Ρήξεις και τομές απαιτούνται για την εφαρμογή των νόμων, τόνισε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε εκδήλωση για την εγκληματικότητα και την ανασφάλεια κατά την εποχή της οικονομικής κρίσης που συνδιοργάνωσαν το Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών Εγκληματολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, στην Τεχνόπολη.
«Αυτό που έγινε από το 1974 μέχρι σήμερα, η προσπάθεια να κουκουλώσουμε τις σκληρές επιλογές, να μην κάνουμε τις σκληρές επιλογές που απαιτούνται, νομίζω ότι είναι μια από τις αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στα αδιέξοδα που βιώνουμε σήμερα», παρατήρησε ο κ. Δένδιας, για να προσθέσει στη συνέχεια: «Ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοιχτοί από το 1974-1975 μέχρι σήμερα. Είτε αυτοί λέγονται ανομία, είτε αυτοί λέγονται καταλήψεις, είτε αυτοί λέγονται μεταναστευτικό, είτε μιλάμε για το άγος της Μαρφίν. Όλα αυτά πρέπει να βρουν το δρόμο τους. Και ο δρόμος τους μπορεί και πρέπει να είναι μόνο ένας, η εφαρμογή των νόμων προς όλους».
Ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, αναφέρθηκε στη στάση «κάποιου κομματιού της Αριστεράς» απέναντι στη βία λέγοντας: «Βλέπουμε τον πανεπιστημιακό χώρο να νομιμοποιείται σαν ένας θύλακας “ελευθερίας” μέσα σε έναν αυταρχικό περίγυρο, άρα και ως χώρος βίαιης αντίστασης απέναντι στην κρατική εξουσία, λες και ζούμε ακόμη σε καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας. Την αποθέωση αυτής της αντίληψης τη βλέπουμε στη στάση κάποιου κομματιού της Αριστεράς απέναντι στην ένοπλη τρομοκρατία καθ ‘όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Ο ένοπλος τρομοκράτης είναι “εκτελεστής”, η μακρά ένοπλος χειρ μιας δικαιοσύνης “λαϊκής”, που είναι βεβαίως υπέρτερη της αστικής».
Προλογίζοντας την εκδήλωση, ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», Γιάννης Μιχελάκης, αναφέρθηκε στην έξαρση φαινομένων, όπως «τα κύματα της παράνομης μετανάστευσης, το οργανωμένο έγκλημα, οι ανθρωποκτονίες για ασήμαντη αφορμή, οι ληστείες, οι κλοπές, η μικροπαραβατικότητα».
Τέλος σχολίασε την περίπτωση της βίλας Αμαλία λέγοντας: «Όλοι ξέρουμε ότι πανεπιστημιακοί χώροι κατά περίσταση, αλλά και ιστορικά κτίρια σε μόνιμη βάση, χρησιμοποιούνταν από ομάδες περιθωριακών στοιχείων σαν εστίες βίας και ανομίας. Χαρακτηριστική, αλλά όχι μοναδική, η περίπτωση των αυτοαποκαλούμενων αναρχικών που είχαν καταλάβει εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια τη βίλα Αμαλία. Και, όπως αποδείχθηκε, τη χρησιμοποιούσαν σαν παρασκευαστήριο μολότοφ και ορμητήριο βίας».
