Ο μεγιστάνας της ναυτιλίας ρίσκαρε και επένδυσε 7 δισ. δολ. μέσω της Seadrill παρά την κρίση
ΜΟΤΤΟ: «Κάποιες πλατφόρμες έχουν ήδη μισθωθεί από την BP, όμως, τα 10 δισ. δολ. των χρεών της εταιρίας του είναι υπερδιπλάσια των εκτιμώμενων εσόδων»
O John Fredriksen, o μεγιστάνας της ναυτιλίας, με περιουσία 13,2 δισ. δολαρίων είναι ένας από πιο ισχυρούς, σεβαστούς αλλά και… τρομακτικούς άνδρες στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ελέγχει το μεγαλύτερο στόλο supertankers στον κόσμο, την πιο πολύτιμη εταιρεία εξόρυξης ανοικτής θαλάσσης (deep-water drilling) καθώς και μία αρμάδα 128 άλλων πλοίων, που μεταφέρουν ορυκτά, σιτηρά, ψάρια, LNG και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Παρότι είναι ο επικεφαλής μιας τέτοιας επιχείρησης, ο Fredriksen δηλώνει ότι εξακολουθεί να λειτουργεί με το ένστικτό του. Και όταν το ένστικτό του του λέει να ποντάρει ακόμα και τις εταιρείες του, τις Frontline 2012 και Seadrill, δεν διστάζει να το ακολουθήσει.
Πρόσφατα, αυτό το ένστικτό του, του είπε να επενδύσει σε τάνκερς και εξέδρες εξόρυξης. Και εκείνος έριξε 7 δισ. δολάρια, μέσω της εταιρείας του Seadrill. Συγκεκριμένα, επένδυσε σε 18 πλατφόρμες εξόρυξης ανοικτής θαλάσσης, ενώ έριξε και 4 δισ. δολάρια σε σχεδόν 50 πλοία, σχεδιασμένα να μεταφέρουν LNG, πετρέλαιο, προπάνιο και άλλα καύσιμα. Στόχος του; Να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την κυριαρχία του στη μεταφορά όλων των υγρών καυσίμων.
Ο επιχειρηματίας γνωρίζει καλά ότι οι προοπτικές για την ανάπτυξη της αγοράς πετρελαίου, μαζί με εκείνες της παγκόσμιας οικονομίας, δεν είναι ευνοϊκές. Όμως, κατά την άποψή του, είναι και πολύ απρόβλεπτες για να γίνουν η βάση για την όποια επιχειρηματική απόφαση. Για αυτό και εκείνος στηρίζει τις επενδύσεις του στην εκτίμηση ότι οι τιμές των πλοίων είναι πολύ χαμηλές για να μην τις εκμεταλλευτεί. Τα ναυπηγεία της Σιγκαπούρης πουλούν τις πλατφόρμες εξόρυξης ανοικτής θαλάσσης στα 535 εκατ. δολάρια έκαστη, δηλαδή τουλάχιστον 31% φθηνότερα σε σχέση με το 2008. Τα ναυπηγεία της Κίνας και της Ν. Κορέας ζητούν μόλις 80 εκατ. δολάρια για τα supertankers, ενώ το κόστος τους ήταν διπλάσιο το 2007.
«Βασικά, είμαι ένας trader», παραδέχεται ο Fredriksen, προσπαθώντας να εξηγήσει τη λογική του. «Πιστεύω ότι εδώ που καθόμαστε, είμαστε πολύ κοντά στα χαμηλά της αγοράς. Και στα χαμηλά της αγοράς, θέλω να είμαι αγοραστής. Αυτό είναι το παιχνίδι», δηλώνει.
Άλλοι πλοιοκτήτες συνηθίζουν να ακολουθούν τις κινήσεις του Fredriksen. Το Φεβρουάριο, όταν ανακοίνωσε ότι χτίζει νέα τάνκερς για το στόλο του, οι ανταγωνιστές του έσπευσαν να δώσουν και εκείνοι τις παραγγελίες τους, για 21 ακόμα πλοία. Αυτό σημαίνει ότι ο επιχειρηματίας θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Εάν οι κινήσεις του προκαλέσουν την «πλημμύρα» της αγοράς με υπερβολικά πολλά πλοία, τότε η τιμή του μέσου ημερήσιου ναύλου θα πέσει σε επίπεδα που δεν είναι πια κερδοφόρα.
Οι επενδύσεις της Seadrill είναι υψηλού ρίσκου. Τόσο, που μπορούν να καταστρέψουν οικονομικά τον Fredriksen, ή να τον εκτινάξουν ακόμα πιο ψηλά. Κάποιες από τις νέες πλατφόρμες έχουν ήδη μισθωθεί μακροπρόθεσμα από την BP, όμως, τα 10 δισ. δολάρια των χρεών που συσσώρευσε η Seadrill για να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις αυτές, είναι υπερδιπλάσια των εκτιμώμενων εσόδων της για το 2012. Εάν η αύξηση των διαθέσιμων πλοίων στην αγορά συμπιέσει τους ναύλους, τότε, η Seadrill κινδυνεύει να πνιγεί μέσα στα χρέη.
Όμως, ο Fredriksen δεν πτοείται. Ήδη, ετοιμάζει την επόμενη επένδυσή του, που θα αφορά τη δημιουργία ενός στόλου με τάνκερς οικονομικά στην κατανάλωση καυσίμων, με στόχο τη μείωση του ημερήσιου κόστους λειτουργίας έως και κατά 20%.
