Νεαρά κορίτσια ακολουθούν αυστηρές έως εξαντλητικές δίαιτες, με συνέπεια να έρχονται αντιμέτωπες με σοβαρές διατροφικές αλλά και ψυχολογικές ασθένειες.
Για περισσότερα από 16 χρόνια η Χάννα Σ., σήμερα 31 ετών, πάσχει από βουλιμία. Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν στην εφηβεία. Ενώ έπαιρνε κιλά, ήθελε να παραμένει λεπτή. Έκανε δίαιτα, έχασε κιλά αλλά μετά πάχυνε ξανά. Αυτό δεν ήθελε να το δεχτεί. Ακόμα και μετά τα γεύματα, έκανε επίτηδες εμετό για να χάσει τις θερμίδες που μόλις είχε πάρει από το γεύμα της. «Ένιωθα ισχυρή, τα είχα όλα υπό έλεγχο, δεν έπαιρνα θερμίδες μετά τα γεύματα με τον εμετό, αλλά αυτό αποδείχτηκε μία πλάνη. Ευτυχώς δεν έπαθα καμία σοβαρή ζημιά», αναφέρει σήμερα η Χάννα.
Όταν είναι κουρασμένη, θυμωμένη ή λυπημένη, τότε η Χάννα τρώει φαγητό και κυρίως πολλά γλυκά σε μεγάλες ποσότητες. Στην αρχή αισθάνεται καλύτερα, αλλά μετά την κατακλύζουν οι τύψεις. Η αύξηση του βάρους της είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να φανταστεί. Για τον λόγο αυτό ζυγίζεται συνεχώς και δοκιμάζει να κάνει στον μπάνιο εμετό για να χάσει τις θερμίδες του φαγητού. Αυτό επαναλαμβάνεται έως και 30 φορές την ημέρα. Δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο από το φαγητό και την κουράζει πολύ που προσπαθεί να το κρατήσει ως μυστικό.
Μια διατροφική διαταραχή μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο, διότι λόγω της συνεχούς πείνας ατροφούν τα όργανα. Μία στις 10 γυναίκες που πάσχουν από ανορεξία υποφέρουν από κατάθλιψη. Η Αννέτε Λέμλερ Λάουερμπαχ δουλεύει εδώ και δώδεκα χρόνια εθελοντικά στο Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών στην Βόννη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του, το 2,5 -5 % στα κορίτσια ηλικίας 15-25 ετών πάσχει από βουλιμία ενώ το 1% από ανορεξία. «Η έλλειψη βιταμινών οδηγεί σε τριχόπτωση, ξηροδερμία, κόπωση, έλλειψη συγκέντρωσης ακόμα και σε νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια», εξηγεί η Λάουερμπαχ.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
«Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που προκαλούν την βουλιμία και την ανορεξία στα νέα κορίτσια είναι η πίεση της κοινωνίας. Η πίεση που τους ασκείται από το περιβάλλον τους στο σχολείο να είναι λεπτές τις οδηγεί σε αυστηρές δίαιτες» επισημαίνει η διπλωματούχος ψυχολόγος Λάουερμπαχ και προσθέτει:«Όποιος όμως είναι ψυχολογικά καλά, τότε δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο διατροφικών ασθενειών». Η αυτοεκτίμηση των ανορεξικών και των βουλιμικών γυναικών είναι χαμηλή.
«Οι γυναίκες που πάσχουν από ανορεξία έχουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Δέχονται μεγάλη πίεση από την οικογένειά τους για άριστες επιδόσεις στο σχολείο» τονίζει η Δρ Κατρίν Ιμπιέροβιτς, η επικεφαλής σύμβουλος της ψυχοσωματικής μονάδας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βόννης. Ακόμα όμως και τα νεαρά αγόρια και οι άνδρες βρίσκονται σε κίνδυνο. «Πλέον δεν αρκεί μία Πόρσε για να εντυπωσιάσει κανείς μία γυναίκα. Πολλοί θέλουν να έχουν το τέλειο σώμα, ασκούνται υπερβολικά, κάνουν αυστηρή δίαιτα και παίρνουν διατροφικά συμπληρώματα ή αναβολικά» επισημαίνει η Λάουερμπαχ. Παρόλο που πολλοί καταλήγουν τόσο αδύνατοι που το σώμα τους είναι σαν σκελετός, εν τούτοις, νιώθουν υπέρβαροι. Το σώμα τους βρίσκεται σε διαταραχή. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στα συναισθήματα για πείνα, θυμό, θλίψη, χαρά, ή κόπωση.
Φαρμακευτική αγωγή
«Η βουλιμία μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να αναπληρωθεί η έλλειψη σεροτονίνης» τονίζει η Λάουερμπαχ. Πρόκειται γα την ορμόνη εκείνη, η οποία δημιουργεί ευφορία στο σώμα. Χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση κατάθλιψης. Τα αντικαταθλιπτικά βοηθούν την βελτίωση της ψυχολογικής διάθεσης των ασθενών. «Οι γυναίκες που έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, μαθαίνουν στην αρχή να αντιμετωπίζουν ουδέτερα το σώμα τους και στη συνέχεια να το αγαπούν. Στις συνεδρίες μαθαίνουν ποιες είναι οι πραγματικές τους ανάγκες και πότε πεινάνε πραγματικά», εξηγεί η Δρ. Ιμπιέροβιτς.
Οι γυναίκες που πάσχουν από ανορεξία θα πρέπει να παίρνουν συγκεκριμένο αριθμό θερμίδων την ημέρα προκείμενου να αυξήσουν το βάρος τους το λιγότερο ανά εβδομάδα κατά 500 γραμμάρια. Πρέπει να μάθουν να μην είναι τόσο αυστηρές με τον εαυτό τους ως προς την διατροφή τους. Εκείνες που πάσχουν από βουλιμία, μαθαίνουν να ελέγχουν πόσο τρώνε. «Ο στόχος για όλες είναι να τρώνε με ευχαρίστηση» αναφέρει η Δρ. Ιμπιέροβιτς. Οι ασθενείς θα πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τα προβλήματα τους και όχι να τα αντιμετωπίζουν με υπερβολικό φαγητό ή με πείνα.
Μία σωστή θεραπεία μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Τα αποτελέσματα της δεν είναι πάντοτε πετυχημένα για τον ασθενή. Στατιστικές δείχνουν ότι τα ποσοστά ίασης ενός ασθενούς που πάσχει από ανορεξία ή βουλιμία είναι 30 %.
