Το δικηγορικό γραφείο του Vincent Grandil, στο Παρίσι, λαμβάνει πολλά τέτοια τηλεφωνήματα, τελευταία. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται ο καλοπληρωμένος CEO μιας εκ των πρώτων σε κέρδη εταιρειών της Γαλλίας. Και είναι ανήσυχος. Ο Γάλλος πρόεδρος, Francois Hollande, θέλει να επιβάλει φόρο 75% στα εισοδήματα που ξεπερνούν το 1 εκατ. ευρώ ετησίως. «Θα έπρεπε να ετοιμάζομαι να φύγω από τη χώρα;», ρωτά τον Grandil ο μάνατζερ. Η συμβουλή του δικηγόρου δεν είναι πολύ καθησυχαστική: «Περίμενε και θα δούμε. Τουλάχιστον για τώρα».
«Λαμβάνουμε πολλά τηλεφωνήματα από καλά αμειβόμενα στελέχη που ρωτούν εάν θα πρέπει να φύγουν από τη Γαλλία», εξηγεί στους New York Times ο Grandil, εταίρος στην Altexis, τη δικηγορική φίρμα που ειδικεύεται σε φορολογικά θέματα για επιχειρήσεις και εύπορους. «Ακόμα και νέοι, δυναμικοί άνθρωποι που κερδίζουν 200.000 ευρώ το χρόνο αναρωτιούνται εάν πρέπει να παραμείνουν σε μια χώρα όπου το να βγάζει κανείς χρήματα δεν θεωρείται καλό πράγμα».
Πραγματικά, η επιχειρηματική τάξη της Γαλλίας ανησυχεί, καθώς ο Hollande, ο πρώτος Σοσιαλιστής πρόεδρος της χώρας μετά τον Francois Mitterrand, προωθεί ένα μανιφέστο πατριωτισμού που προβλέπει την πληρωμή πρόσθετων φόρων, προκειμένου να σταθεί η πατρίδα και πάλι στα πόδια της. Η πρόταση για φορολόγηση 75%, την οποία το κοινοβούλιο πρόκειται να υιοθετήσει το Σεπτέμβριο, στοχεύει στην ενίσχυση των δημόσιων οικονομικών της χώρας, μπροστά στην ευρωπαϊκή κρίση.
Αυτό που λίγοι ομολογούν, ωστόσο, είναι ότι οι Γάλλοι που εμφανίζουν ετήσια εισοδήματα άνω του 1 εκατ. ευρώ δεν είναι πολλοί. Υπολογίζονται το πολύ σε 30.000, σε μία χώρα με πληθυσμό 65 εκατομμυρίων. Επομένως, τα έσοδα από αυτό το φόρο δεν θα είναι παρά ένα μικρό μέρος των 33 δισ. ευρώ που καλείται να συγκεντρώσει η κυβέρνηση τον επόμενο χρόνο, προκειμένου να επιτύχει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.
Αναλυτές εξηγούν ότι παρότι τα έσοδα θα είναι μικρά, η συμβολικής σημασίας κίνηση αυτή, θα δώσει στον Hollande την ευκαιρία να επιβάλει ευκολότερα τις επώδυνες περικοπές του στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Φορολογώντας τους πλούσιους με τέτοια μανία, ο Γάλλος πρόεδρος θα είναι πιο δικαιολογημένος όταν θα κόψει τα εισοδήματα των πολλών.
«Οι Γάλλοι δεν έχουν μια άνετη σχέση με το χρήμα. Εδώ, κάποιος που είναι αυτοδημιούργητος, που δημιουργεί θέσεις εργασίας και γίνεται εκατομμυριούχος, αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά στην κουλτούρα μεταξύ Γαλλίας και ΗΠΑ», εξηγεί ο δικηγόρος.
Για αυτό και πολλές επιχειρήσεις ετοιμάζουν σχέδια έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να μεταφέρουν τα ακριβοπληρωμένα στελέχη τους εκτός Γαλλίας. Σύμβουλοι, λογιστές, δικηγόροι και μεσίτες έχουν ήδη αναλάβει τέτοια projects. Ασφαλώς, δεν θέλουν να αποκαλύψουν τα ονόματα των πελατών τους. Πάντως, ομολογούν ότι οι εύποροι της Γαλλίας κοιτάζουν προορισμούς όπως η Βρετανία, η Ελβετία και οι ΗΠΑ.
Σαν να μην έφτανε αυτό, μαρτυρούν ότι εταιρείες –νεοσύστατες αλλά και πολυεθνικές- καθυστερούν τα σχέδιά τους για επενδύσεις στη Γαλλία, για τη μεταφορά εργαζομένων τους εκεί ή ακόμα και για νέες προσλήψεις.
Το εάν κάποιοι εύποροι κάτοικοι της χώρας θα αποφασίσουν να φύγουν, ή εάν τα σχέδια μεγάλων εταιρειών θα αλλάξουν, μένει να φανεί. Παρατηρητές δεν αποκλείουν ένα μέρος από τη σχετική σεναριολογία να αποτελεί κινήσεις τακτικής και εκβιασμού σε αυτή την πατρίδα σκάκι που παίζουν εύποροι φορολογούμενοι και επιχειρήσεις απέναντι στην κυβέρνηση.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι κατά τη δεκαετία του 1980, όταν ο Mitterrand αύξησε τους φόρους, κάποιοι πράγματι εγκατέλειψαν τη Γαλλία, για άλλες χώρες. Και πιο πρόσφατα, το πρώην μοντέλο της Victoria’s Secret, Laetetia Casta, ο διάσημος εστιάτορας Alain Ducasse και ο τραγουδιστής Johnny Hallyday προκάλεσαν σούσουρο, όταν μετακόμισαν σε γειτονικές χώρες, για να γλιτώσουν τη βαριά γαλλική φορολογία.
Όμως, ο Hollande πιέζεται ασφυκτικά, καθώς έχει δεσμευτεί να μειώσει το γαλλικό δημοσιονομικό έλλειμμα, που σήμερα διαμορφώνεται στο 4,5% του ΑΕΠ, στο 3% έως το 2013.
Το πώς θα καταφέρει να μειώσει το έλλειμμα στα επίπεδα αυτά, όμως, αποδεικνύεται ένα πολιτικό ερώτημα, και όχι δημοσιονομικό, σε μια χώρα όπου τα μισά νοικοκυριά κερδίζουν λιγότερα από 19.000 ευρώ το χρόνο και μόνο το 10% βγάζει περισσότερα από 60.000 ευρώ.
