Είναι γνωστό ότι ο Λαός μας και Φιλελεύθερος είναι και Δημοκρατικός, άλλωστε η Χώρα αυτή γέννησε τη Δημοκρατία.
Κάθε χρόνο λοιπόν την ημέρα της Επετείου της 21ης Απριλίου του 1967, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δηλαδή το Τύπος το Ραδιόφωνο και η Τηλεόραση, είχαν ειδικά αφιερώματα με τα οποία κατάγγελλαν το «πραξικόπημα» των Συνταγματαρχών το 1967.
Παράλληλα και ο κόσμος την ημέρα αυτή, είχε την ευκαιρία να εκ-φράσει την αντιπάθεια του προς το καθεστώς της Επταετίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Φέτος όμως που ο κόσμος υποφέρει ακόμα και για τον άρτο τον επιούσιο, που υποχρεώνεται να τρέφεται από τις οικονομίες που είχε χθες, και να ψάχνει ακόμα και στα σκουπίδια, ενώ από την άλλη νοιώθει καλά ότι τον καταληστεύουν και γίνεται η μια αρπαχτή μετά την άλλη.
Όταν τα πολιτικά κόμματα φτάνουν ακόμα και προχθές, να παίρνουν από τα χρήματα του φτωχού Λαού για να κάνουν τον προεκλογικό τους αγώνα, και την ίδια ώρα να καλούν τον Λαό να ζήσει με λιτότητα.
Όταν ο κόσμος βλέπει ακόμα, ότι βρίσκεται στην Φυλακή ένας υπέργηρος Αξιωματικός ο Δερτιλής, ενώ όλα τα πολιτικά «λαμόγια» που ρήμαξαν το Κράτος κυκλοφορούν περήφανα και ελεύθερα.
Όταν τέλος ο Λαός έχει καταλάβει πλέον καλά, ότι τα «Δημοκρατικά» Κόμματα είναι αυτά που τον κατάντησαν από άρχοντα και περήφανο Έλληνα, σε ένα επαίτη στις πόρτες τις Ευρώπης.
Όταν με δυο λέξεις οι Έλληνες θυμούνται πως ζούσαν και βλέπουν πως τους κατάντησαν να ζουν σήμερα.
Όταν τα βλέπουν όλα αυτά, η μεγάλη πλειονοψηφία των Ελλήνων φέτος, όχι μόνο δεν εκφράζει την αποστροφή της προς την 21η Απριλίου του 1967, αλλά δεν διστάζει να λέει φανερά και χωρίς περιστροφές «πού είσαι Παπαδόπουλε»!
Δυστυχώς όλοι οι Δημοκρατικοπατέρες υπέσκαψαν για τα καλά τα τελευταία 30 χρόνια, αυτό που λέμε Δημοκρατία.
Απ’ εδώ και πέρα όμως επειδή «Παπαδόπουλος» σίγουρα δεν πρόκειται να υπάρξει, ένας Θεός μόνο ξέρει τι άλλο μας περιμένει!
