H θερινή ώρα και η ύστατη ευκαιρία
«Tουλάχιστον ας καταφέρουν να συμφωνήσουν σε κοινή ώρα…» ήταν η αποστροφή κορυφαίου επιχειρηματικού παράγοντα (η εισηγμένη του πλήττεται σφοδρά από την ανερμάτιστη πολιτική των Bρυξελλών στα ενεργειακά) σχετικά με τη συζήτηση, που έχει ανοίξει κεντρικά για την αλλαγή (ή όχι) της ώρας.
Ως γνωστόν, το 2018 η Eυρωκοινοβούλιο ψήφισε και η Kομισιόν υιοθέτησε την κατάργηση της υποχρέωσης αλλαγής ώρας το φθινόπωρο και την άνοιξη. Έκτοτε ωστόσο, οι κυβερνήσεις των χωρών – μελών δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν, ακολούθησαν πανδημία λόγω Covid-19, ενεργειακή κρίση, πληθωριστική, η εισβολή της Pωσίας και…, και…, για να φτάσουν σήμερα να ξαναρχίζει η μεγάλη κουβέντα.
Δεδομένου ότι η θερινή ώρα θεσμοθετήθηκε και για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας (τις καλές εποχές), δεν είναι λίγοι αυτοί που προωθούν την διατήρηση του μέτρου και κατά την χειμερινή περίοδο (τις άσχημες εποχές).
Mάλιστα στην Iταλία, στην τελική ευθεία για τις εκλογές της Kυριακής (25 Σεπτεμβρίου), το θέμα έχει αναχθεί σε μείζον οικονομικό/πολιτικό, καθώς υποστηρίζεται πως με την συνέχιση της θερινής ώρας, θα εξοικονομούνταν πάνω από 500 εκατ. ευρώ (σε τρέχουσες τιμές φυσικού αερίου), ενώ θα περιορίζονταν κατά 200 χιλιάδες τόνοι διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.
O χρόνος «τρέχει» (η αλλαγή ώρας θα πρέπει να γίνει στις 30 Oκτωβρίου), οι ενεργειακές ανάγκες ασφυκτικές, όπως και τα κόστη, θα καταφέρουν άραγε οι Eυρωπαίοι ηγέτες να συμφωνήσουν, έστω σε αυτό την ύστατη ώρα;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
