Με αφορμή την αυριανή συμπλήρωση τριών χρόνων από την υπογραφή του Μνημονίου, ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ και του ΕΒΕΑ, δήλωσε:
«Το μνημόνιο συνοδεύτηκε από τεράστια λάθη, τόσο κατά το σχεδιασμό όσο και κατά την εφαρμογή του. Και η βασική ευθύνη γι’ αυτό ανήκει τόσο στην τρόικα που σχεδίασε και επέβαλε άκρως αντιαναπτυξιακά μέτρα για την επίτευξη της δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας μας, όσο και στην κυβέρνηση Παπανδρέου που δεν ετοίμασε και παρουσίασε, ως όφειλε, στους εταίρους της ένα εθνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών αλλαγών. Δυστυχώς τέτοιο σχέδιο δεν υπήρξε, με αποτέλεσμα να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων η τρόικα και να υπαγορεύσει ένα άκρως λανθασμένο μείγμα πολιτικής. Η επιβολή μέτρων εξοντωτικής λιτότητας, σε μια οικονομία που ήδη από τα τέλη του 2008 βρισκόταν σε ύφεση, ήταν μαθηματικώς βέβαιο ότι θα οδηγούσε σε αδιέξοδο.
Η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη στο επίπεδο της εφαρμογής. Αντί να δοθεί έμφαση στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, το βάρος έπεσε στις φορολογικές αυξήσεις και στις οριζόντιες περικοπές μισθών. Αντί να μειωθεί το κράτος, με τολμηρές αποκρατικοποιήσεις και εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης, φορολογούμενοι πολίτες και επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά το κόστος της συντήρησής του.
Έτσι το μνημόνιο όχι μόνο δεν θεράπευσε τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, αλλά επιτέθηκε και στα ελάχιστα υγιή της κύτταρα. Αντί να αντιμετωπίσει τις χρόνιες ασθένειες του δημόσιου τομέα, στράφηκε ενάντια στον ιδιωτικό τομέα με ένα θανατηφόρο συνδυασμό υπερφορολόγησης, κατάρρευσης της ζήτησης και ασφυκτικού περιορισμού της ρευστότητας. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν στο διάστημα αυτό δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και να χαθούν 900.000 θέσεις εργασίας.
Σήμερα, μετά από μεγάλες θυσίες, η ελληνική οικονομία δείχνει να προσεγγίζει τους δημοσιονομικούς στόχους. Όμως η έξοδος από την ύφεση είναι ακόμη μακριά και η ελληνική κοινωνία έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο αντοχής. Η αυτοκριτική δεν φτάνει. Οι εταίροι μας οφείλουν να αναγνωρίσουν έμπρακτα το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί και να προχωρήσουν σε ακόμη πιο τολμηρές κινήσεις για τη μείωση του ελληνικού χρέους.
Όμως, η μεγάλη πρόκληση παραμένει στα δικά μας χέρια. Η Ελλάδα οφείλει σήμερα να εστιάσει όλες τις δυνάμεις της στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και στην προσέλκυση νέων ιδιωτικών επενδύσεων, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει η οικονομία να βγει από την ύφεση και θα αρχίσει σταδιακά η αποκατάσταση του επιπέδου ζωής των πολιτών. Το πολιτικό σύστημα της χώρας οφείλει, έστω και τώρα να διασφαλίσει, ότι οι θυσίες των Ελλήνων δεν θα πάνε χαμένες».
