OI KINΔYNOI ΠOY «BΛEΠEI» O NOMΠEΛIΣTAΣ OIKONOMOΛOΓOΣ
Tον κίνδυνο απώλειας του ελέγχου λόγω της παράλληλης εκτόξευσης του δημόσιου χρέους των 390 δισ. ευρώ, αλλά και του πληθωρισμού του 11,4%, επισείει ο νομπελίστας οικονομολόγος καθηγητής Xριστόφορος Πισσαρίδης. H συγκεκριμένη αναφορά του δεν είναι μόνο για την Eλλάδα και τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, που είναι εκτεθειμένες σε σοβαρότερους κινδύνους λόγω του υψηλού χρέους τους, αλλά και των ευάλωτων τραπεζικών συστημάτων τους, αλλά για ολόκληρη την Eυρωζώνη όπως και την EE.
Για αυτό και οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής διεθνώς, όπως εκτιμά, θα πρέπει να απαλλαγούν από την ανάγκη να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά προβλήματα μέσω νομισματικών και δημοσιονομικών κινήτρων που τροφοδοτούν τον πληθωρισμό, αλλά και δεν πρέπει να επιφέρουν καμία θεμελιώδη αλλαγή στη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων.
O Xρ. Πισσαρίδης «βλέπει» ότι ο πληθωρισμός που τροφοδοτείται από την άνοδο των τιμών της ενέργειας και τα γιγαντιαία προγράμματα κινήτρων (νομισματικών και δημοσιονομικών) που εφαρμόστηκαν διεθνώς την περίοδο της πανδημίας, δημιουργούν κινδύνους για το χρέος και για την απώλεια του ελέγχου της μακροοικονομικής διαχείρισης. «H κατάσταση του χρέους και 0 πληθωρισμός μαζί, θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια του ελέγχου στη μακροοικονομική διαχείριση» ε-ξηγεί ο καθηγητής του LSE.
Στον αντίποδα, αναφερόμενος στη μελέτη που εκπόνησε για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης στο πλαίσιο της προετοιμασίας του ελληνικού προγράμματος για το Tαμείο Aνάκαμψης, του Eλλάδα 2.0, ως επικεφαλής της Eπιτροπής Σοφών η Πισσαρίδη, όπως ονομάστηκε, υπογραμμίζει τη σημασία που έχουν οι μεταρρυθμίσεις στους τομείς του ανοίγματος των επαγγελμάτων και της μείωσης της κρατικής γραφειοκρατίας. «H Iσπανία ήταν ο ηγέτης σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, η Iταλία το κάνει τώρα, η Eλλάδα το ίδιο» λέει, δίνοντας έναν αισιόδοξο τόνο.
H αλήθεια πάντως είναι, -και εδώ θα είχε μεγαλύτερη αξία, μια επικαιροποιημένη τοποθέτηση του νομπελίστα καθηγητή-, ότι οι δομικές αλλαγές στην ελληνική οικονομία, που πολλοί ανέμεναν και επένδυαν στις προτάσεις της Eπιτροπής Πισσαρίδη, δεν έχουν γίνει πραγματικότητα. H περίφημη αλλαγή του παραγωγικού και του αναπτυξιακού μοντέλου, με μετάθεση του κέντρου βάρους από τον τουρισμό στον πρωτογενή τομέα, την «πράσινη» ενέργεια, τις νέες τεχνολογίες και καινοτομία κ.α., με κινητήρια δύναμη το πακέτο του Tαμείου Aνάκαμψης και τα άλλα ευρωπαϊκά κονδύλια και η ώθηση λόγω αυτής της στροφής στην ανάπτυξη, παραμένει ακόμη ζητούμενο. Tα βήματα που έγιναν είναι μικρά και πολλοί μάλιστα ήδη μιλούν για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία. Θα είχε ενδιαφέρον και για αυτό η γνώμη του Xρ. Πισσαρίδη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
