Τι θα κρίνει την τελική απόφαση του επιχειρηματία. Οι υποστηρικτές του που τον θέλουν στο «τιμόνι» στην δύσκολη συγκυρία της βιομηχανίας, η βαριά ευθύνη, ποιοι τον αποτρέπουν και οι σχέσεις με Δασκαλόπουλο
Στην «κούρσα» για την διαδοχή του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στο… τιμόνι του ΣΕΒ την άνοιξη του 2014, τα ονόματα των «φαβορί» που έχουν ακουστεί είναι πολλά και ηχηρά. Μεταξύ αυτών ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ο επιχειρηματίας που αν και έχει καταφέρει να «χτίσει» μια οικονομική αυτοκρατορία στους τομείς της μεταλλουργίας και της ενέργειας με τζίρους που «ζαλίζουν» και φτάνουν ή και υπερβαίνουν το 1 δισ. ευρώ και με «σύνθημά» του την εξωστρέφεια, παραμένει «προσδεμένος» στην Ελλάδα.
Κόντρα στις οικονομικές δυσκολίες και παρά τις κατά καιρούς πιέσεις μερίδας μετόχων του ομίλου Μυτιληναίος να μεταφερθεί μέρος των δραστηριοτήτων του ή ακόμη και η έδρα του στο εξωτερικό, εκείνος συνεχίζει να αντιστέκεται σε τέτοιου είδους εισηγήσεις.
Είναι μία από τις αιτίες, όπως άλλωστε και ο έντονα παρεμβατικός και καυστικός του λόγος, αλλά και οι υψηλές προσβάσεις που διαθέτει στην ελληνική πολιτική και ευρωπαϊκή οικονομική σκηνή που τον καθιστούν στα μάτια πολλών μελών του ΣΕΒ- τόσο μεταξύ της ομάδας των «σοφών», όσο και εκπροσώπων αναπτυσσόμενων και καινοτόμων επιχειρήσεων- ως μία από τις καλύτερες δυνατές λύσεις για να αναλάβει την προεδρία του Συνδέσμου.
Ειδικά σε μια κρίσιμη συγκυρία που συντελείται μια συνεχής «αποβιομηχάνιση» της ελληνικής οικονομίας, με μεγάλες, παραδοσιακές βιομηχανίες, όπως η Βιοχάλκο, η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά κ.α. να πραγματοποιούν η μία μετά την άλλη «έξοδο» από την χώρα και οι προβλέψεις να κάνουν λόγο και για νέο «κύμα μετανάστευσης» ή και λουκέτων εργοστασίων, η ευθύνη και ο νευραλγικός ρόλος που θα κληθεί να διαδραματίσει ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ, όποιος και αν εκλεγεί, αλλά και τα μέλη του Συνδέσμου στο σύνολό τους, είναι καίρια και μεγάλη.
Θα βγει άραγε μπροστά ο Μυτιληναίος ή θα επιλέξει να μείνει στα «μετόπισθεν», αλλά συνεχίζοντας με τον ίδιο δυναμισμό, όπως μέχρι τώρα, να επισημαίνει, να καυτηριάζει και να παρεμβαίνει στα κακώς κείμενα, αξιοποιώντας τα ισχυρά «όπλα» που διαθέτει στην… φαρέτρα του;
Άλλωστε, πιστεύει πως υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι επιχειρηματίες και ανέκαθεν ήταν της άποψης, ειδικά από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση, πως πρέπει να ενεργοποιηθούν όλοι οι κορυφαίοι του ΣΕΒ σε ένα ισχυρό Διοικητικό Συμβούλιο, με εκτελεστικό πρόεδρο που θα έχει αυξημένη παρέμβαση σε πολιτικό επίπεδο.
ΣΤΗΝ… ΖΥΓΑΡΙΑ
Άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος υποστηρίζουν πως ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ο οποίος από την φύση του χαρακτήρα του δεν θέλει να λαμβάνει βεβιασμένες αποφάσεις και υπό την φόρτιση των πιέσεων που του ασκούνται από πολλούς βιομηχάνους να αναλάβει τα ηνία του Συνδέσμου, θα «ζυγίσει» πολύ προσεκτικά τα δεδομένα, θετικά και αρνητικά, για να δει προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα και να αποφασίσει αν θα μπει ή όχι.
Ασφαλώς και η ανάγκη γίνεται μεγαλύτερη τώρα για να ασχοληθεί κανείς με την προεδρία του ΣΕΒ, για να απαιτήσει, να θέσει διλήμματα και προτάσεις προς την πολιτική ηγεσία του τόπου, καθώς όλο και περισσότερες επιχειρήσεις «φυτοζωούν».
Και ο ίδιος το γνωρίζει καλά αυτό. Όπως γνωρίζει επίσης καλά και τα έντονα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύνολο των ομίλων, χωρίς ο δικός του να αποτελεί εξαίρεση, παρά το γεγονός ότι παραμένει σε κερδοφόρο τροχιά, κινούμενος σε ιστορικά υψηλά το εξάμηνο του έτους και συγκαταλέγεται στα top picks των χρηματιστηριακών αναλυτών και στους «πρωταγωνιστές» των διεθνών αγορών.
Οι στρεβλώσεις της αγοράς ενέργειας, η υπέρμετρη φορολόγηση, το αντιαναπτυξιακό περιβάλλον στην Ελλάδα, η γραφειοκρατία και η διαφθορά αποτελούν το «κοινό νήμα» που… δένει το σύνολο των βιομηχανιών και αποτελούν προβλήματα που αντιμετωπίζει και ο ίδιος στην παραγωγική διαδικασία με το Αλουμίνιον της Ελλάδος και όχι μόνο.
Για ακόμη μια φορά, με την ανακοίνωση των οικονομικών αποτελεσμάτων βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για το αυξημένο ενεργειακό κόστος, το οποίο αντιστοιχεί σε πάνω από 40% της παραγωγής και για το ότι το συνολικό φορολογικό «φορτίο» που θα κληθεί να σηκώσει ο όμιλός του αναμένεται να υπερβεί τα 100 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τον ίδιο δε, τα 2/3 από τα οφέλη του προγράμματος περικοπών λειτουργικών δαπανών εξαϋλώθηκαν από τους νέους φόρους που επιβάρυναν την παραγωγή. Όλα αυτά τα αρνητικά συνιστούν κίνητρο για να μπει στην προεδρία του ΣΕΒ.
Από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς όμως, υπάρχει και το ότι πρόκειται για μια θέση μεγάλης ευθύνης. Χρειάζεται ο πρόεδρος να είναι αφοσιωμένος στον στόχο του και ειδικά σήμερα που πρέπει να διασωθεί το κύρος του κλάδου της βιομηχανίας συνολικά και να αφιερώσει το μεγαλύτερο σχεδόν μέρος του χρόνου του σε αυτή την «αποστολή».
Και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, συνδεδεμένος με την ΜΕΤΚΑ και τις άλλες επιχειρήσεις του ομίλου του, σε καμία περίπτωση, όπως υποστηρίζουν όσοι τον ξέρουν καλά, δεν θέλει να «αποκοπεί» από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, παρά το γεγονός ότι στην διοίκηση βρίσκεται και ο αδελφός του, Γιάννης. Όχι γιατί δεν εμπιστεύεται τις ικανότητες των συνεργατών του, αλλά γιατί ο ίδιος έχει αφιερωθεί από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε να «αναστήσει» την οικογενειακή επιχείρηση «Γενική Αντιπροσωπειών ΑΕ» μέχρι σήμερα που έχει «σφυρηλατήσει» έναν διεθνή όμιλο με παραγωγικές μονάδες στην ενέργεια και στα μέταλλα και κατασκευαστικά έργα σε όλον τον κόσμο.
Υπάρχουν επίσης, και εκείνοι που τον αποτρέπουν να «αποφύγει» την προεδρία του ΣΕΒ με το επιχείρημα ότι η δύσκολη οικονομική συγκυρία λειτουργεί ως αντικίνητρο. Και αυτό, καθώς ο κάθε πρόεδρος, μπορεί να γίνει εύκολα «στόχος επικρίσεων», αν για κάποιο λόγο οι χειρισμοί του και οι παρεμβάσεις του δεν φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Το έχει διαπιστώσει και από την κριτική, καλοπροαίρετη και μη, που έχει δεχτεί κατά καιρούς ο νυν πρόεδρος του ΣΕΒ και κουμπάρος του Μυτιληναίου, Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
Με τις απόψεις Δασκαλόπουλου, πάντως, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος έχει ταυτιστεί σε πολλά θέματα που αφορούν στην αδράνεια των εκάστοτε κυβερνήσεων να δώσουν κίνητρα στους εγχώριους βιομηχάνους, λύσεις στις στρεβλώσεις της αγοράς και στην ανάγκη απόκτησης κοινωνικών ερεισμάτων από πλευράς ΣΕΒ, αλλά δεν λείπουν και κάποιες μικροδιαφωνίες κυρίως ως προς τον νέο ρόλο του Συνδέσμου με «άνοιγμα» προς όλους τους κομματικούς σχηματισμούς.
Άλλωστε, μέσα από τις αντιθέσεις έρχεται η σύνθεση και αυτό είναι ο ορισμός του εποικοδομητικού διαλόγου. Κάτι που οι δύο ισχυροί άντρες το έχουν καλλιεργήσει μεταξύ τους εδώ και χρόνια.
Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΤΟΥ Η ΔΕΠΑ, οι νέες επενδύσεις και το «αγκάθι» της Συρίας
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ο οποίος ήρθε ως «οδοστρωτήρας» στα επιχειρηματικά πράγματα της χώρας από το 1980 έως σήμερα, έχει στα… σκαριά νέες επενδύσεις με «όχημα» κυρίως την ΜΕΤΚΑ, η οποία αποτελεί την «ατμομηχανή» της ανάπτυξης για τον όμιλο, παράγοντας τζίρους γύρω στα 600 εκατ. ευρώ, ενώ παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων.
Η M&M Gas, η κοινή εταιρία που έχει συστήσει με την Motor Oil του Βαρδή Βαρδινογιάννη και η οποία έφερε το πρώτο ιδιωτικό φορτίο φυσικού αερίου (LNG) στην Ρεβυθούσα πριν από μια τριετία, είχε προεπιλεγεί στους υποψήφιους που θα ανταγωνίζονταν την ρωσική Gazprom για την εξαγορά της ΔΕΠΑ στον προηγούμενο διαγωνισμό, ο οποίος τελικά κηρύχθηκε άγονος. Ωστόσο, για επικείμενο νέο διαγωνισμό, ο όμιλος Μυτιληναίου φαίνεται να τηρεί για την ώρα στάση αναμονής.
Το ενδεχόμενο συμμετοχής υπάρχει, αν και όπως τόνισε τον περασμένο Ιούνιο με νόημα, «εάν θα συμμετάσχουμε αυτή την φορά, θα απαιτήσουμε να δούμε όλα τα στοιχεία στο data room». Μάλιστα, είχε αφήσει αιχμές για την διαδικασία, τους όρους και την στόχευση της αποκρατικοποίησης, σημειώνοντας πως κύριο μέλημα της ελληνικής πλευράς θα έπρεπε να είναι το χαμηλό κόστος του αερίου και όχι το τίμημα.
Το όνομα του επιχειρηματία είχε παίξει δυνατά προ ετών και για την απόκτηση της πολύπαθης ΛΑΡΚΟ, αλλά φαίνεται πως το ενδιαφέρον πλέον έχει ατονήσει, δεδομένων και των προβλημάτων της ιστορικής βιομηχανίας νικελίου. Παρόλ’ αυτά παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Πέρα από τον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται και στις νέες επενδύσεις της ΜΕΤΚΑ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Εντός των συνόρων διεκδικεί «κομμάτι» από την… πίτα των 2 δις. ευρώ στα projects διαχείρισης απορριμμάτων, συμμετέχοντας σε σχετικούς διαγωνισμούς, ενώ εκτός ετοιμάζει νέο δυναμικό άνοιγμα με επίκεντρο την υποσαχάρια Αφρική, σε περιοχές όπως η Νιγηρία και η Κένυα.
Σταθερά προσανατολισμένος είναι όμως, και στην διεκδίκηση νέων έργων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου έχει ήδη παρουσία, ενώ το «βλέμμα» του είναι στραμμένο στην ευαίσθητη περιοχή της Συρίας, όπου έχει κατασκευάσει εργοστάσια, προκειμένου να δει τι μέλλει γενέσθαι με τον εμφύλιο και τις επιπτώσεις του.
ΕΦΤΑΣΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΕΝ
Ηχηρές παρεμβάσεις σε υψηλό επίπεδο
Πατριώτης με άποψη. Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που αποδίδουν στον Ευάγγελο Μυτιληναίο όσοι παρακολουθούν τις συχνές παρεμβάσεις του επιχειρηματία μέσω των διεθνών κυρίως ΜΜΕ.
«Ο πατριωτισμός είναι αυτός που κρατά τον όμιλο στην Ελλάδα, παρά το… τρελό φορολογικό φορτίο που καλείται να σηκώσει» υποστήριξε στις αρχές Αυγούστου ο ισχυρός άντρας της ΜΕΤΚΑ σε συνέντευξή του στο Reuters.
Ένας πατριωτισμός, ο οποίος διαφαίνεται και από την πρόθεση του επιχειρηματία να συνεχίσει να στηρίζει τις προσπάθειες επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας Δεν είναι τυχαίο πως ο όμιλός του παραμένει στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το 90% της παραγωγής απορροφάται από τις αγορές του εξωτερικού και μόλις το 10% εγχώρια, ενώ είναι ένας από τους λίγους που συνεχίζουν να κάνουν προσλήψεις. Άλλωστε, όπως είχε τονίσει και τον Δεκέμβριο του 2012 στην Financial Times «δεν είναι σωστό να πρέπει να φύγεις για να επιβιώσεις κόντρα στην συνεχή ύφεση», ενώ προφητική ήταν η δήλωσή του πως «θα κλάψουν μανούλες στην Ελλάδα, αν δεν διορθωθεί η κατάσταση γρήγορα», προβλέποντας ως έναν βαθμό τη μεγάλη «φυγή» ελληνικών επιχειρήσεων και τα επερχόμενα λουκέτα που αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο μέσα στον τελευταίο χρόνο.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, άνθρωπος που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και υποστηρίζει με σθένος τις απόψεις του ακόμη και όταν έχει μπροστά του τον Ευρωπαίο Επίτροπο Οικονομίας, Όλι Ρεν, όταν έκρινε πως έπρεπε να χτυπήσει την πόρτα του γραφείου του για να του εκθέσει τις απόψεις του για τα ελληνικά ζητήματα, το έπραξε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ήταν μεταξύ των επιχειρηματιών εκείνων που παραβρέθηκαν στο δείπνο με τον Γκεργκ Άσμουσεν, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενώ πολλές φορές έχει επισημάνει και τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσουν οι τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους για να ανοίξει η «κάνουλα» της ρευστότητας στην αγορά. Χαρακτηριστικό είναι πως ο όμιλος Μυτιληναίου έχει υποχρεωθεί να χρηματοδοτείται μέσα από την εσωτερική ταμειακή ρευστότητα, τις προκαταβολικές χρηματοδοτήσεις από καθιερωμένους πελάτες και τα περιορισμένα ποσά πιστώσεων από ευρωπαϊκές τράπεζες, με τις οποίες διατηρεί μακροχρόνια σχέση και συνεργασία. Η Μέτκα μάλιστα, η οποία αποτελεί το «διαμάντι» του ομίλου, έχει υποστεί σκληρές συνέπειες λόγω της κρίσης. Πέρυσι, κατέφυγε στην εξοικονόμηση ρευστού για να το χρησιμοποιήσει ως εγγύηση και να μπορεί να συμμετέχει σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η βιομηχανία, τα έχει εκθέσει και στις συναντήσεις που είχαν οι μεγαλοβιομήχανοι με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, αλλά μέχρι τώρα λαμβάνουν μόνο υποσχέσεις ότι θα ξαναεξεταστεί το θέμα του ενεργειακού κόστους και της φορολόγησης.
