Κριτική στην στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε ό,τι αφορά τις κυβερνητικές αποφάσεις και τις απαιτήσεις της Τρόικα, με αφορμή και τα όσα έγιναν στην Θεσσαλονίκη κατά τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ασκεί ο πρώην υπαρχηγός ΓΕΝ, αντιναύαρχος εν αποστρατεία κ. Σήφης Μανουσογιαννάκης.
Στο άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο onalert.gr, ο κ. Μανουσογιαννάκης, ο οποίος είναι και πρόεδρος της Ένωσης των Απανταχού Σφακιανών, αναφέρει:
«Δυο μέρες πριν η Ελλάδα συρόταν από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις σε μια δέσμευση οικονομική και πολιτική τουλάχιστον εικοσαετούς προοπτικής. Νίκη παρουσίασε η Ελληνική κυβέρνηση ότι σε δέκα χρόνια θα βρεθούμε στα οικονομικά επίπεδα που ήμασταν το 2009. Όμως εξ αιτίας της οικονομικής μας κατάστασης το 2009 συρθήκαμε σαν λαός ως εδώ με δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα που μας έχουν ρίξει στη δυστυχία.
Είναι καιρός τώρα, που ο ελληνικός λαός, έχει δείξει την αγανάκτηση και την περιφρόνηση του στο υπάρχον συντεχνιακό κράτος που οικοδόμησαν οι πολιτικοί από την μεταπολίτευση και μετά. Πολλές φορές η αγανάκτηση αυτή εναντίον των πολιτικών έχει καταγραφεί όχι μόνον φραστικά αλλά και με έργα.
Καιρό τώρα σαν τελευταία ελπίδα, αφού το κυβερνών πολιτικό κόμμα δεν συγκινείται αναμένει μια πολιτική πρωτοβουλία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα οδηγούσε σε εκλογές και θα έδιδε προοπτική και ανακούφιση στον λαό.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως υπέρτατη αρχή της πολιτείας πρέπει να εξασφαλίζει την ενότητα και την συνοχή του κοινωνικού ιστού.
Είδαμε όμως στα γεγονότα της Θεσσαλονίκης τον κ. Παπούλια να κάνει δηλώσεις οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν ταιριάζουν με τον θεσμό τον οποίο υπηρετεί.
Το απολογητικό του ύφος για την πατριωτική και δημοκρατική του στάση μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο τον υποβάθμισε σε επίπεδο μέτριου πολιτικού αφού προσέδωσε προσωπική χροιά.
Έτσι ο ίδιος ξέχασε τον θεσμό του ανωτάτου άρχοντα και προκάλεσε αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να γίνει. Να αμφισβητούνται άμεσα το ήθος και η πολιτική του -ανοικτά- είτε με υπολογισμό της ηλικίας του με βάση το βιογραφικό και να τίθενται ερωτηματικά για το πότε ανέπτυξε την αντιστασιακή του δράση κατά την κατοχή, είτε με δημοσίευση φωτογραφιών με παρέες στη θάλασσα που παραπέμπουν σε θλιβερή δεκαετία του παρελθόντος.
Θα έπρεπε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει καταλάβει την αγωνία του τόπου και να στεκόταν εκεί δίνοντας στην συνείδηση του κόσμου την ελπίδα και την ομόνοια έστω και αν “κάποιοι” όπως λέει η κυβέρνηση προκάλεσαν τα γεγονότα.
Αντίθετα φάνηκε να λειτουργεί ως εντολοδόχος μιας κυβέρνησης που έχει καταστεί τελείως αναξιόπιστη και μισητή στον κόσμο κατά την διετή πορεία της».
