Εμείς ποτέ δεν είχαμε πολιτικά σε υπόληψη τον Αντώνη Σαμαρά, και προειδοποιήσαμε τότε που προσπαθούσε να αναδειχθεί Αρχηγός ότι δεν θα ήταν η καλλίτερη λύση για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και δυστυχώς η σημερινή συμπεριφορά του σ’ αυτήν την κρίσιμη Εθνικά περίοδο, καταδεικνύει πόσο δίκιο είχαμε.
Ο άνθρωπος θέλει να γίνει πρωθυπουργός και «γαία πυρί μιχθήτω», δεν τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο.
Και η όρεξη αυτή του άνοιξε όταν είδε ότι οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στον κόμμα του.
Βγαίνει λοιπόν τώρα να ζητά εκλογές και όταν του λένε τι θα γίνει αν δεν πάρει αυτοδυναμία, απαντά ότι θα ξανακαταφύγει σε εκλογές!
Εμείς τον ακούμε και βγάζουμε σπυράκια, πρώτο γιατί δεν μας λέει από πού θα πάρει τα χρήματα που δεν έχουμε για να κάνουμε εκλογές, και που θα βρίσκουμε χρήματα όλη αυτή την προεκλογική περίοδο για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, όταν δεν θα μας χρηματοδοτούν οι δανειστές μας, που ούτε θέλουν να ακούσουν για εκλογές.
Και σε κάθε περίπτωση γιατί δεν γίνεται μια Κυβέρνηση κοινής αποδοχής σήμερα ακόμα, χωρίς τις πολυδάπανες εκλογές.
Διότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι σε τυχόν επικείμενες εκλογές δεν θα πάρει αυτοδυναμία κανένα Κόμμα και ότι δεν θα διαφοροποιηθεί η κατάσταση ακόμα και αν γίνουν επαναληπτικές εκλογές.
Οι επαναληπτικές εκλογές αύξαναν το προβάδισμα του πρώτου κόμματος, πολύ παλαιότερα, όταν μόνον οι πρώτες εκλογές έδειχναν το πρώτο κόμμα και διαμορφωνόταν η ψυχολογία υπέρ αυτού, με αποτέλεσμα να παίρνει μεγαλύτερο προβάδισμα στις επαναληπτικές εκλογές.
Σήμερα όμως που υπάρχουν τα εργαλεία των δημοσκοπήσεων, η ψυχολογία υπέρ του πρώτου κόμματος διαμορφώνεται ήδη πολύ πριν την εκάστοτε αρχική εκλογική αναμέτρηση.
Έτσι λοιπόν οι επαναληπτικές εκλογές δεν είναι δυνατό να αυξήσουν σημαντικά το προβάδισμα του πρώτου κόμματος, που είχε πάρει από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση.
Απόδειξη αποτελούν οι επανειλημμένες εκλογές αναμετρήσεις των ετών 1989 έως 1990, που δεν έδιναν αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος της Ν.Δ..
Ο κ. Σαμαράς οφείλει να δείξει κατανόηση απέναντι στα σοβαρότατα προβλήματα του τόπου, και να βάλει στην άκρη, προς το παρόν, τις προσωπικές του βλέψεις.
Ας αναλάβει την πρωτοβουλία για μια σύμπραξη των «συναφών» κομμάτων με ένα πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, μέχρι που να βγει η Χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα.
Αυτό επιβάλλει η υπεύθυνη πολιτική στάση.
