Άρθρο του Δημήτρη Καπράνου
«Να χορέψει και η φάρα των γιαχνί σοφών στην Ακαδημία μέσα Αθηνών». Αυτό έγραψε ο μέγας Μανώλης Ρασούλης, που τραγούδησε όσο κανείς άλλος τον πόνο και τους καημούς αυτής της έρμης πατρίδας.
Στον ιδρυτικό νόμο της Ακαδημίας Αθηνών, που συνετάγη επί Ελευθερίου Βενιζέλου, με πρόεδρο τον Φωκίωνα Νέγρη, αναφέρεται ρητώς ότι στα αντικείμενα που πρέπει να εκπροσωπούνται στην Ακαδημία περιλαμβάνεται και η ναυτιλία.
Αυτό το γνωρίζουν λίγοι, κυρίως εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν ότι η ελληνική εμπορική ναυτιλία αποτελεί τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της χώρας, η οποία σήμερα βρίσκεται στην κορυφή του παγκόσμιου πίνακα.
Δηλαδή, μια μικρή χώρα με σχεδόν δέκα εκατομμύρια κατοίκους είναι μπροστά από τεράστιες δυνάμεις, όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ.
Θυμάμαι πάντα τα λόγια του φίλου μου, πρώην υπουργού Ναυτιλίας, Γιώργου Ανωμερίτη: «Οταν πήγαινα στις Βρυξέλλες, στα συμβούλια των υπουργών Γεωργίας, καθόμουν σε μια γωνιά και περίμενα με αγωνία να μου δοθεί κάποια στιγμή ο λόγος. Οταν πήγα ως υπουργός Ναυτιλίας, όλοι κρέμονταν από τα χείλη μου. Λες και αν δεν μιλούσα εγώ δεν μπορούσε να γίνει η σύνοδος».
Αυτή είναι η ελληνική ναυτιλία, πρώτη και αδιαμφισβήτητη δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο πυλώνας της ελληνικής οικονομίας, το μεγάλο και παντοδύναμο όπλο, που οι κοντόφθαλμες ελληνικές πολιτικές ηγεσίες δεν έχουν κατορθώσει μέχρι σήμερα να εκμεταλλευθούν και να χρησιμοποιήσουν κατά τον δέοντα τρόπο.
Εχουμε, δηλαδή, μια πρωτιά παγκοσμίως και μια μοναδική πρωτοκαθεδρία στα κέντρα λήψεως αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είμαστε ένα από τα πρώτα κράτη που μετέχουν.
Πριν από μερικές ημέρες συζητήθηκε στη Βουλή ένα σχέδιο νόμου του υπουργείου Παιδείας. Στη συζήτηση ήταν παρόντες και εκπρόσωποι του συγκεκριμένου κλάδου. Περίμεναν, οι αφελείς, ότι με το νομοσχέδιο θα αποκτούσε, επιτέλους, στην Ακαδημία Αθηνών και την έδρα που δικαιούται, βάσει του ιδρυτικού νόμου, η ναυτιλία.
Αμ, δε! Το σχέδιο όχι μόνο δεν περιελάμβανε την πολυπόθητη έδρα, αλλά είχε εξαλειφθεί οριστικά από αυτό η λέξη «ναυτιλία»! Μόνο ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σταύρος Μιχαηλίδης, από τη Χίο μίλησε υπέρ της ναυτιλίας και ζήτησε να περιληφθεί στο συζητούμενο νομοσχέδιο η έδρα για την πρώτη και καλύτερη ελληνική βιομηχανία.
Τελικά, η ναυτιλία έμεινε απ’ έξω. Μάθαμε από έγκυρη πηγή πως όταν συζητήθηκε στην Ολομέλεια στης Ακαδημίας το σχετικό νομοσχέδιο, ακούστηκε η φράση: «Μα, θα βάλουμε στην Ακαδημία εφοπλιστή;»
Φυσικά, κανείς δεν είχε πει ότι την έδρα έπρεπε να καταλάβει οπωσδήποτε εφοπλιστής. Υπάρχουν καθηγητές, υπάρχουν άξιοι επιστήμονες, όπως υπάρχουν και κορυφαία στελέχη της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας το αντικείμενο των οποίων είναι η ναυτιλία.
Φυσικά, όταν λέμε «ναυτιλία» δεν εννοούμε μόνο τον εφοπλισμό. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα 5.500 ελληνικά και ελληνόκτητα βαπόρια που οργώνουν τις θάλασσες όλου του κόσμου και μεταφέρουν το μήνυμα ότι αυτή η μικρή φλούδα γης ηγείται του κλάδου, μέσω του οποίου μεταφέρεται το 90% του παγκόσμιου εμπορίου.
Αναφερόμαστε στην ίδια την Ελλάδα, την Ελλάδα του Οδυσσέα, του Πυθέα, του Κανάρη, του Μιαούλη, του Κουντουριώτη. Δυστυχώς, όμως, αυτή η μεγάλη δύναμη «δεν χωράει» στο τραπέζι των «γιαχνί σοφών».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
