Ο Νίκος Γκάλης, ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας που έχει να παρουσιάσει το ελληνικό μπάσκετ και ουσιαστικά ο βασικός υπαίτιος για την αλλαγή του ρου της ιστορίας του αθλήματος, μιλά σπανίως, αλλά όταν επιλέγει να το κάνει, τα λόγια του συζητιούνται για αρκετό καιρό.
Με αφορμή, λοιπόν, την επιλογή του ονόματός του μεταξύ των 13 μη Αμερικανών υποψηφίων για μια μόνο θέση στο λεγόμενο «Naismith Memorial Basketball Hall of Fame» (η αρμόδια επιτροπή θα ανακοινώσει το πόρισμά της στις 15 φεβρουαρίου 2013) ο «γκάνγκστερ» του ελληνικού μπάσκετ παραχώρησε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό «102FM».
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην υποψηφιότητά του, τους «αντιπάλους» του, την ομάδα μπάσκετ του Αρη, που τον ανέδειξε, ενώ δεν…μάσησε τα λόγια του όταν ρωτήθηκε σχετικά με τις τιμές, που έχει γνωρίσει στην Ελλάδα. Αναλυτικά η συνέντευξή του:
Για την υποψηφιότητα του: «Σίγουρα είναι η μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτε μπασκετμπολίστα. Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στη Νέα Υόρκη, πού να φανταζόμουν ότι τώρα θα συζητούσαμε κάτι τέτοιο; Ούτε που θα το σκεφτόμουν… Είναι το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή. Είναι απίστευτο, αν σκεφτείς ποια ονόματα βρίσκονται εκεί. Δεν έχω αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, με τιμά και μόνο που είμαι υποψήφιος».
Για την είσοδό του στο «Hall of Fame» της FIBA: «Έχω μπει στο ευρωπαϊκό ”Hall of Fame”, αλλά το αμερικανικό είναι η κορυφή. Δεν υπάρχει πιο… top απ’ αυτό. Πάντως δεν συγκρίνεται με τις ομαδικές επιτυχίες. Το μπάσκετ δεν είναι τένις. Θέλω να πω ότι δεν συγκρίνεται με το Ευρωμπάσκετ του ’87 και δεν μου δίνει τη χαρά που μου έδωσαν εκείνες οι νίκες του παρελθόντος».
Για τους άλλους υποψήφιους: «Γνωρίζετε όλοι την πορεία του Ντίβατς και την πολύ καλή καριέρα του. Είναι και ο Όσκαρ Σμιντ και όλοι οι άλλοι που είναι μεγάλοι παίκτες. Είναι τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά τους».
Για το ότι στην Ελλάδα δεν τιμήθηκε δεόντως: «Ας βλέπουν τους ξένους, μήπως και ντρέπονται λίγο. Εμένα όμως μ’ ενδιαφέρει τι ξέρει ο κόσμος για μένα, δεν είμαι άνθρωπος που ασχολείται με το ποιος θα με τιμήσει. Ο κόσμος είναι ακόμη θερμός απέναντί μου».
Για τα προβλήματα του Άρη: «Το μπάσκετ είναι επαγγελματικό, όλο το θέμα είναι οικονομικό. Εξαρτάται τι παίκτες αγοράζεις. Το μπάσκετ στη Βόρεια Ελλάδα γενικά, δεν είναι, όπως όταν αγωνιζόμουν. Στον Άρη πρέπει να μπει κόσμος που αγαπά την ομάδα και να κάνει ό,τι το καλύτερο. Ας μην περιμένουμε όμως τις παλιές επιτυχίες. Δε γίνεται μόνο με αγάπη. Χρειάζεται στήριξη από κάποιον μεγάλο οικονομικό παράγοντα».
Για το ελληνικό μπάσκετ: «Από το ’87 και μετά το μπάσκετ έχει μπει στο πετσί των Ελλήνων, τα παιδιά το αγαπούν και θα βγουν ταλέντα και στο μέλλον».
