Δεν θέλουμε να καταγγείλουμε τίποτα συγκεκριμένο, απλά θέλουμε να διατυπώσουμε την απορία μας δημόσια και γιατί όχι και την ανησυχία μας.
Ο λόγος για τα όσα συμβαίνουν τώρα και μήνες στην γειτονική Λιβύη.
Εκεί λοιπόν, εντελώς «τυχαία» ξεσηκώθηκαν κάποιοι «αντικαθεστωτικοί» σε βάρος του 40χρονου καθεστώτος του Συνταγματάρχη Καντάφι.
Εντελώς «τυχαία» και κάποιοι Ευρωπαίοι, με πρώτη και καλλίτερη την Γαλλία έσπευσαν να τους συμπαρασταθούν, και όχι μόνο ηθικά, αλλά κυρίως υλικά.
Διότι όλοι αυτοί οι εξεγερμένοι «αντικαθεστωτικοί», που δεν είχαν πιάσει ούτε όπλο, ξαφνικά βρέθηκαν με σύγχρονα όπλα και μάχιμοι πολεμιστές.
Είναι εύλογο λοιπόν να διερωτάται κανένας ποιος τους εξόπλισε, ποιος τους εκπαίδευσε, ποιος ανέλαβε όλο αυτό το κόστος, που δεν ήταν και μικρό και με ποιο αντάλλαγμα μάλιστα.
Και για ποιο λόγο είχαν να υποβληθούν σε τέτοιες δαπάνες οι συγκεκριμένες Χώρες, και να σκορπίσουν χρήματα που δεν τους περισσεύουν, αφού όλες τους ανεξαιρέτως έχουν ελλείμματα;
Διότι ουδείς πιστεύει ότι όλοι αυτοί που εμπλέκονται σ’ αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις, το έκαναν επειδή κόπτονται «για τα δίκαια» του απλού κόσμου της Λιβύης, γιατί αν είχαν πράγματι τέτοιες ευαισθησίες, όλη αυτοί, θα έδειχναν τον ίδιο ζήλο τώρα και 37 χρόνια, για να υπερασπιστούν και τα δίκαια του Λαού της Κύπρου.
Βέβαια υπάρχει μια διαφορά που πρέπει να την επισημάνουμε.
Η Λιβύη είχε πετρέλαια, με τα οποία μάλιστα τροφοδοτούσε, σχεδόν όλους όσους ενεπλάκησαν στις συγκεκριμένες πολεμικές επιχειρήσεις, ενώ η Κύπρος δεν είχε τέτοιο πλούτο!
Τώρα λοιπόν που τα πετρέλαια αλλάζουν χέρια και θα περιέλθουν στον έλεγχο των «αντικαθεστωτικών» δεν ξέρουμε αν οι Χώρες που τους πατρονάρισαν, θα καταφέρουν να μην τα χαλάσουν στην μοιρασιά.
Διότι σίγουρα θα γίνει μοιρασιά, και εμάς μας ανησυχεί το πώς θα γίνει αυτή οι μοιρασιά!
