Σύνταγμα: Μαζική συμμετοχή σωματείων στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ ενάντια στην ακρίβεια

Το παρόν έδωσαν ανάμεσα σε άλλους οι εργαζόμενοι από ΛΑΡΚΟ, Cosco, Πετρέλαια και Λιπάσματα Καβάλας, e-food

Περιεχόμενα

Το παρόν έδωσαν ανάμεσα σε άλλους οι εργαζόμενοι από ΛΑΡΚΟ, Cosco, Πετρέλαια και Λιπάσματα Καβάλας, e-food Στύλος: Οι διανομείς με το Σωματείο μας συνεχίζουμε τον αγώναΓκιουλάκης: Το ΕΚ Αθήνας θα οργανώσει σύσκεψη για την προκήρυξη απεργίαςΠολίτης: Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ με δίψα και αγάπη για τη ζωή, κρατώντας τα παιδιά μας από το χέρι, συνεχίζουμεΜπεκρής: Το ορμητικό εργατικό – λαϊκό ποτάμι μπορεί να διαλύσει αντεργατικούς νόμους και να γκρεμίσει αφεντικά

Μήνυμα ενάντια στην ακρίβεια, για την προστασία της δουλειάς και της υγείας έστειλαν χιλιάδες εργαζόμενοι από το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ μαζί με σωματεία από όλη την Ελλάδα.

Ταυτόχρονα οι διαδηλωτές θέλησαν να στείλουν και μία ηχηρή απάντηση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή όπως αποτυπώθηκε στις ομιλίες.

Χιλιάδες εργαζόμενοι από κλάδους που έδωσαν σημαντικούς αγώνες όλο το προηγούμενο διάστημα, από εκατοντάδες άλλους χώρους δουλειάς, εργατοϋπάλληλοι του δημόσιου τομέα, φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και συνταξιούχοι, νέοι, φοιτητές και μαθητές με αφορμή τα δύο χρόνια από την πανδημία έστειλαν μήνυμα: «Ως εδώ. Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας!». «Ως εδώ με την ακρίβεια, τα διαλυμένα νοσοκομεία, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα», τη ζοφερή δηλαδή πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την πολιτική θωράκισης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, τσακίζοντας τη ζωή του εργατόκοσμου, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και της νεολαίας.

Οι διαδηλωτές θέλησαν να μετατρέψουν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια σε συλλογικό αγώνα ενάντια στην ακρίβεια που βασανίζει τα εργατικά – λαϊκά στρώματα, στα σοβαρά πλήγματα στο εισόδημα, στην ανυπαρξία ΣΣΕ που να κατοχυρώνουν σύγχρονα δικαιώματα για τους εργαζόμενους, στη φοροληστεία και την επίθεση στους αυτοαπασχολούμενους, όπως σημείωσαν. Διαδήλωσαν ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, διατράνωσαν την απαίτηση για καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Για αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ενώ το μήνυμα που στάλθηκε ήταν ξεκάθαρο: Συντονισμένη απεργιακή κλιμάκωση.

Στύλος: Οι διανομείς με το Σωματείο μας συνεχίζουμε τον αγώνα

«Εμείς οι διανομείς, μαθημένοι στον πόλεμο της ασφάλτου, δεν θέλουμε να γίνουμε θύματα στους στρατηγικούς σχεδιασμούς κανενός», διαμήνυσε ο Βασίλης Στύλος, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Σωματείου Εργαζομένων «e-food» Αττικής.

Αναφερόμενος στις μεγάλες κινητοποιήσεις των διανομέων τον περασμένο Σεπτέμβρη, τόνισε πως οι εργαζόμενοι και το νεοσύστατο Σωματείο τους δεν πρόκειται να μετατρέψουν τον Σεπτέμβρη σε «επέτειο», αλλά σε αφετηρία πιο μεγάλων αγώνων.

Από το βήμα της κινητοποίησης κατήγγειλε την απόλυση διανομέα στην Κρήτη, επειδή «είναι ιδρυτικό μέλος του επιχειρησιακού σωματείου» στην περιοχή και δεν υπέγραψε το «πιστοποιητικό συνδικαλιστικών φρονημάτων» όπως αξίωσε η εταιρεία. Στο φόντο αυτό, αναφέρθηκε στα αιτήματα του Σωματείου, αλλά και στην αποφασιστικότητά του να μην παραδώσει τα μητρώα του στην εργοδοσία, όπως ορίζει ο νόμος Χατζηδάκη.

Γκιουλάκης: Το ΕΚ Αθήνας θα οργανώσει σύσκεψη για την προκήρυξη απεργίας

«Μετά από 12 χρόνια μνημόνια λιτότητας και δύο χρόνια υγειονομικής κρίσης, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, η νεολαία, οι αυτοαπασχολούμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες, συνολικά η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας έχει εξαντλήσει τα οικονομικά και τα κοινωνικά της όρια», σχολίασε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, Ηλίας Γκιουλάκης.

Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανακοίνωσε ότι το ΕΚΑ θα οργανώσει σύσκεψη των σωματείων του το πρώτο 15ήμερο του Μάρτη, θέτοντας στο επίκεντρο την προκήρυξη απεργίας το επόμενο διάστημα.

Πολίτης: Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ με δίψα και αγάπη για τη ζωή, κρατώντας τα παιδιά μας από το χέρι, συνεχίζουμε

Μιλώντας στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, τόνισε:

«Ό,τι περιεχόμενο και να ‘χει ένας αγώνας, όσο και κυρίαρχο να είναι η έκβασή του, όταν για την υπεράσπιση των συμφερόντων ξεσπά πόλεμος, χύνεται αίμα αθώων, δεν μπορείς παρά μόνο να ξεκινάς καταγγέλλοντας τις δυνάμεις που κάνουν τον πόλεμο και τα συμφέροντα που υπερασπίζονται αυτές.

Ένας τέτοιος πόλεμος είναι αυτός που έχει ξεσπάσει τα τελευταία 24ωρα στην Ουκρανία.

Ένας πόλεμος που τον ξεκίνησε η ιμπεριαλιστική Ρωσία, η Ρωσία των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας. Ένας πόλεμος που είναι η συνέχεια των ανταγωνισμών που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια μεταξύ αυτής, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για το ποιος θα ελέγχει τους δρόμους και τους σταθμούς Ενέργειας.

Τα συμφέροντα μιας χούφτας πλουτοκρατών χύνουν το αίμα λαών που ζούσαν μαζί, ειρηνικά και αδελφικά για πολλές δεκαετίες.

Να σταματήσει τώρα ο πόλεμος και από τις δύο πλευρές. Δεν υπάρχει δίκαιο όταν σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι υπόλογη και πρέπει να αποσύρει τα ελληνικά στρατεύματα από την εμπλοκή.

Υπόλογοι επίσης είναι όλοι όσοι κυβέρνησαν, όλοι όσοι συντάσσονται πίσω από την ανάπτυξη των μονοπωλίων, την ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, τη συμμαχία με τις ΗΠΑ, όλοι όσοι έχουν επιτρέψει και στηρίξει τη δημιουργία ξένων βάσεων, που έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο Δυτικών φονιάδων και στόχο Ανατολικών φονιάδων.

Ο λαός μας να μην πληρώσει το μάρμαρο. Κανένας λαός να μην πληρώσει.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ απευθύνουν θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλους σας, στα Σωματεία σας, στον κάθε εργαζόμενο που αντιστέκεται καθημερινά και αγωνίζεται για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης.

26 μήνες είμαστε στον δρόμο, αγωνιζόμαστε να μην ιδιωτικοποιηθεί και να μην κλείσει η μοναδική βιομηχανία σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει σιδηρονικέλιο.

Αγωνιζόμαστε να μη χάσουμε τις δουλειές μας, τα σπίτια μας, να είμαστε εργαζόμενοι με αξιοπρεπείς μισθούς, δικαιώματα, να μπορούμε να ζούμε τις οικογένειές μας.

26 μήνες είναι σκληρή η επίθεση που έχουμε δεχτεί, είναι πολλές φορές που η “μπουνιά στο στομάχι” μας δίπλωσε.

Αλλά ήσασταν εσείς, η αλληλεγγύη σας, το χέρι σας που σφιχτά πιάναμε και ξανά σηκωνόμασταν όρθιοι.

Τα καταφέραμε.

Είμαστε ήδη νικητές.

Η κυβέρνηση, όσες προσπάθειες και να έκανε, δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να κλείσει τη ΛΑΡΚΟ, να μας βγάλει από τις δουλειές και από τα σπίτια μας.

Φτάσαμε στον τελευταίο γύρο και είμαστε στο ρινγκ, όρθιοι και κοιτάμε την κυβέρνηση κατάματα.

Το νοκ άουτ που επιδίωκε 24 μήνες, δεν το πήρε. Τώρα ο αγώνας θα κριθεί στα σημεία.

18 Φλεβάρη ήρθαν οι ομαδικές απολύσεις όλων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα.

Στόχος είναι να τον εξαντλήσουμε και αυτόν το χρόνο και σε οποιαδήποτε περίπτωση να παραμείνουμε στις δουλειές μας, να παραμείνουμε στα σπίτια μας, να παραμείνει η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή και να αναπτυχθεί, να μη χάσουμε ούτε ένα ευρώ από τους κόπους μας.

Το σημερινό συλλαλητήριο είναι μεγάλη παρακαταθήκη, για όλους μας, για όλη την εργατική τάξη.

Δεν είναι μία συγκέντρωση αλληλεγγύης. Είναι μία συγκέντρωση κοινού αγώνα ενάντια στο κοινό πρόβλημα, στις πολιτικές που μας τσακίζουν τη ζωή μέσα από τις δυσβάστακτες αυξήσεις, την απαξίωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, το κλείσιμο εργοστασίων, την επιβολή εργασιακού μεσαίωνα, την αξιοποίηση των εργατικών νόμων που επιδιώκουν να βάλουν τα Σωματεία μας στον γύψο, που δίνουν χώρο στους εργοδότες να μας απολύουν και να μας πετούν από τις δουλειές μας σαν στυμμένες λεμονόκουπες.

Η πράσινη μετάβαση και τα πράσινα άλογα είναι δισεκατομμύρια για τους λίγους, ενεργειακή φτώχεια όμως για τους πολλούς, ανεργία για τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, της ΔΕΗ, των “Πετρελαίων Καβάλας”.

Η ακρίβεια στα προϊόντα είναι δισεκατομμύρια για τους λίγους, για τους εργάτες της COSCO όμως, που τα φορτώνουν και τα ξεφορτώνουν, είναι σκληρή δουλειά χωρίς μέτρα ασφαλείας, με μεροκάματο πείνας.

Οι αγρότες μας είναι στους δρόμους, απαιτούν φθηνά εφόδια, οι συνάδελφοι από τα “Λιπάσματα Καβάλας” όμως μένουν άνεργοι.

Όλοι μιλούν για τις μπαταρίες, για την ηλεκτροκίνηση και η κυβέρνηση μας λέει ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μη βιώσιμη.

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δεσμευόμαστε ότι θα δώσουμε τη μάχη μέχρι το τέλος.

Άλλωστε δεν έχουμε ούτε πού να πάμε, ούτε και ξέρουμε κάτι άλλο να κάνουμε.

Από τα 14 μας μαθάν τη φωτιά και το σίδερο και από την κούνια μας έχουμε γευτεί τη μουντζούρα της ΛΑΡΚΟ.

Από τη ΛΑΡΚΟ έχουμε πάει στην πλάτη δεκάδες συναδέλφους με τιμές ηρώων. Συναδέλφους που χτύπησαν την κάρτα στην είσοδο και ποτέ στην έξοδο, που στα σπίτια τους περίμενε ένα πιάτο φαΐ που δεν θα φαγωθεί ποτέ, όχι γιατί κρύωσε, αλλά δεν υπάρχει αυτός που προοριζόταν.

Και άλλους, εκατοντάδες, που ταλαιπωρήθηκαν πριν φύγουν από αυτή τη ζωή νέοι από επαγγελματικές ασθένειες.

Την τέχνη αυτή για να τη μάθουμε, για να αποκτήσουμε την εμπειρία του Ηφαίστου, για να μάθουμε τη φωτιά, το αμόνι, το σφυρί και το σίδερο, την έχουμε πληρώσει με τη ζωή μας και για αυτό είναι η ζωή μας και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μας πάρει τη ζωή.

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε και εμείς και από αυτό το βήμα τούς λέμε:

Μολών λαβέ. Εφιάλτη στη ΛΑΡΚΟ δεν θα βρούνε.

Από τις εργασίες μας θα βγούμε συνταξιούχοι, όταν θα μας έρθει η ώρα.

Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά, το χώμα ατσάλι.

Και θα μάθουμε και τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο και θα συνεχίζει ο αγώνας, γιατί μόνο έτσι μπορεί και συνεχίζει η ζωή.

Άδικα καρτερούν.

Εργαζόμενοι που με τον χάρο έχουμε βρεθεί πολλές φορές, δεν έχουμε το δικαίωμα να λυγίσουμε μήτε για μία στιγμή.

Είμαστε ζωντανοί γιατί έχουμε τη ζωή πολύ, μα πάρα πολύ αγαπήσει.

Με δίψα και αγάπη για τη ζωή, κρατώντας τα παιδιά μας από το χέρι, τιμώντας τα μάρμαρα στα νεκροταφεία μας, με ενότητα και αγώνα, συνεχίζουμε.

Ένας για όλους και όλοι για έναν.

Ζήτω η εργατική τάξη.

Αλληλεγγύη σε όλους τους καθημερινούς αγώνες.

Θα κερδίσουμε».

Μπεκρής: Το ορμητικό εργατικό – λαϊκό ποτάμι μπορεί να διαλύσει αντεργατικούς νόμους και να γκρεμίσει αφεντικά

Μιλώντας στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ, από την πλευρά του τόνισε:

«Από αυτό βήμα καταγγέλλουμε τη στρατιωτική εισβολή και επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πρόκειται για την έναρξη ενός πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ με τη Ρωσία σε βάρος του ουκρανικού, του ρωσικού και των άλλων λαών της περιοχής, για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, τις σφαίρες επιρροής.

Τα μονοπώλια που μας πίνουν το αίμα καθημερινά, που σακατεύουν τα δικά μας κορμιά, τα ίδια μονοπώλια, αμερικανικά, ρωσικά, ευρωπαϊκά και κινέζικα, σκοτώνουν σήμερα τα αδέλφια μας στην Ουκρανία, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος για γενική σύρραξη σε όλη την περιοχή. Για τα δικά τους κέρδη γινόμαστε κρέας στις δικές τους μηχανές.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους και τον λαό της Ουκρανίας, της Ρωσίας, σε όλη την περιοχή, στεκόμαστε στο πλευρό τους, προκειμένου να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Το αίμα μας, το αίμα των παιδιών μας δεν πρέπει να χυθεί για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων.

Εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεσηκωθούμε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που βάζουν τους λαούς σε θανάσιμους κινδύνους και τους καταδικάζουν στη φτώχεια και στην προσφυγιά!

Αυτός ο πόλεμος είναι η μια πλευρά, η άλλη είναι ο καθημερινός πόλεμος που διεξάγεται σε κάθε χώρο εργασίας, με θύματα εμάς τους εργάτες. Τα καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα, πρόσφατα τους δικού μας εργάτη Δημήτρη, αλλά και μόλις προχθές των 11 αδελφών μας μέσα στο καράβι του εφοπλιστή Γκριμάλντι που δεν γύρισαν ποτέ στις οικογένειές τους.

Γι’ αυτόν το λόγο αποκτά μεγαλύτερη σημασία αυτή εδώ η μεγάλη μαζική εργατική – λαϊκή συγκέντρωση.

Γι αυτό χαιρετίζουμε με αισιοδοξία αυτό το μαχητικό μαζικό ποτάμι, ένα ποτάμι που ξεκινάει από καμίνια της ΛΑΡΚΟ και συναντιέται:

• Με τα δρεπάνια των αγροτών στα μπλόκα της επιβίωσης και της αντεπίθεσης.

• Με τα σφυριά των οικοδόμων που κτίζουν τα σύγχρονα παλάτια.

• Με τα σκισμένα χέρια των λιμενεργατών που φέρανε το Λιμάνι στην πρωτιά της Μεσογείου.

• Με τα καμένα κορμιά των οδηγών φορτηγών και ναυτεργατών, θύματα της εγκληματικής ασυδοσίας των εφοπλιστικών επιχειρηματικών ομίλων.

• Με τα παιδιά μας, μαθητές και φοιτητές, που δίνουν τη δική τους μάχη για μια εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς.

• Μαζί με τις γυναίκες μας που δίνουν επάξια τη μάχη να κρατήσουν όρθια τα σπίτια μας, να συμβάλουν στα πενιχρά εισοδήματά μας.

• Μαζί με τους πατεράδες μας, τις μανάδες μας που οδηγούνται στο σύγχρονο Καιάδα με τις συνεχείς περικοπές στις συντάξεις τους.

Αυτό το ποτάμι, όταν γιομίζει και βρυχάται, μπορεί να γκρεμίσει κάθε εμπόδιο που βάζουν οι κυβερνήσεις, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες.

Γι’ αυτό εμείς οι λιμενεργάτες είμαστε αισιόδοξοι, παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε τη μάχη.

Αυτό το ορμητικό εργατικό – λαϊκό ποτάμι μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, να διαλύσει αντεργατικούς νόμους και να γκρεμίσει αφεντικά.

Αυτή την ενότητα φοβούνται τα αφεντικά. Αυτή την ενότητα, που εκφράζεται εδώ σήμερα, τρέμουν μην και γενικευτεί σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε χώρο εργατιάς, εκεί που εμείς κτίζουμε τα δικά τους πλούτη, τα δικά τους παλάτια.

Συνάδελφοι,

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις στην COSCO , στη ΛΑΡΚΟ, στα “Πετρέλαια Καβάλας” δείχνουν τον δρόμο.

Σε αυτές τις μάχες σφυρηλατήθηκε το ατσάλι της ενότητας και της αλληλεγγύης, μέσα στους χώρους που εμείς γνωρίζουμε το πώς δενόταν το ατσάλι.

Τα εκατοντάδες Σωματεία και Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα από την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο, από τα αδέλφια μας στην Τουρκία, το Μεξικό και σε άλλες χώρες, που έκαναν πράξη το “ένας για όλους και όλοι για έναν”. Αυτό το κύμα αλληλεγγύης μάς γεμίζει ακόμη περισσότερο δύναμη να συνεχίσουμε και να νικήσουμε.

Η συντριπτική πλειοψηφία των λιμενεργατών απάντησε στον προκλητικό τρομοκρατικό σχεδιασμό της εργοδοσίας COSCO – PCT – DPORT και της κυβέρνησης να χτυπήσει τον αγώνα μας με όλα τα μέσα καταστολής. Τα σχέδιά τους έπεσαν στο κενό!

Τρέμουν στον μαζικό αγώνα μας. Γι’ αυτόν το λόγο αντί να υπογράψουν τη ΣΣΕ, προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταστείλει τους αγώνες μας επιστρατεύοντας ΜΑΤ, ΟΥΚ, αύρες, Λιμενικό.

Εμείς, που καθημερινά μοχθούμε για το μεροκάματο, που χύνουμε τον δικό μας ιδρώτα, το δικό μας αίμα, γνωρίζουμε καλά ποιος έφερε το Λιμάνι στην πρωτιά της Μεσογείου.

Πάνω στα δικά μας κορμιά, τις δικές μας αγωνίες κτίζουν τα δικά τους κέρδη δισεκατομμυρίων, πάνω στα δικά μας κορμιά κτίζουν τα δικά τους παλάτια.

Σε μια περίοδο

• που πέφτουν βροχή τα 300άρια, τα 400άρια ευρώ της ΔΕΗ σε κάθε σπίτι,

• που κάθε συνάδελφος σιχτιρίζει κάθε φορά που βγαίνει από το σούπερ μάρκετ,

• κάθε φορά που πλησιάζει ο δείκτης καυσίμων στο κόκκινο μετράμε κάθε ευρώ για να το γιομίσουμε και προκλητικά βουλευτάδες και γελοίοι δημοσιογραφίσκοι ζητούν να παίρνουμε τα τρένα και τα λεωφορεία, στα μέσα που μας στοιβάζουν σαν σαρδέλες και ενώ ο κορονοϊός θερίζει καθημερινά,

• σε μια περίοδο που τρέμουμε μη χτυπήσει κανείς συνάδελφος, μην αρρωστήσει κανένα παιδί μας, γιατί η κυβέρνηση και η εργοδοσία προωθεί -απαξιώνοντας το ΕΣΥ- με κάθε τρόπο την ιδιωτικοποίηση της Υγείας,

σε αυτές τις συνθήκες η εργοδοσία αρνείται να υπογράψει ΣΣΕ με αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους.

Ως εδώ! Στο προσκήνιο πλέον βρίσκονται οι δικές μας ανάγκες, οι δικές μας οικογένειες, όχι τα δικά τους κέρδη.

Ταυτόχρονα, όλοι τους επικαλούνται τη “νομιμότητα” και την “ελευθερία στην εργασία”.

Άραγε αυτοί που νοιάζονται για την “νομιμότητα”, γιατί δεν εφαρμόζουν τη νομοθεσία για την ένταξη των λιμενεργατών στα ΒΑΕ; Γιατί, περισσότερο, γενικεύουν την κατάργηση των ΒΑΕ και χτυπάνε τους συναδέλφους στους ΟΤΑ;

Άραγε αυτοί που νοιάζονται για το δικό μας καλό, γιατί καλούν όλα τα μέσα καταστολής, αύρες – σαύρες, να μας χτυπήσουν;

Άραγε αυτοί που συνέχεια λένε ότι είμαστε μια “οικογένεια”, γιατί πετούν συναδέλφους μας στην ανεργία;

Άραγε αυτοί που ενδιαφέρονται για το “καλό” μας, γιατί μας αφήνουν χρόνια να εργαζόμαστε με 16 μεροκάματα, μισή δουλειά – μισή ζωή;

Άραγε αυτοί που νοιάζονται για εμάς, γιατί προσλαμβάνουν συνεχώς και νέους “σεκιουριτάδες” να τραμπουκίζουν 2.000 οικογενειάρχες εργαζόμενους!

Άραγε αυτοί που νοιάζονται για την υγεία μας, γιατί μας “τσουρουφλάνε” στον καύσωνα, μας πνίγουν στις βροχές, μας ξεπαγιάζουν μέσα στον χιονιά;

Συνάδελφοι,

Συνεχίζουμε στον δρόμο που έχουμε χαράξει, μαζικοποιούμε και δυναμώνουμε τους αγώνες, οργανωνόμαστε ώστε να κερδίσουμε αυτά που δικαιούμαστε, αυτά που στερούν από τις οικογένειές μας.

Το τεράστιο κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης που εκφράζεται απέναντι στο δίκαιο αγώνα μας επιβεβαιώνει ότι “όλοι μαζί μια γροθιά”, μπορούμε να σπάσουμε κάθε αδιαλλαξία, κάθε τρομοκρατία.

Αυτή την ενότητα πρέπει να γενικεύσουμε σε όλο το λιμάνι, σε όλο τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα.

Μαζικά, ενωμένα να αντιμετωπίσουμε την επίθεση που δέχονται οι λιμενεργάτες, οι μεταλλεργάτες στη Ν/Ζ, οι οδηγοί στα φορτηγά, οι ναυτεργάτες.

Έχουμε από πάνω μας ένα τεράστιο μονοπώλιο, την COSCO.

Αυτή η ενότητα να εκφραστεί απέναντι στα σχέδια της ίδιας της κυβέρνησης. Αυτή η μαζική κινητοποίηση από κάθε Σωματείο, από κάθε συλλογικό φορέα μπορεί και θα στείλει στα σκουπίδια κάθε αντεργατικό νόμο, κάθε τρομονόμο.

Κάθε σχέδιο καταστολής θα μας βρει όλους ενωμένους.

Η δική μας μάχη μάς εξόπλισε με πολύτιμη πείρα.

Όταν ενωνόμαστε και αποφασίζουμε να παλέψουμε, μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω.

Με τη δική μας οργάνωση, το δικό μας Συνδικάτο, πιο μαζικό και μέσα από τη μαζική συμμετοχή μας, μπορεί να αντιπαλέψει αφεντικά και εργοδοτικά σκυλιά, όλο τον κρατικό μηχανισμό καταστολής.

Η δική μας μάχη έκανε καθαρό ποιον έχουμε απέναντί μας.

Από τη μια την ίδια την εργοδοσία της COSCO, που πλουτίζει πάνω στις δικές μας πλάτες, γενικεύοντας τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης, δηλαδή μισή ζωή για εκατοντάδες συναδέλφους.

Από την άλλη την ίδια την κυβέρνηση, που τρέχει να προστατέψει με κάθε τρόπο τα κέρδη της COSCO, βγάζοντας ΚΑΘΕ δίκαιη απεργιακή μας κινητοποίηση παράνομη (πλέον 5 ημέρες πριν την απεργία), στέλνοντας όλες τις δυνάμεις καταστολής να χτυπήσουν εμάς τους εργάτες που γεμίσαμε κέρδη τον όμιλο της COSCO.

Ξέρουμε καλά πλέον ποιους έχουμε απέναντί μας, γνωρίζουμε καλά πλέον ποιους έχουμε μαζί μας.

Διεκδικούμε:

• Συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, αορίστου χρόνου. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

• Δίκαιες αμοιβές που θα συνυπολογίζουν τα νυχτερινά, τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες, τις 3ετίες, τις ειδικές συνθήκες ειδικοτήτων και τις σύγχρονες ανάγκες μας.

• Εφαρμογή του νόμου που προβλέπει την ένταξη στα ΒΑΕ των συναδέλφων μας στις εργατικές πόστες.

• Επαναπρόσληψη των συναδέλφων μας, στους οποίους δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις.

• Προστασία της υγείας και της ασφάλειας. Όχι άλλα εργοδοτικά εγκλήματα.

Αυτόν τον αγώνα μας τον εντάσσουμε στη συνολική πάλη όλων μας, μόνο ένας μαζικός οργανωμένος αγώνας μπορεί να οδηγήσει σε νίκες.

Αυτές οι μάχες αποδείξανε ότι δεν μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε επίδοξους σωτήρες. Μόνο όταν παίρνουμε εμείς οι εργάτες την υπόθεση στα χέρια μας μπορούμε να κερδίσουμε. ΚΑΙ συνάδελφοι θα ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Κλιμακώνουμε τη μάχη, οργανώνουμε τη δική μας αντεπίθεση απέναντι σε κάθε COSCO, σε κάθε ΛΑΡΚΟ. Οργανωνόμαστε, συσπειρωνόμαστε, γινόμαστε μια γροθιά.

Όλοι για όλους και όλοι για έναν.

Θα νικήσουμε».