Εργατικό ατύχημα θεωρείται η απόπειρα αυτοκτονίας, εφόσον είναι αποτέλεσμα πίεσης από πλευράς εργοδότη για πρόσθετη εργασία.
Αυτό έκρινε ο Άρειος Πάγος, εξετάζοντας την περίπτωση εργαζόμενης σε αλλαντοποιία της βορείου Ελλάδος, ακυρώνοντας παράλληλα την απόλυσή της και επιδικάζοντας της ποινή 60.000 ευρώ.
Ο Άρειος Πάγος εξέτασε την περίπτωση 50χρονης εργάτριας η οποία αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, μετά τις πιέσεις των εργοδοτών της να αναλάβει ως πρόσθετη εργασία τα καθήκοντα καθαρίστριας.
Η εργαζόμενη είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη επιχείρηση το 1993. Τον Απρίλιο του 2008 της ζητήθηκε να αναλάβει τον καθαρισμό των χώρων μιας άλλης επιχείρησης του ιδίου ομίλου, ώσπου να προσληφθεί ως καθαρίστρια. Η εργαζομένη αρνήθηκε την παράλληλη απασχόληση, ωστόσο οι εργοδότες συνέχισαν να την πιέζουν, την εξύβρισαν και την απείλησαν με απόλυση.
Ύστερα από συνάντηση με νομικό εκπρόσωπο της επιχείρησης η εργαζομένη πήγε στην κουζίνα, πήρε ένα μαχαίρι και έκοψε τις φλέβες στο αριστερό της χέρι. Μεταφέρθηκε στη συνέχεια στο νοσοκομείο και έλαβε δίμηνη αναρρωτική άδεια.
Τρεις μήνες μετά την επιστροφή της στην εταιρεία, τον Αύγουστο του 2008, οι εργοδότες κατήγγειλαν την εργασιακή της σύμβαση.
Επικύρωσε απόφαση του Εφετείου
Ο Αρειος Πάγος επικύρωσε εφετειακή απόφαση που είχε δεχθεί ότι οι συνθήκες εργασίας ήταν εκτάκτως δυσχερείς και ασυνήθιστες και είχαν προκαλέσει υπέρμετρη καταπόνηση του οργανισμού αυτής, η οποία είχε πολλές φορές διαμαρτυρηθεί για τις συνθήκες αυτές, χωρίς όμως να δίνεται λύση στο πρόβλημά της.
«Η συνεχής δε πίεση για την εκτέλεση των καθηκόντων της, η απαίτηση του εργοδότη για αύξηση του όγκου της εργασίας της, με την ανάθεση και άλλης εργασίας σε διαφορετικό μάλιστα εργοδότη, η επιμονή του προς τούτο και η απειλητική και εξυβριστική συμπεριφορά του, προκάλεσαν την ψυχολογική και νευρική κατάπτωση της εργαζομένης, εν όψει μάλιστα και του κινδύνου που αντιμετώπιζε να απολέσει την εργασία της σε περίπτωση πραγματοποιήσεως της απειλής, αφού ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να αντεπεξέλθει στην εκτέλεση όλων των καθηκόντων της, της οικονομικής ανάγκης που είχε για την εργασία της και τις εξ αυτής αποδοχές και της αδυναμίας της ή τουλάχιστον της μεγάλης δυσχέρειας εξευρέσεως άλλης εργασίας λόγω του ότι ήταν 50 ετών, με αποτέλεσμα, μη έχοντας την ικανότητα να αποφασίσει λογικά, να δημιουργηθούν σε αυτήν τάσεις αυτοκαταστροφής και να προβεί στον αυτοτραυματισμό της».
Κατόπιν αυτών το Εφετείο, όπως και ο Αρειος Πάγος, έκρινε ότι το ατύχημα της εργαζομένης, ανεξάρτητα αν οφειλόταν σε εκούσια πράξη της, αποτελεί εργατικό ατύχημα. Και αυτό γιατί επήλθε από αιφνίδιο και βίαιο συμβάν κατά την εκτέλεση της εργασίας της εργαζομένης και εξ αφορμής αυτής, το οποίο δεν θα ελάμβανε χώρα χωρίς την εργασία της και την εκτέλεσή της υπό τις δεδομένες συνθήκες και περιστάσεις.
Επομένως, σύμφωνα με τους δικαστές, η εργαζομένη δικαιούται χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από το εργατικό ατύχημα. Τέλος, η απόλυσή της κρίθηκε άκυρη ως καταχρηστική, καθώς έγινε από λόγους εκδίκησης, οφειλομένους στη μη αρεστή συμπεριφορά της.
