Η σχετιζόμενη με την κλιματική αλλαγή υπερθέρμανση στη δυτική Ανταρκτική, συνδυαστικά με άλλους παράγοντες κάνει δύσκολη την επιβίωση των πιγκουίνων της Αδελίας, ειδικά καθώς παρατηρείται άνοδο των θερμοκρασιών με μεγαλύτερη ταχύτητα από οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη.
Στην ανατολική Ανταρκτική, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Η δρ Χέθερ Λιντς, περιβαλλοντολόγος του Πανεπιστημίου Στόνι Μπρουκ της Νέας Υόρκης, η οποία μελετά τις μεταβολές στους πληθυσμούς των πιγκουίνων, σημειώνει ότι «στη δυτική πλευρά της χερσονήσου βλέπουμε μια εικόνα καταστροφής, ενώ στην ανατολική οι πληθυσμοί των πιγκουίνων είναι σταθεροί και υγιείς».
Όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ των New York Times, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πληθυσμοί των πιγκουίνων της Αδελίας στη δυτική Ανταρκτική οφείλονται στα κριλ και στον πάγο ή, καλύτερα, στην έλλειψή τους. H μεταβολή των προτύπων ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας, που μεταφέρει αέριες μάζες από τους τροπικούς, έχει προκαλέσει σημαντική αύξηση των θερμοκρασιών. Οι μικρές γαρίδες αναπαράγονται στα παγωμένα νερά. Η τήξη των θαλάσσιων πάγων, λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας των υδάτων, προκαλεί σοβαρή μείωση των γαρίδων κριλ.
Συνεπώς οι πιγκουίνοι της Αδελίας δεν έχουν επαρκή τροφή για τους ίδιους και τα μικρά τους. «Το ότι είναι τόσο ιδιότροποι με τη διατροφή τους είναι καταστροφικό, επειδή η επιβίωσή τους βασίζεται απολύτως στις μικρές γαρίδες», τονίζει η δρ Λιντς. Σε κάποιες περιοχές της δυτικής χερσονήσου οι πληθυσμοί των χαριτωμένων ζώων μειώθηκαν ακόμη και κατά 90%. Ενα άλλο είδος, οι παπουάνοι πιγκουίνοι, που διακρίνονται χάρη στο έντονα πορτοκαλί ράμφος τους, έχει επικυριαρχήσει σε αυτές τις περιοχές. «Τρώνε τα πάντα και αναπαράγονται παντού», υπογραμμίζει η Αμερικανίδα ερευνήτρια.
Καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη εξακολουθεί και ο κόσμος γίνεται διαρκώς πιο ζεστός, τα υπολογιστικά πρότυπα δείχνουν ότι η Θάλασσα Γουέντελ και η Θάλασσα Ρος στη δυτική Ανταρκτική θα παραμείνουν τα πιο φιλόξενα καταφύγια των πιγκουίνων της Αδελίας. «Το γεγονός ότι οι πληθυσμοί των πιγκουίνων παραμένουν σταθεροί», υπογραμμίζει η δρ Λιντς, «δεν σημαίνει ότι στη Θάλασσα Γουέντελ δεν συντελείται κλιματική αλλαγή ή ότι η περιοχή δεν υπερθερμαίνεται. Ακόμη και έτσι, όμως, είναι το ιδανικό σημείο για τους πιγκουίνους της Αδελίας», καταλήγει.
Η Θάλασσα Γουέντελ είναι παγωμένη και οι θαλάσσιοι πάγοι παραμένουν αναλλοίωτοι για πολλά χρόνια. Αυτό δυσχεραίνει τη ναυσιπλοΐα. Σε ένα παγόβουνο της περιοχής, άλλωστε, προσέκρουσε και βυθίστηκε, πριν από 100 χρόνια, το σκάφος «Καρτερία» του εξερευνητή Ερνεστ Σάκλετον. Τις περισσότερες φορές, οι ερευνητές επισκέπτονται την περιοχή με κρουαζιερόπλοια, αναλαμβάνοντας αντί εισιτηρίου την υποχρέωση να δώσουν διαλέξεις ή άλλη βοήθεια. Αυτά, όμως, τα επιβατικά σκάφη συνήθως παραμένουν στη δυτική πλευρά, ενώ οι επισκέψεις στις αποικίες των πιγκουίνων είναι αυστηρά περιορισμένες.
Το τελευταίο ταξίδι της δρος Λιντς και της ομάδας της, τον Ιανουάριο, έγινε με σκάφος της Greenpeace, που έπλευσε στην ανατολική πλευρά στη Θάλασσα Γουέντελ. Για την καταμέτρηση των πιγκουίνων η δρ Λιντς και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν κυρίως μη επανδρωμένα τηλεχειριζόμενα αεροσκάφη. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, αναγκάστηκαν να μετρήσουν οι ίδιοι τα ζώα, κάτι που είναι κοπιαστικό και χρονοβόρο. «Κάποιες φορές η διαδικασία είναι βαρετή και κουραστική», εξηγεί η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κερ Φλιν, αλλά από την άλλη «οι πιγκουίνοι, είναι πολύ διασκεδαστικά όντα, ιδιαίτερα όταν τα πεινασμένα μικρά κυνηγούν τους γονείς τους για να τους δώσουν τροφή».
Σημειώνεται ότι οι πιγκουίνοι της Αδελίας είναι το πιο πολυπληθές είδος πιγκουίνου στην Ανταρκτική. Υπολογίζεται ότι στις διαφορετικές αποικίες, σε όλη την ήπειρο, ζουν 3,8 εκατομμύρια αναπαραγωγικά ζευγάρια.
