συμφωνιών. Η ιστορική αυτοκινητοβιομηχανία του Τορίνο επαναπροσδιόρισε τις εργασιακές σχέσεις με τους εργαζόμενους στην παραγωγική μονάδα του Πομιλιάνο Ντ’ Άρκο, έξω από τη Νάπολη, και η νέα σύμβαση προκάλεσε την έντονη σύγκρουση μεταξύ των ιταλικών συνδικάτων.
Την τελική συμφωνία υπέγραψαν όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (Fim, Uilm, Ugl, Fismic), όχι όμως η Fiom, που ανήκει στο κεντροαριστερό συνδικάτο Cgil, το μεγαλύτερο της χώρας. Τα κυριότερα σημεία της συμφωνίας προβλέπουν την επαναπρόσληψη των εργαζομένων από καινούρια εταιρία, τη Newco, που ελέγχεται από τη Fiat, αύξηση αποδοχών που κατά μέσο όρο προσδιορίζεται στα 30 ευρώ, οκτάωρο ωράριο εργασίας (έξι ημέρες την εβδομάδα), συμπεριλαμβανομένων και των νυχτερινών ωρών. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις θα πρέπει να πραγματοποιούνται μόνο εκτός “καθαρά εργασιακού ωραρίου” (στις υπερωρίες), οι εργαζόμενοι θα μπορούν να σταματούν για φαγητό, στο τέλος του οκταώρου. Σε ό,τι αφορά τις υπερωρίες, οι εργοδοσία θα έχει δικαίωμα να ζητά μέχρι και 120 ώρες, ενώ για 80 ώρες επιπλέον υπερωριών, θα πρέπει να γίνονται διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα. Σε περίπτωση αύξησης των απουσιών λόγω αναρρωτικής, θα συνέρχεται μικτή επιτροπή που θα ερευνά το θέμα και θα προτείνει σχετικά μέτρα, ενώ οι αυξήσεις των μισθών θα συνδέονται με την παραγωγικότητα. Η Fiat δεσμεύθηκε να επαναπροσλάβει, συνολικά, 4.600 εργάτες και υπαλλήλους και να επενδύσει, στο Πομιλιάνο, 700 εκατ. ευρώ.
Ο γενικός γραμματέας του Fiom, Μαουρίτσιο Λαντίνι, αρνήθηκε να υπογράψει τη νέα σύμβαση και η συνδικαλιστική του οργάνωση, με τη στήριξη της Cgil, προχώρησε σε προκήρυξη απεργίας για τις 28 Ιανουαρίου. “Θέλουμε να δώσουμε απάντηση σε αυτή που θεωρούμε επίθεση άνευ προηγουμένου κατά των κανόνων της δημοκρατίας. Η Fiat θέλει εργάτες-είλωτες, χωρίς δικαιώματα και υπό εκβιασμό”, τόνισε ο Λαντίνι.
Από τη μεριά τους, οι υπεύθυνοι των υπόλοιπων συνδικάτων στηρίζουν τη συμφωνία. “Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται το συμβόλαιο των εργατών των αυτοκινητοβιομηχανιών και δημιουργείται μια βάση για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας”, δήλωσε ο Ρομπέρτο Ντι Μάουλο, του συνδικάτου Fismic. O Ιταλός υπουργός Εργασίας, Μαουρίτσιο Σακόνι, υπογράμμισε ότι “κέρδισε η πραγματιστική προσέγγιση και όχι τα ιδεολογικά σχέδια. Βλέπουμε θετικά την ανανέωση στο σύστημα βιομηχανικών σχέσεων”.
Σημειώνεται ότι, βάσει της συμφωνίας του Πομιλιάνο, όσα συνδικάτα αρνούνται να την υπογράψουν δεν θα μπορούν να διαθέτουν αντιπροσώπευση, στη συνέχεια, στις όποιες διαπραγματεύσεις. Κάτι που σημαίνει ότι αν η Fiom δεν επικυρώσει τη νέα σύμβαση, έστω και σε δεύτερη φάση, θα βρεθεί εκτός της βιομηχανικής αυτής μονάδας.
Η ιταλική Κεντροαριστερά, τέλος, είναι διχασμένη ως προς την όλη υπόθεση. Από το “Δημοκρατικό Κόμμα”, ο Πιέρο Φασίνο, ο οποίος εννοεί να θέσει υποψηφιότητα ως επόμενος δήμαρχος του Τορίνο (η πόλη της ιστορικής έδρας της Fiat) βλέπει θετικά τη συμφωνία: “Αυτή της Fiom είναι μια στάση που οδεύει προς σίγουρη ήττα. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα πραγματικά προβλήματα, δεν πρέπει να το σκάμε, αλλά να βρίσκουμε λύσεις, με μεγάλη προσπάθεια και κόπο”, δηλώνει ο Φασίνο. Ομάδα όμως προοδευτικών πολιτικών, συνδικαλιστών και δημοσιογράφων -ανάμεσά τους οι Φάουστο Μπερτινότι, Ροσάνα Ροσάντα και Σέρτζιο Κοφεράτι- δημιούργησε επιτροπή συμπαράστασης προς τη Fiom.
O Νίκι Βέντολα, τέλος, αριστερός κυβερνήτης της περιοχής του Μπάρι, που στοχεύει στο χρίσμα του υποψήφιου κεντροαριστερού πρωθυπουργού, εκτιμά ότι “με τη συμφωνία αυτή, οι εργαζόμενοι χάνουν μέρος από τα βασικά τους δικαιώματα. Περιορίζεται το δικαίωμα στην απεργία, χάνεται η προστασία της συλλογικής σύμβασης εργασίας, όπως και η κοινωνική διάσταση της επαγγελματικής προσφοράς του καθενός”.
