Τελικά το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών φρόντισε να επανορθώσει την λαθεμένη απόφαση του, με την οποία κρατήθηκε προσωρινά ο Η-γούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου Αρχιμανδρίτης Εφραίμ.
Βέβαια είναι απορίας άξιο πως το Συμβούλιο Εφετών σήμερα είδε τα ίδια πραγματικά περιστατικά διαφορετικά απ’ ότι τα είχε δει προ δύο μηνών.
Το λέμε διότι μετά την προηγουμένη απόφαση του, που έκρινε ότι έπρεπε να κρατηθεί ο Ηγούμενος, το μόνο που μεσολάβησε είναι η κα-τακραυγή εντός και εκτός της Χώρας μας.
Όμως ακόμα και η τωρινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Α-θηνών, παρά την επανόρθωση ενός προηγουμένου λάθους, δεν από-φυγε ένα άλλο.
Διότι ήξερε πολύ καλά, ακόμα και από το περιεχόμενο της δικο-γραφίας που διαχειρίζεται, ότι ο συγκεκριμένος Ιερομόναχος, όπως άλ-λωστε και κάθε Μοναχός, είναι ακτήμων, δηλαδή δεν διέθετε προσωπική κινητή ή ακίνητη περιουσία.
Όμως του επέβαλε μεταξύ των άλλων, και τον περιοριστικό όρο της χρηματικής εγγύησης ποσού 300.000€.
Και με δεδομένο ότι γνώριζε ότι δεν διέθετε ο ίδιος το ποσό αυτό, ουσιαστικά του έλεγε είτε να τα πάρει από την Ιερά Μονή – που είναι Νο-μικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου – είτε να τα προσφέρει κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι!
Επέβαλε δηλαδή το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών ένα όρο που ήξερε καλά ότι ουσιαστικά θα τον εκπληρώσουν άλλοι!
Τέτοιου είδους λάθη δεν δικαιούται να κάνει η Δικαιοσύνη, διότι οι δίκαιες αποφάσεις, οφείλουν να αντέχουν σίγουρα και στην κοινή λογι-κή, και η συγκεκριμένη δεν αντέχει στην δική μας.
Ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την Χώρα, θα μπορούσε να επιβληθεί, αλλά δεν έπρεπε από την στιγμή που ο Ηγούμενος ενώ ή-ταν στο εξωτερικό ήλθε στην Πατρίδα μας για να απολογηθεί και κρα-τήθηκε.
Και κάτι για να τελειώνουμε: ο Ηγούμενος Εφραίμ δεν έχει λόγο να φοβάται την φυλακή διότι η όλη ζωή του είναι «απόκοσμη», μακριά από τις κοσμικές απολαύσεις.
Διότι και στην φυλακή που κρατήθηκε, ξέρουν οι πάντες, και αν δε το ξέρουν ας το μάθουν ότι πρόσφερε έργο, εξομολογούσε κρατουμέ-νους, τους ενίσχυε ψυχολογικά και βοηθούσε να διαμορφώσουν τον σωστό χαρακτήρα, που απαιτεί οι κοινωνική τους επανένταξη!
Όμως ένα «Εφραίμ» τον έχει ανάγκη η Μοναχική Συνοδεία της Μονής του και τον χρειάζεται όλη η Κοινωνία!
Με δυο λέξεις ο Εφραίμ δεν αποζητά την κοινωνική ζωή, αλλά οι άνθρωποι της Κοινωνίας τον αποζητούν!
