Σε αγώνα δρόμου για την είσπραξη των περίπου 6 δισ. ευρώ, μέσα στις λίγες εβδομάδες που απομένουν έως το τέλος του 2010, έχει επιδοθεί το Υπουργείο Οικονομικών, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος των δημοσίων εσόδων του προϋπολογισμού. Την ίδια στιγμή, η κάμψη στην αγορά οδηγεί σε συρρίκνωση των εκτιμώμενων από το οικονομικό επιτελείο εσόδων από το ΦΠΑ. Ήταν μία εξέλιξη, που είχαμε προβλέψει και επισημάνει πολλές φορές. Είναι αδύνατο να περιμένει κανείς περισσότερα έσοδα από μία οικονομία, που πιέζεται ασφυκτικά από την πτώση της ζήτησης, από την επιφυλακτικότητα, από τη μείωση στις συναλλαγές, από τους συνεχείς φόρους και επιβαρύνσεις. Όσο ο ιδιωτικός τομέας θα επωμίζεται τα βάρη από την αναποτελεσματικότητα και τη σπατάλη του δημοσίου τομέα και από τα λογής εμπόδια στην επιχειρηματικότητα και θα προσπαθεί να επιβιώσει σε μία οικονομία, που αντιμετωπίζει προβλήματα, τόσο λιγότερο θα μπορεί να αντεπεξέλθει.
Άποψή μας είναι ότι – παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου – η ελληνική οικονομία συνεχίζει να καρκινοβατεί. Εξακολουθεί να πορεύεται σύμφωνα με το ίδιο οικονομικό μοντέλο, που μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα. Η προσπάθεια για τη μείωση της δημόσιας σπατάλης και τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις στη δομή της οικονομίας παραμένει ελάχιστη, σπασμωδική και σποραδική.
Όμως, το πρόγραμμα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας διέρχεται πλέον μία κρίσιμη φάση. Από την επιτυχία της διεξαγωγής του διακυβεύεται η εκταμίευση της επόμενης δόσης τον Μάρτιο του 2011. Κυρίως, όμως, διακυβεύεται η πορεία της ελληνικής οικονομίας, για τα επόμενα χρόνια. Οι «εύκολες» λύσεις της περικοπής των μισθών και των συντάξεων και της επιβολής νέων φόρων δεν αποδίδουν πλέον. Τα μέτρα, που πρέπει να ληφθούν πλέον, θα πρέπει να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Και κυρίως να δημιουργούν προϋποθέσεις για ανάπτυξη σε βάθος χρόνου. Το ζητούμενο είναι ότι η κυβέρνηση θα πρέπει, επιτέλους, να κάνει πράξη όσα ευαγγελίζεται, τόσο καιρό. Αφού βέβαια πρώτα αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και αφήσει στην άκρη μικροπολιτικά συμφέροντα, παρωχημένες αντιλήψεις και πρακτικές άλλων δεκαετιών. Η λύση στην παθογένεια δεν μπορεί να είναι μεσοβέζικη, αλλά οριστική. Και η σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα αναπόφευκτη.
