Την ώρα που ο πρωθυπουργός παρατηρεί τους ίδιους τους υπουργούς του, για το 14μηνο της καθυστέρησης στην Ανάπτυξη, ζητώντας καλύτερο συντονισμό για την επίτευξη των στόχων, η τρόικα φαίνεται πως έδινε τους καινούργιους νέους στόχους. Επιμήκυνση του χρέους. Μίλησε για πρώτη φορά με σαφή τρόπο γι αυτή την ανάγκη ώστε και το δάνειο των 110 δισ να πληρωθεί και νέο να δοθεί, αλλά και η ελληνική οικονομία να μην χρεοκοπήσει υπό τις οδηγίες της.
Τις ίδιες ώρες η Μέρκελ, συμπληρώνοντας την εικόνα, επεσήμανε τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει πλέον το ευρώ. Όλα μοιάζουν για μια ακόμα φορά να κρέμονται σε μια κλωστή. Ο κίνδυνος για την ευρωζώνη και οι φόβοι του ΔΝΤ ότι μετά την Ελλάδα , την Ιρλανδία θα έλθει η σειρά της Ισπανίας και της Πορτογαλίας προσφέρει έστω προσωρινά ένα «μαξιλαράκι σωτηρίας» για τη χώρα μας.
Το κατά πόσο όμως αυτό το «μαξιλαράκι», πέρα από τις πολιτικές αποφάσεις και την κοινή γραμμή της Ε.Ε μπορεί να μας διασώσει είναι μια άλλη ιστορία. Κι αυτό γιατί από τη μια πλευρά αρκούν κάποιες δηλώσεις των ευρωπαίων, η οι τοποθετήσεις της τρόικας περι επιμήκυνσης ώστε τα ελληνικά ασφάλιστρα κινδύνου να εκτιναχθούν και πάλι πάνω από τις 1000 μονάδες, ενώ από την άλλη, στο εσωτερικό της χώρας τίποτα δεν δείχνει ότι άμεσα μπορούμε να βγούμε από τη δίνη της ύφεσης.
Κάτι που επισημαίνουμε εδώ και μήνες ,βγήκε επίσημα από το στόμα του πρωθυπουργού στη διυπουργική επιτροπή. Η υλοποίηση του Μνημονίου αλλά και γενικότερα η τύχη της χώρας εξαρτάται αποκλειστικά από τις μεταρρυθμίσεις που απλά ακόμα βρίσκονται στο στάδιο των συζητήσεων και με την ανάπτυξη που δεν έρχεται.
Εάν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο «αντιμετώπισης» των δύο αυτών στοιχημάτων ,θεωρείται βέβαιο ότι η χώρα θα βυθιστεί στην ύφεση, η ανεργία θα πολλαπλασιαστεί, η καταβολή της τέταρτης δόσης θα αποτελέσει θρίλερ και το αδιέξοδο θα καταστεί μόνιμο.
Η σκληρή δησμοιονομική πολιτική, τα φορομπηκτικά μέτρα, έχουν ήδη αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην αγορά και στην τσέπη των ελλήνων. Δεν είναι τυχαίες οι πληροφορίες ότι οι τράπεζες σκέφτονται πλέον σοβαρά να ζητήσουν άμεσα την ενεργοποίηση του πακέτου εγγυήσεων ύψους 25 δις ευρώ αφού αρχίζει να παίρνει νέες διαστάσεις το κύμα φυγής των καταθέσων.
Η ανασφάλεια που επικρατεί στην αγορά είναι δεδομένη και δυστυχώς οι μόνοι μηχανισμοί που κινούνται είναι αυτοί της επιβολής προστίμων μπροστά στην απέλπιδα προσπάθεια του κράτους να συγκεντρώσει έσοδα.
Ο προϋπολογισμός έδωσε μια πρώτη γεύση τι περιμένει τον έλληνα μέσα στο 2011 αλλά το κυριότερο είναι ότι η τάξη των μικρομαισίων επιχειρηματιών, η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, έχει ήδη μπεί στον γύψο και η έλλειψη χρημάτων μαζί με την απουσία βούλησης για τη στήριξη τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα σε οικονομικό μαρασμό. Το ασφαλές συμπέρασμα δεν εξάγεται μόνο, για παράδειγμα, από τα αποτελέσματα χρήσης, που ανακοινώνουν αυτές τις μέρες οι μεγάλες εταιρίες, που κι αυτές στην συντριπτική τους πλειοψηφία αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Το αδιέξοδο διαπιστώνεται με μια απλή βόλτα στην αγορά. Με τα λουκέτα, τον δισταγμό για νέες επενδύσεις , με τις ακάλυπτες επιταγές, την ελλειψη ρευστότητας , τις απολύσεις και την επιτακτική ανάγκη όλων να«κρατηθούν» , όσο είναι δυνατόν για να μην υποστούν άμεσα τις επιπτώσεις της ύφεσης. Πρόκειται για μια σκληρή πραγματικότητα την οποία δυστυχώς δεν έθιξε ο κ. Παπανδρέου και ούτε οι υπουργοί του φαίνεται πως έχουν ουσιαστικά συνειδητοποιήσει .
