Μπορεί μετά την κοινωνική αποδοκιμασία της κίνησης των ΤΑΧΙ να αποκλείσουν αεροδρόμια και λιμάνια, να έχουν αποχωρήσει από τους συγκεκριμένους χώρους.
Ωστόσο όμως εξ’ αιτίας της απεργίας των, δεν υπάρχουν ΤΑΧΙ για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος.
Και όσον αφορά σ’ εμάς εδώ μπορούμε και κάνουμε το κουμάντο μας και να εξυπηρετούμε τις μετακινήσεις μας είτε με το δικό μας ΙΧ, είτε με το ΙΧ του φίλου, είτε με τον συνδυασμό των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Οι ατυχείς όμως τουρίστες που συρρέουν στον τόπο μας ειδικά αυτόν τον καιρό, δεν ξέρουν ούτε πώς να κινηθούν, ούτε πώς να κάνουν συνδυασμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, ούτε και έχουν κάποιον φίλο για να τους εξυπηρετήσει στην μεταφορά τους.
Βρίσκονται δηλαδή κυριολεκτικά σε αδιέξοδο, και βλαστημούν την ώρα και την στιγμή που βρέθηκαν «σ’ αυτόν τον τόπο της βασάνου», διότι το να βρεθείς σ’ ένα ξένο τόπο και να μην μπορείς να μετακινηθείς, είναι η χειρότερη μορφή ομηρίας.
Είναι σίγουρο είναι ότι η απεργία των ΤΑΧΙτζήδων θα σταματήσει, είτε διότι θα επιβάλλουν τα αιτήματα τους, είτε διότι ο κ. Ραγκούσης θα επιβάλλει τις θέσεις του, είτε ακόμα διότι θα γίνουν υποχωρήσεις και από τα δύο μέρη.
Όμως το πότε ακριβώς θα γίνει αυτό, είναι άγνωστο.
Όποτε και να γίνει όμως αυτό, η τεράστια ζημιά και στη εικόνα της Χώρας μας προς τα έξω, και στον τουρισμό, θα έχει συντελεστεί, και θα την πληρώνουμε όλοι μας, για όσα χρόνια θα την θυμούνται όσοι την έζησαν ή την είδαν.
Θα πληρώσει όμως κανένας όλη αυτή την ζημιά;
Θα υπάρξει τιμωρία σε όσους έφταιξαν γιαυτήν τη ζημιά που προκάλεσαν στον τόπο;
