Μια ματιά αν ρίξει κανένας στους εξωτερικούς χώρους των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στην Αθήνα σήμερα, θα φρίξει κυριολεκτικά.
Στα μεν Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών έχουν κατασκηνώσει διάφοροι έγχρωμοι, που ανήκουν σε κάθε είδους φυλή που μπορεί να φανταστεί κανένας, και αξιώνουν να τους χορηγηθεί το περίφημο «πολιτικό άσυλο».
Εκτός απ’ αυτό όμως είναι γνωστό ότι έχει καταγγελθεί δημόσια κατ’ επανάληψη, ότι μέσα στους Πανεπιστημιακούς Χώρους γίνονται όλων των ειδών οι παράνομες δοσοληψίες από Ναρκωτικά μέχρι και αγοραπωλησίες κλεμμένων αντικειμένων.
Όλα αυτά διότι ξέρουν όλοι οι παράνομοι, ότι στον συγκεκριμένο χώρο έχει νομοθετηθεί ότι η Αστυνομία δεν πρέπει να έχει πρόσβαση.
Λέει βέβαια η σχετική Νομοθεσία ότι μπορεί να υπάρξει Αστυνομική επέμβαση μόνο αν πρόκειται για τέλεση αυτόφωρων κακουργημάτων.
Αλλά επέμβαση της Αστυνομίας μόνο με την προϋπόθεση ότι τελούνται αυτόφωρα κακουργήματα δεν μπορεί ουσιαστικά να υπάρξει, γιατί αν δοθεί εντολή επέμβασης επειδή τελούνται αυτόφωρα κακουργήματα, αλλά εξ’ αιτίας της αδυναμίας προσκόμισης αποδεικτικών μέσων, δεν κριθεί κατόπιν και δικαστικά, ότι πράγματι συνέβαιναν κακουργήματα, τότε θα πάρουν κυριολεκτικά το κεφάλι εκείνου που έδωσε την εντολή επέμβασης.
Επομένως με τη διάταξη αυτή ουσιαστικά αποκλείεται η Αστυνομική Επέμβαση σε βάρος όλων εκείνων που παρανομούν μέσα στον Πανεπιστημιακό Χώρο.
Και με τις γραμμές αυτές είναι προφανές ότι δεν αιτιώμεθα την Ελληνική Αστυνομία, αλλά την άθλια πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου, που όχι μόνο μας κατάστρεψε οικονομικά, αλλά δεν σεβάστηκε ούτε τους χώρους των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και τους κατάντησε από Ναούς του πνεύματος, άντρα των κακοποιών και παρανόμων.
Έτσι ο πάλαι ποτέ ιερός θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου στην Χώρα μας, δεν προστατεύει πλέον την Επιστημονική Ερεύνα στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, αλλά κάθε είδους παρανομία και εγκληματικότητα μέσα σ’ αυτά.
Δυστυχώς όμως η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία δεν έχει το σθένος ούτε εδώ να επέμβει και να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου από τους Πανεπιστημιακούς Χώρους.
Περικλής Σταυριανάκης
