Είναι εξαιρετικά δύσκολες οι στιγμές που περνά ο Λαός μας.
Η ανέχεια έφτασε να δέρνει σκληρά ακόμα και τα μεσαία εισοδή-ματα, ενώ ακόμα και πολλά παιδιά, υποφέρουν από υποσιτισμό, γεγο-νός που διαπιστώνουν οι εκπαιδευτικοί που τους κάνουν μαθήματα.
Η πολιτεία ήδη ξεκινά πρόγραμμα σίτισης των παιδιών στα σχο-λεία όπου φοιτούν, και θα ξαναζήσουμε εκεί, εικόνες των πρώτων μετα-πολεμικών χρόνων.
Αυτήν τη στιγμή ακριβώς, όμως αρχίζει να αναδεικνύεται το μεγα-λείο της ψυχής των Ελλήνων με την αλληλεγγύη που επιδεικνύουν.
Εντελώς ανοργάνωτα και απρόκλητα, άρχισαν να εκδηλώνονται δημόσια, διάφορες προσφορές του λαού μας προς εκείνους που μα-στίζονται από την ανέχεια.
Οι προσφορές αυτές περιλαμβάνουν από ρουχισμό μέχρι και διά-φορα τρόφιμα.
Μάλιστα στην Θεσσαλονίκη ήταν συγκινητικό, όταν οι παραγωγοί της πατάτας από το Νευρωκόπι Δράμας, έσπευσαν να προσφέρουν στους Θεσσαλονικείς, κάποιους τόνους πατάτες σε μικρά τσουβαλάκια.
Εμείς βλέπουμε με ιδιαίτερη συγκίνηση αυτή την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων του Λαού μας, που σπεύδουν να προσφέρουν ακόμα και από τον υστέρημα τους, σ’ αυτούς που δεν έχουν τον «επιούσιο».
Η ανθρωπιά και η συμπόνια, φαίνεται ότι τελικά δεν έχει εκλείψει σ’ αυτόν τον τόπο, αλλά υπέφωσκε και ανέμενε την δοκιμασία για να εκδη-λωθεί.
Εύγε λοιπόν σ’ όλους για όλα όσα προσφέρουν, λίγα ή πολλά.
Μόνο που επειδή εμείς είμαστε καχύποπτοι, και επειδή υπάρχουν και αδίστακτοι «επιτήδειοι», σκεπτόμαστε μήπως θα ήταν ασφαλέστερο, κυρίως τα τρόφιμα, να δίδονται μέσω κάποιων υπεύθυνων φορέων, όπως είναι η Εκκλησία ή άλλοι φιλανθρωπικοί φορείς.
Το λέμε αυτό, για να μη δούμε, αυτά που προορίζονται για τους στερημένους ανθρώπους, να πωλούνται στα ράφια κάποιων παντοπωλείων!
