Ο Άντριου Μπόσομγουρθ, κορυφαίος μάνατζερ της επενδυτικής εταιρίας Pimco, θεωρεί αναμενόμενη την αναδιάρθρωση του χρέους των τριών χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης, Ελλάδας, Ιρλανδίας, και Πορτογαλίας, και προτείνει την έξοδο αυτών των χωρών από το ευρώ.
“Ενόψει του αυξανόμενου ρίσκου για Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία δεν ρίχνουμε πλέον χρήμα στις τρεις χώρες και έχουμε αποσυρθεί κατά μεγάλο μέρος από αυτές”, λέει κ. Μπόσομγουρθ σε συνέντευξή του στη σημερινή ‘Sddeutsche Zeitung’ ‘SZ’ (Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ 04.01.11). “Δεν επενδύουμε ούτε σε χώρες που κινδυνεύουν να μολυνθούν μολονότι είναι φερέγγυες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. “Έχουμε μειώσει αισθητά το βάρος αυτών των χωρών”, αποκαλύπτει ο μάνατζερ της Pimco, της μεγαλύτερης εταιρίας επενδύσεων σε κρατικά ομόλογα παγκοσμίως. Ο κ. Μπόσομγουρθ, ο οποίος διαχειρίζεται 122 δις ευρώ επενδύσεων σε κρατικά ομόλογα, λέει για τους υπουργούς Οικονομικών Ελλάδας και Ιρλανδίας ότι “κάνουν δύσκολη δουλειά σε δύσκολους καιρούς” και σε περίπτωση αποτυχίας “δεν θα είναι δική τους η ευθύνη”.
Ο κ. Μπόσομγουρθ θεωρεί ότι με την απόφαση του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το μόνιμο μηχανισμό στήριξης από το 2013 δεν λύνεται το πρόβλημα, αλλά η Ευρωζώνη “αγοράζει χρόνο” με την ελπίδα ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία θα μπορέσουν κάποτε να λύσουν τα προβλήματά τους. “Έχω αμφιβολίες ότι θα έρθει η ανάπτυξη, για κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν ένα θαύμα”, λέει ο κ. Μπόσομγουρθ. Ειδικά για την Ελλάδα προσθέτει ότι “δεν υπάρχει στην ιστορία ούτε ένα παράδειγμα χώρας, η οποία να έκανε τις απαιτούμενες προσαρμογές μέσα σε ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών”.
Ο μάνατζερ της Pimco εκτιμά ότι οι Έλληνες, Ιρλανδοί και Πορτογάλοι “δεν θα δεχτούν να πληρώσουν ένα τόσο μεγάλο αντίτιμο για το ευρώ”, που συνεπάγεται το εφαρμοζόμενο σήμερα “σχέδιο Α”, γιατί “εξυπηρετεί κυρίως τις τράπεζες που πήραν στο παρελθόν λάθος επενδυτικές αποφάσεις και όχι τους πολίτες στις υπερχρεωμένες χώρες. Ο κ. Μπόσομγουρθ προτείνει το “σχέδιο Β”, δηλαδή Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους και να εγκαταλείψουν το ευρώ. Υπολογίζει ότι “255 δισ. ευρώ χρέη πρέπει να διαγραφούν προκειμένου οι τρεις χώρες να ανταποκριθούν και πάλι στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας”. Ταυτόχρονα, λέει, “οι εναπομείνασες χώρες του πυρήνα της ευρωζώνης θα πρέπει να εγγυηθούν τα ομόλογα Ισπανίας και Ιταλίας” – πρόκειται για μία ευρωπαϊκή εκδοχή των ‘Brady Bonds’, που βοήθησαν τις χώρες της λατινικής Αμερικής στη δεκαετία του ’80 να βγουν από το τέλμα των χρεών.
