Είναι γεγονός ότι το καθεστώς του Συνταγματάρχη στη Λιβύη αποτελεί πλέον παρελθόν.
Ο ίδιος έχει δολοφονηθεί κάτω από απάνθρωπες συνθήκες που προσβάλλουν τον πολιτισμό μας, εκθέτουν τις Χώρες που υποκίνησαν τις «λαϊκές» κινητοποιήσεις στη Λιβύη, και αποδεικνύουν ότι οι «απελευθερωτές – μαχητές» ήταν ένα αγελαίο πλήθος, κανιβαλικής νοοτροπίας, που μπόρεσαν να τους χρησιμοποιήσουν, κάποιες Χώρες επιτηδείως.
Εμείς δεν αισθανόμαστε ότι το μέλλον της Λιβύης είναι ευοίωνο πλέον, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει και για την περιοχή, αλλά και για τις διεθνείς οικονομικές συνέπειες από το νέο καθεστώς εκμετάλλευσης των εκεί πετρελαίων.
Είναι γνωστό ότι το σύνολο των εκεί κατοίκων, είναι περίπου τρία Εκατομμύρια, και ανήκουν σε περισσότερες από 70 φυλές.
Επομένως θα επανέλθει στο προσκήνιο το πρόβλημα που υπήρχε, πριν ο Καντάφι καταφέρει να τους συνενώσει και να τους κάνει ένα Κράτος έστω και με μια δικτατορική Κυβέρνηση, το ποια από όλες τις φυλές θα επιβληθεί στις άλλες και αν όλες μαζί θα μπορούν να κυβερνήσουν τον συγκεκριμένο τόπο.
Όλα αυτά τα ξέρουν καλά όσοι υποκίνησαν τις εκεί δήθεν «λαϊκές» εξεγέρσεις, και πιστεύουν πλέον ότι αφού δεν θα μπορέσει να υπάρξει ένα Κυρίαρχο και συγκροτημένο Κράτος, θα έχουν την ευκαιρία οι ίδιοι, υπό το πρόσχημα επιβολής της Ειρήνης, να εγκατασταθούν στην άναρχη Χώρα και να «διαχειριστούν» τα Λιβυκά πετρέλαια!
Εμείς πάντως δεν πανηγυρίζουμε για τη πτώση του Μουαμάρ Καντάφι, διότι τουλάχιστον απέναντι στην Ελλάδα ο Καντάφι ήταν φιλικός, αφού εδώ είχε κάνει στρατιωτικές σπουδές.
Θυμόμαστε ακόμα ότι πριν από πολλά χρόνια, στην Λιβύη εργάστηκαν πολλοί Έλληνες και εξοικονόμησαν αρκετά χρήματα, ενώ σε στιγμές δύσκολες, ο Καντάφι είχε βοηθήσει ακόμα και οικονομικά τη Χώρα μας.
Γιαυτό μετά τις τωρινές εξελίξεις στην Λιβύη, εμείς αισθανόμαστε λιγότερο ευτυχείς και περισσότερο ανήσυχοι!
