Οι διαπραγματεύσεις εντείνονται στο Κανκούν, καθώς σήμερα λήγουν οι εργασίες της διάσκεψης, ενώ είναι σίγουρο πως θα συνεχιστούν αμείωτες τουλάχιστον και το Σάββατο.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του WWF, αρκετά νέα κείμενα έχουν έρθει στο τραπέζι.
Αναμένεται η δημιουργία πολλών κλειστών ή ανοιχτών ομάδων εργασίας που θα συζητήσουν τυχόν τροποποιήσεις και αλλαγές επί των κειμένων, αλλά το κλίμα παραμένει τεταμένο.
Οι αρχηγοί κρατών και οι υπουργοί καταφθάνουν στο Κανκούν και από σήμερα θα διεξαχθούν αλλεπάλληλες συζητήσεις μεταξύ τους, παράλληλα με αυτές που διεξάγονται στην ολομέλεια και τις άλλες ομάδες εργασίας.
Ως προς τα υπόλοιπα, η Ιαπωνία εξακολουθεί να τάσσεται κατά της επέκτασης ισχύος του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αυτή τη θέση υιοθετούν επίσης, Ρωσία και Καναδάς, αλλά ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν την έχουν εξαγγείλει δημόσια.
Μικρή έως ελάχιστη πρόοδος έχει επιτευχθεί και στη μείωση του χάσματος γιγατόνων, καθώς και στην προσαρμογή των φτωχότερων χωρών.
Καλύτερα πηγαίνουν οι συζητήσεις για την αποδάσωση, αν και ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπερισχύσουν απόψεις που προωθούν το λεγόμενο “greenwashing”.
Τέλος, φαίνεται πως βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια συμφωνία για τη χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών, κάτι που αν επιτευχθεί θα αποτελέσει ένα ευχάριστο γεγονός.
Αυτές την εβδομάδα, τα φώτα στράφηκαν στους σχεδόν 3.000 αγρότες και χωρικούς από το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στο Κανκούν και οργανώνουν πορείες, εκδηλώσεις και συζητήσεις σε μια προσπάθεια να αναδείξουν τις μεγάλες επιπτώσεις που βιώνουν και πρόκειται να βιώσουν από την προελαύνουσα κλιματική αλλαγή.
«Ποιος θα θρέψει τους ανθρώπους» λένε «αν δεν κάνετε κάτι σοβαρό για το κλίμα;».
Στα παράπλευρα της διάσκεψης αξίζει να τονιστεί η μεγάλη σημασία και η σπουδαιότητα της ανακοίνωσης της Κυβερνητικής Επιτροπής του Ηνωμένου Βασιλείου για την Κλιματική Αλλαγή, με την οποία τονίζεται πως είναι εφικτή η μείωση των εκπομπών της χώρας κατά 60% έως το 2030 (και τουλάχιστον 50% έως το 2025), σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, με κόστος που δεν θα ξεπεράσει το 1% του ΑΕΠ.
Πηγή: Econews
